اصل اول: تمام بیمارى‏‌ها معلول یک علت‏‌اند و آن تجمع مواد زائد در بدن است که طى سال‏‌هاى متمادى در بدن جمع شده‏‌اند. این جمع شدن را مى‏‌توان مربوط به تغذیه غلط، عدم مراقبت از سلامتى بدن و فراهم شدن موجبات خستگى اعصاب از نوع افراط و تفریط و اعتیاد دانست. باید با رعایت تدابیری فضولات و این ناهماهنگى عصبى را از بین برد.

اصل دوم: اصل درمان طبیعى این است که خود بدن مى‏‌کوشد تا مواد زائد خود را تخلیه و آنچه اضافى وارد شده است، جبران کند.

اصل سوم: اصل درمان طبیعى این است که چون بدن در خود قدرت بازگرداندن سلامتى را دارد، باید او را در وضعى قرار داد که این توانایى را به‏‌تواند ظاهر کند و این همان است که مى‏‌گویند قدرت درمانى در دست طبیعت نیست بلکه در خود بیمار است و اشاره به فرمایش امام علی علیه السلام دارد که می‌فرمایند: "در اینجا طبیعت یعنى مواد طبیعى نه آفرینش".

راه‌هاى کمک به این سه اصل:

امساک در غذا مهمترین عامل درمان‏ کننده است و به ساده‏‌ترین راه مى‏‌تواند مواد زائد خود را از بدن خارج کند. زیرا وقتى‏‌که غذا کم‏تر به بدن وارد شود، مواد اضافى انباشته شده در جسم آدمى خود وارد میدان کارزار شده و مى‏‌سوزد، یعنى خودخورى شروع مى‏‌شود.

 رژیم غذایى صحیح و سالم فقط رژیم غذایى سالم است که مى‏‌تواند بر درمان طبیعى یک کمک‏‌دهنده مبارز و یک پیشرو باشد. زیرا آنچه لازمه بدن است به آن مى‏‌دهد نه کم و نه زیاد، در این حالت است که سلامتى حفظ مى‏‌شود.

 تدابیر بهداشتى از قبیل ورزش، تنفس عمیق، مراقبت از پوست بدن، استفاده از نور خورشید و غیره مى‏‌تواند سلامتى را حفظ کند.

روان درمانى با تقویت روح و روان خود عامل مهمی محسوب می‌شود. ماساژ، مشت و مال روى بدن، استخوان‏‌ها، ماهیچه‏‌ها و ورزش‏‌هاى ساده که مى‏‌تواند سلامتى را برقرار سازد. زندگى طبیعى با دارو و غذاى طبیعى است ما که مصنوعى نیستیم پس چرا دارو و غذاى مصنوعى باید وارد سیستم زندگی‌مان شود.

رژیم غذایى طبیعى‏

رژیم غذایى طبیعى را مى‏‌توان از راه‌هاى مختلفى به دست آورد: از راه خوردن میوه‏‌ یا میوه ‏‌درمانى. مى‏‌دانیم آنچه لازمه ادامه حیات است در میوه‏‌جات وجود دارد. چون بدن شخص روزانه و در طى زندگى مقدارى از املاح و ویتامین‏‌هاى موجود خود را از دست مى‏‌دهد، لذا لازم است این خسران جبران شود. این فقدان را از میوه‏‌درمانى و عناصر موجود در آنکه همانا املاح و ویتامین‏‌ها است و مى‏‌توان به دست آورد.

از واکنش میوه‏‌ها در بدن محیط قلیایى به وجود مى‏‌آید که لازمه زندگانى طبیعى خون و گلبول‏‌هاى موجود در آن است. این عامل بزرگى در پاکسازى بدن است که از طریق میوه‏‌ها ایجاد شده و ضمناً از رشد و نمو میکروب‏‌ها نیز جلوگیرى می‌شود.

کسانى که نمى‏‌توانند از میوه‏‌جات استفاده کنند از سبزیجات خام و بخارزده مى‏‌توانند بهره بگیرند. قلیایى بودن خون لازمه زندگى است، لذا به غذاهایى که داراى واکنش قلیایى هستند اشاره مى‏‌شود. این غذاها عبارتند از: بادام همه انواع سبزیجات به جز ذرت و عدس. از میوه‏‌ها، همه میوه‏‌ها به جز توت‏ فرنگى و آلوبخارایى.

در اینجا علاوه بر استفاده از میوه‏‌، از سبزیجات و سالادها هم استفاده مى‏‌توان کرد مثلاً سالاد زیر براى اکثر بیماران قابل استفاده است، مخصوصاً براى بیماران مبتلا به دیابت: کاهو، کلم، هویج، شلغم، گوجه‏ فرنگى، خیار، لوبیاچیتى با مقدار کافی آب‏غوره یا آب‏‌لیمو.

این سوپ نیز مناسب بیشتر افراد بوده و همگان مى‏‌توانند از آن استفاده کنند، جو+ گندم+ لوبیاچیتى+ مقدارى جعفرى، تره، هویج، گشنیز و یک تکه گوشت مرغ بدون چربى.

باید سعى شود که قلیایى بودن خون که همانا محیط طبیعى آن است، تغییر نکند. زیرا تغییر آن به سوى اسیدى عامل رشد و نمو میکروب‏‌ها را فراهم کرده مخصوصاً محیط روده‏‌ها که اسیدى شدن آن باعث رشد بیشتر ژرم‏‌هاى بیمارى‏‌زا است.

بعضى‏‌ها تغذیه خوب را با زیاد خوردن برابر مى‏‌دانند و باید دانست که مصرف زیاد مواد خوراکى سلامتى را مختل مى‏‌سازد. مثلا مقدار انرژى که صرف تهیه، هضم و جذب غذاهاى زیاد خورده شده، مى‏‌شود بیشتر از مقدار انرژى است که از آن غذاها حاصل مى‏‌ شود. زیرا زیادى غذاى خورده شده در بدن انبار شده و به انرژى تبدیل نمى‌شود.

پیامبر(ص) می‌فرمایند: آسان زیستن در کم خوردن است همچنین حضرت على ابن موسى الرضا علیه السّلام مى‏‌فرماید: کم‏‌خورى استقامت بدن را بیشتر خواهد کرد.

مى‏‌دانیم که دریافت غذا یک پدیده عصبى است که به وسیله مراکز خاصى از مغز تنظیم مى‏‌شود، وقتى ذخایر غذایى بدن کم شد احساس گرسنگى و زمانى که ذخایر پر شدند احساس سیرى به آدمى دست مى‏‌دهد. اما متأسفانه برنامه غذایى بیشتر ما انسان‏‌ها مربوط به عادت است نه احساس!