ايروينگ فينكل، محقق و محافظ بخش خاورميانه موزه بريتانيا مي‌گويد اين نسخه كوچك شده از كشتي نوح به اندازه‌اي بزرگ هست كه چند جفت از حيواناتي كه در كشتي واقعي گنجانده شده‌اند را در خود جا دهد.

فينكل اولين‌بار اين دستور‌العمل را كه به خط ميخي روي لوحي گلي حك شده بود را چند سال پيش به كمك يكي از اعضاي گروهي تحقيقاتي كه درحال رمزگشايي از متن نوشته شده روي لوح بودند، كشف كرد. براساس اين دستورالعمل، كشتي نوح مدور بوده‌‌است. كف اين كشتي به بزرگي يك ميدان بوده و كناره‌هاي آن از 30 ضلع و سه هزار و 600 قسمت ساخته شده‌است كه قشري از قير روي آنها را پوشانده است.

به گفته محققان، مساحت كشتي اصلي كه در لوح توصيف شده، به اندازه نيمي از يك زمين فوتبال بوده‌است و در ساخت آن مقدار زيادي طناب مصرف شده‌است. با اين‌همه فينكل معتقد است ابعاد بزرگ و حجم بالاي مواد مصرفي ساخت كشتي با چنين ابعادي را در آن دوران غير ممكن مي‌سازد. همچنين متخصصان مي‌گويند در آن دوران تكنولوژي كافي براي اتصال دادن تكه‌هاي چوب به يكديگر در آن ابعاد بزرگ وجود نداشته و از اين رو احتمال اينكه كشتي از چنين ابعادي برخوردار بوده‌باشد كم است.

با اين‌وجود، گروهي در جنوب غرب هندوستان توانستند در عرض چهار ماه نسخه‌اي كوچك‌ شده از اين كشتي را بازسازي كنند. اين گروه با استفاده از دستورالعمل باستاني كشتي به وزن 35 تن بسازند. براي ساخت اين نسخه كوچك كشتي نوح به موادي طبيعي نياز بود كه فيل‌ها زحمت حمل آن را به محل ساخت كشتي كشيدند. همچنين كارگران براي ساخت كشتي از هيچ ابزار مدرني از قبيل چسب يا ميخ استفاده نكرده و تنها از موادي مانند چوب، بامبو، نخل، ني و ديگر موادي كه چهار هزار سال پيش كاربرد داشتند، استفاده كردند.

به گفته سازندگان اين مدل، دشوارترين بخش ساخت كشتي عايق كردن سطح خارجي و داخلي آن با كمك قير بود تا كشتي در برابر آب عايق شود. در آن دوران براي عايق كردن كشتي از قير طبيعي كه مانند چشمه از زمين مي‌جوشيده‌است استفاده شده اما كارگران براي عايق كردن اين كشتي ناچار به استفاده از قير هندي شدند كه به سرعت خشك شده و حرارت به سرعت آن را ذوب مي‌كند.

با وجود تمامي اين سختي‌ها،‌كشتي نهايي به كاملي كشتي اصلي نبود و به محض شناور شدن، نشت آب درون آن آغاز شد كه به گفته فينكل نوع قير استفاده شده در ساخت آن عامل نشت آب بوده‌است.