به گزارش خبرنگار دولت
باشگاه خبرنگاران، اجلاسیه سالانه مجمع عمومی سازمان ملل را میتوان مهمترین گردهمایی مقامات عالیرتبه کشورها دانست که از سهشنبه سومین هفته سپتامبر هر سال با سخنرانی دبیرکل سازمان ملل آغاز میشود.
امسال شصت و نهمین مجمع عمومی سازمان ملل در شرایطی در نیویورک برگزار میشود که حجتالاسلام والمسلمین حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان قرار است برای دومین بار پیاپی در این مجمع حضور یابد.
دومین سفر رییس دولت یازدهم به نیویورک جهت شرکت در اجلاسیه عمومی سازمان ملل در شرایطی رخ میدهد که پیش از این روسای جمهور کشورمان 12 بار در این مجمع به ایراد سخنرانی پرداختهاند.
سفر روز 31 شهریور دکتر روحانی به نیویورک بهانهای شد تا نگاهی اجمالی به سخنرانیها و پیشنهادات روسای جمهور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل بیندازیم.
سال 1359/ افشاگری شهید رجایی در سازمان مللشاید بتوان به یاد ماندنیترین و تاریخیترین سفر یک مقام عالیرتبه جمهوری اسلامی ایران به نیویورک جهت شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل را سفر شهید محمدعلی رجایی دانست، سفری که عصر روز چهارشنبه 24 مهرماه 1359 از فرودگاه مهرآباد تهران به سمت فرودگاه جان اف کندی نیویورک انجام شد. در این سفر شهید رجایی در راس هیئتی 11 نفره به نیویورک رفت و طی سخنانی در شورای امنیت سازمان ملل حمایت همه جانبه غرب از رژیم بعث صدام را با ارائه مستنداتی به باد اننقاد گرفت و حتی برای اثبات گفتههای خود در جمع خبرنگاران، زخمهای پای خود را به آنان نشان داد.
شهید رحایی از جنایات ارتش عراق در خوزستان پرده برداشت و جزئیاتی تکاندهنده از جنگ تحمیل شده به ایران را به اطلاع اعضای شورای امنیت رساند. رجایی در سخنان خود در شورای امنیت میگوید: حضور ما در این شورا صرفا به دلیل رساندن ندای مظلومیت ملت مسلمان و بهپاخاسته ایران به گوش مردم سراسر جهان و هشدار به آنها از بابت خطر سرکوب انقلاب و بازتاب آن بر مبارزات کلیه خلقهای دربند است.
سال 1366/ افشاگری آیتالله خامنهای در سازمان ملل/
صدام هیتلر است سال 66 برای نخستین بار پس از انقلاب اسلامی، آیتالله خامنهای در قامت رییس جمهور وقت کشورمان عازم نیویورک شد و با سخنرانی غرا و موجز خود در مجمع عمومی سازمان ملل به تعبیر رییس وقت مجلس، استکبار را در لانه خود افشا کرد.
حضور آیتالله خامنهای در نیویورک و سخنرانی ایشان در مجمع عمومی سازمان ملل در شرایطی رخ داد که 7 سال از تجاوز رژیم بعث عراق به ایران و حمایت همهجانبه دنیای غرب از این تجاوز میگذشت؛ لذا رییس جمهور وقت کشورمان از این فرصت استفاده کرد و جنایتهای صدام که با سکوت و تایید مدعیان حقوق بشر همراه بود را از تریبون سازمان ملل به گوش جهانیان رساند. آیت الله خامنهای در سخنرانی خود، صدام را به هیتلر تشبیه میکند و خواستاراستفاده از تجربه دادگاه نورنبرگ و طرح تنبیه عراق به عنوان متجاوز به منظور تضمین امنیت منطقه میشود؛ پیشنهادی که غربیها بدلیل اغراض سیاسی و عناد با انقلاب اسلامی ایران از توجه به آن خودداری میکنند و البته حدود سه سال بعد در پی حمله صدام به کویت به صرافت مجازات دیکتاتورعراق میافتند.
البته خطابه آیتالله خامنهای در چهل و دومین مجمع عمومی سازمان ملل تنها به افشای جنایات صدام و حامیان غربیاش منحصر نمیشود، بلکه رییس جمهور وقت کشورمان به دو تبعیض ناروای سایه افکنده بر تشکیلات سازمان ملل یعنی عضویت دائم چند کشور خاص در شورای امنیت و حق وتو این کشورها نیز انتقاد میکند. افشای جنایتها و اشغالگریهای رژیم صهیونیستی که از بدو تاسیس نظام جمهوری اسلامی در زمره راهبردهای کلان حوزه سیاست خارجی کشورمان قرار گرفته است، یکی دیگر از محورهای سخنان آیتالله خامنهای در مجمع عمومی سازمان ملل بود؛ ایشان ضمن انتقاد از نظام سلطه بدلیل حمایت از رژیم فاشیست و نژادپرست اسراییل، این رژیم جعلی را در کنار رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی آن زمان، دستان مسلح و خونریزی دانستند که نظام سلطه به جان ملتهای مظلوم انداخته است.
البته سخنان آیت الله خامنهای رییس جمهور وقت کشورمان در چهل و دومین مجمع عمومی سازمان ملل تنها به حوزه مسائل سیاسی منحصر نشد و ایشان با دوراندیشی بیبدیلی خطر سست شدن ارزشهای اخلاقی و بنیان خانواده را به جهانیان گوشزد کردند.
ایشان همچنین حراست از حقوق و ارزشهای زن را مورد تأکید قرار دادند و به جهانیان اعلام داشتند که باید در معیارهای کنونی که ساخته دست و پندار همین نظام سلطه است تجدید نظر کنیم و زن را از وسیلهای برای التذاذ که فرهنگ سلطه غرب عملا بر او تحمیل کرده رها سازیم.
سال 1370/ هاشمی رفسنجانی و سخنرانی در سازمان ملل
در شهریور 1370 در حالیکه دو سال از تکیه هاشمی رفسنجانی بر کرسی ریاست جمهوری میگذشت، وی چمدانهایش را برای سفر به نیویورک و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل بست؛ اگرچه از متن سخنرانی رییس دولت پنجم در منابع فارسی و انگلیسی خبری نیست اما خود وی معتقد است که اظهارات و پیشنهاداتش در چهل و ششمین مجمع عمومی سازمان ملل با تشویق ممتد حضار همراه بود.
سال 1377/ محمد خاتمی و به چالش کشیدن نظریه برخورد تمدنها
در تابستان سال 1933 زمانیکه ساموئل هانتینگتون استراتژیست آمریکایی نظریه برخورد تمدنها را مطرح کرد شاید هرگز گمان نمیکرد که حدود 5 دهه بعد، رییس جمهور یک کشور اسلامی از تریبون سازمان ملل با طرح نظریه گفتگوی تمدنها، نظریه آسیمیلاسیونی(یکسانسازی فرهنگی با اعمال زور) او را به چالش بکشد.
شهریور 77 بود که محمد خاتمی برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، تهران را به مقصد نیویورک ترک کرد و با پیش کشیدن طرح گفتگوی تمدنها موجب نامگذاری سال 2001 به همین نام در تقویم سازمان ملل شد؛ البته در همان سال گفتگوی تمدنها، دولت آمریکا طرح حمله به برجهای دوقلو تجارت جهانی را برای عملیاتی کردن به بنیادگرایان القاعده تجویز کرد تا بهانه لازم برای لشکرکشی آمریکاییها به منطقه خاورمیانه و رجعت تئوریک به نظریه برخورد تمدنها فراهم شود و جرج بوش پسر هم به قهرمان جنگهای صلیبی هزاره سوم تبدیل شود.
امتناع خاتمی از روبه رو شدن و ملاقات با بیل کلینتون رییس جمهور وقت آمریکا از جمله حاشیههای سفر رییس دولت هفتم به نیویورک بود که رسانههای خارجی مانور زیادی روی آن دادند.
خاتمی در سال 80 نیز برای مرتبه دوم به نیویورک سفر کرد و در خلال سخنانی که در مجمع عمومی سازمان ملل ایراد کرد از نظریه گفتگوی تمدنهای خود دفاع کرد.
سال 1384/ احمدی نژاد رکورددار سفر به نیویورک
تا قبل از سال 84، مجموع حضور مقامات عالی رتبه کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل از عدد 5 تجاوز نمیکرد و در آن سالها وزرای خارجه کشورمان یعنی آقایان ولایتی و خرازی مسئولیت حضور و سخنرانی در مجامع عمومی سازمان ملل را برعهده داشتند، تا اینکه با پیروزی محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری نهم، موازنه فوق تغییر کرد و رییس جمهور کشورمان به پای ثابت حضور و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل بدل شد.
شهریور 84 در شرایطی که چند روز از تحویل کلید پاستور به احمدی نژاد میگذشت وی راهی نیویورک شد تا در ساختمان سبز سازمان ملل در انتهای خیابان "ایست ریور" نیویورک اصول هستهای ایران را به استحضار حاضران مجمع عمومی ملل متحد برساند.
سخنرانی احمدی نژاد در سال 84 در مجمع عمومی سازمان ملل بواسطه شعارهای انتخاباتی او مبنی بر از سرگیری غنیسازی اورانیوم و فک پلمب تاسیسات هستهای با اهتمام ویژهای از سوی کنشگران سیاسی و رسانهای غرب رصد شد.
شرکت مداوم در مجمع عمومی سازمان ملل و مصاحبه با رسانههای آمریکایی محوریترین بخش در پروپاگاندای احمدی نژاد بود، از همین رو وی در سال 85 نیز چمدان خود را برای سفر به نیویورک بست و این بار با ایجاد شبهه در موضوع هولوکاست، قلب صهیونیزم جهانی را نشانه گرفت.
انتقاد ازعملکرد آمریکا درعراق و همچنین انتقاد از عملکرد آژانس بینالمللی انرژی اتمی از دیگر محورهای سخنان احمدینژاد در دومین حضور پیاپیاش در مجمع عمومی سازمان ملل بود.
سومین سفر احمدی نژاد به نیویورک در سال 86 با حواشی زیادی همراه بود، رییسجمهور وقت کشورمان که با سخنرانیهای قبلی خود موجبات خشم لابی صهیونیستها را فراهم آورده بود، این بار نه تنها در مجمع عمومی که در دانشگاه کلمبیا هم با سخنان خود مشروعیت دروغین صهیونیستها را به چالش کشید.
"لی بولینگر" رییس دانشگاه کلمبیا با نقشهای از پیش تعیین شده در صدد بود تا فضای جلسه سخنرانی احمدی نژاد را به سمتی پیش ببرد که در پایان، حضار به تمسخر و استهزاء رییس جمهور وقت کشورمان بپردازند اما احمدی نژاد با هوشیاری جو متشنج جلسه سخنرانی را به نفع خود تغییر داد. رهبر انقلاب اسلامی نیز در واکنش به این سفر و حواشی آن خطاب به رییسجمهور تأکید کردند: "سخنرانی شما در دانشگاه کلمبیا و مسئلهای که در این دانشگاه پیش آمد و همچنین سخنرانی شما در مجمع عمومی سازمان ملل در مجموع مایه سرافرازی ملت ایران شد."
صف کشیدن رسانههای خارجی برای مصاحبه با احمدی نژاد بارزترین جلوه چهارمین سفر احمدی نژاد به نیویورک در سال 87 بود؛ در این سال رسانههای وابسته به لابی صهیونیستی تلاش گستردهای را برای بایکوت سخنرانی احمدینژاد در مجمع عمومی سازمان ملل بکار بستند که البته با شکست مواجه شدند.
در سال 88 قتنهگریها و هنجار شکنیهای بازندگان انتخابات ریاست جمهوری دهم، فعالان سیاسی و رسانهای مغرب زمین را به تکاپو انداخته بود تا با کمک پیاده نظامشان یعنی ضد انقلاب خارج نشین، سفر احمدی نژاد به نیویورک را به جنجال بکشند اما رییس جمهور وقت کشورمان بیتوجه به جنجال آفرینیهای معاندین بار دیگر در سخنرانیهای خود که مطلع آن مزین به دعای فرج بود، رویه حاکم بر مناسبات سازمان ملل را به باد انتقاد گرفت و از ملت مظلوم فلسطین دفاعی تمام قد انجام داد.
شاید در میان سفرهای پرتعداد احمدی نژاد به مقر سازمان ملل، هیچ سفری به اندازه سفر سال 89، آمریکاییها را عصبانی نکرد؛ در این سال احمدی نژاد در سخنانش در مجمع عمومی سازمان ملل، درخواست تشکیل کمیته حقیقت یاب پیرامون واقعه 11 سپتامبر را مطرح کرد که این درخواست، واکنش شدیدالحن و خارج از عرف دیپلماتیک اوباما رییس جمهور آمریکا را بدنبال داشت.
هفتمین سفر احمدی نژاد به نیویورک جهت شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل نیز خالی از حاشیه نبود، اما حاشیههای این سفر برخلاف سفرهای قبلی منشایی داخلی داشت. مهر ماه 90 صفحات سیاسی روزنامههای کشور آکنده از انتقادات فعالان سیاسی نسبت به تعداد همراهان رییس جمهور در این سفر بود.
احمدی نژاد در این سفر، همسر، پسر، عروس، دختر، داماد و نوه خود را همراه برد؛ البته علاوه بر احمدینژاد، خانواده برخی از نزدیکان وی از جمله همسران برخی معاونان و مشاوران رئیسجمهور نیز در سفر نیویورک حضور داشتند که این مسافرت پرحجم از چشمان تیزبین اصحاب رسانه مخفی نماند.
هشتمین و آخرین سفر احمدی نژاد به مقر سازمان ملل در سال 91 نیز حاشیهای مشابه سال 90 داشت؛ این بار هم رسانهها و فعالان سیاسی تعداد همراهان رییس جمهور در این سفر را مورد انتقاد قرار دادند؛ منتقدین چنین استدلال می کردند که درخواست 160 ویزا از آمریکا آن هم در شرایط بحران نوسانات ارزی چندان معقول نیست.
البته حاشیه آخرین سفر احمدینژاد به نیویورک تنها به تعداد بالای همراهان محدود نشد، رییس دولت دهم در خلال سخنان خود در شصت و هفتمین مجمع عمومی سازمان ملل نیز سه بار شعار زنده باد بهار را برزبان آورد تا به زعم مخالفان داخلیاش از شعار انتخاباتیاش نیز رونمایی کرده باشد.
سال 1392/ روحانی و سفری با طعم تابو شکنی
پس از پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، کلیددار پاستور نیز با رسیدن موسم مجمع عمومی سازمان ملل، راه نیویورک را در پیش گرفت و در سخنانی که در سوم مهر سال گذشته در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل ایراد کرد، ایده جهان عاری از خشونت و افراطیگری را مطرح کرد.
اتفاق حاشیهای نخستین سفر روحانی به مقر سازمان ملل در فرودگاه جان اف کندی رخ داد، جایی که رییس جمهور کشورمان چند دقیقه قبل از ترک خاک آمریکا حدود 15 دقیقه با اوباما رییس جمهور آمریکا مکالمه تلفنی انجام داد و پس از 35 سال تابو گفتوگوی مستقیم روسای جمهور ایران و آمریکا را شکست، تابو شکنیای که البته برای رییس دولت یازدهم تبعات بسیاری داشت.
بنابراین باید منتظر ماند و دید که دومین حضور دکتر حسن روحانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که چهاردهمین حضور روسای جمهور ایران در این نشست است چه دستاورد و احیانا چه حاشیهای در پی خواهد داشت.
* گزارش از: وحید عظیم نیا