به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ در گزارشی به قلم اولسون گونار نوشت: آمریکا در حالی سرگرم فراهم کردن زمینه برای مداخله نظامی در سوریه است که این کشور از سال 2011 صحنه درگیری است. از همان ابتدا، وزارت امور خارجه آمریکا اذعان کرد که تروریستها علیه دمشق جنگ به راه انداخته اند، اما هم دولت آمریکا و متحدان اروپایی این کشور، و هم سازمان های مهم رسانه ای غرب بارها و بارها مدعی شدند درگیری های سوریه، ناشی از حمله سازمان های چندملیتی تروریستی نیست ، بلکه « یک قیام»(!) است. در حال حاضر که چند سال از این درگیری ها می گذرد، آمریکا بالاخره در آستانه مداخله نظامی مستقیم در سوریه قرار گرفت و اعلام کرد هواپیماهایی را برای جمع آوری « اطلاعات» در آسمان سوریه به پرواز درخواهد آورد. همانطور که در لیبی این کار را کرده بود.
شکل گیری این ماجرا بسیار مشابه جریانی است که به مداخله نظامی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) در لیبی در سال 2011 منجر شد. در آنجا نیز ، مانند سوریه، تروریست های مسلح ، و نه « فعالان» علیه رژیم لیبی جنگ به راه انداخته بودند. ناتو با ارائه عمدی اطلاعات غلط درباره اوضاع لیبی و شرایط ژئوپلیتیکی که این کشور در آن قرار داشت، توانست حمایت جهان را از مداخله مستقیم نظامی در این کشور جلب کند. « برقراری دموکراسی» در لیبی شامل حملات روزانه جنگنده های ناتو در لیبی و بمباران این کشور در حالی بود که ارتش های تروریستی با حمایت تسلیحاتی کشورهای عضو ناتو در خاک لیبی پیشروی می کردند.
نتیجه جنگ لیبی ، چیزی جز نابودی زیرساختها، کشته شدن افراد و ارتکاب اقدامات بسیار وحشیانه ای - که ناتو ماهها پیش دروغ مدعی شده بود رژیم لیبی مرتکب آن شده است- نبود. در حالی که این جنگ به بهانه برقراری دموکراسی در لیبی آغاز شده بود ، اما با گذشت سال ها ، این کشور همچنان در آتش اختلافات و هرج و مرج می سوزد. این کشور هیچ دولت باثباتی ندارد و کسانی که ناتو کمک کرد به قدرت برسند، هم اکنون به افراط گرایان فرقه ای تبدیل شده اند.
گزارش آسوشیتدپرس با عنوان « شبه نظامیان اسلام گرای لیبی ادعای کنترل پایتخت را دارند» به منزله شکست عینی مداخله به اصطلاح بشردوستانه ناتو ، است که قرار بود با این مداخله نظامی در لیبی برقرار شود. به موجب گزارش آسوشیتدپرس ، طرابلس، پایتخت لیبی تحت کنترل افراطیون درآمده است؛ همان کسانی که ناتو در سال 2011 با حملات هوایی خود از آنان پشتیبانی کرد، و رسانه های خبری مانند ای پی از آنها با عنوان « شورشیان» یاد می کردند. درگیری فعلی در لیبی نتیجه نارضایتی از انتخاباتی بیفایده ای است که به طور نمادین برگزار، و به هرج و مرج و درگیری های شدید مسلحانه در سراسر کشور منجر شد.
حال، چرا باید شک کرد که مداخله نظامی مشابه در سوریه سرنوشت متفاوتی را در این کشور رقم خواهد زد؟
درگیری ها در سوریه به قدری طولانی بوده است که ماهیت واقعی افرادی که با دولت بشار اسد، رئیس جمهور این کشور مبارزه می کند، آشکار شود. شبه نظامیانی که در سوریه مبارزه می کنند، بر خلاف « شورشیان لیبی » دیدگاههای افراط گرایانه ای مشابه دیدگاههای القاعده دارند. بررسی دقیق عناوین خبری اخیر رسانه های غربی حاکی از آن است که اهدافی مانند « برقراری دموکراسی» و «آزادی»، در مورد سوریه به کلی حذف شده اند . این در حالی است که گروههای افراط گرای مانند (داعش ) از « میانه روها» متمایز شده اند، اما هر دو گروه به طور قطع به سوی ایدئولوژی افراط گرایانه ای گرایش دارند که با دستور کار فراگیر سیاسی یا دموکراسی در تناقض است.
تداوم تلاش آمریکا برای تغییر نظام سوریه، از سوء نیت این کشور در لیبی آشکار است. آمریکا از دستور کار برقراری دموکراسی در لیبی به عنوان سرپوشی برای تهاجم نظامی به این کشور، تغییر رژیم، استثمار و تضعیف یک دشمن قدرتمند منطقه ای استفاده کرد.
در سوریه نیز، آمریکا از بهانه های مختلف برای تداوم مداخله در منطقه به منظور پیشبرد دستور کار خود برای شکست یکی از دیگر از دشمنان منطقه ای به هر قیمت - از جمله نابودی قابل پیش بینی و از هم پاشیدگی این کشور، و افتادن سوریه به دست گروههای افراط گرای مسلحی که عمداً با مداخلات آمریکا تقویت شده اند- استفاده می کند.
انتهای پیام./