به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ سوگواری نحوه ابراز افکار و احساسات فرد داغدیده است که از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است و سوگواری فردی است که کل وجود وی تحت تأثیر قرار گرفته است.
 
آیا تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که مفهوم مرگ برای کودکان به چه صورت است و با کودکی که در جریان سوگ قرار دارد چگونه رفتار کنیم؟

بر همین اساس زینب احمدی روانشناس اظهار داشت: مفهوم مرگ برای کودکان تا سه سالگی قابل درک نیست اما کودکان 3 تا 5 سال نیز شناخت درستی از مرگ ندارند و از شاخص‌های اصلی مرگ یعنی برگشت ناپذیری و کلیت آن که پدیده جهانی است آگاهی ندارند. 

وی افزود: در سنین 3 تا 5 سال مرگ برای کودکان با خواب یا مسافرت طولانی معادل است. از این رو به طور معمول در هنگام مرگ عزیزان مشکلی را بروز نمی‌دهند کودکان در این سنین مرگ را مهم تلقی نمی‌کنند و معتقدند که بزرگترها می‌توانند آن را حل کنند یا دکترها می‌توانند سالشان را خوب کنند. 

این روانشناس توصیه کرد: در این سنین در باره پندار کودکان از موقتی بودن مرگ کمک بگیریم تا مشکل ریشه یابی و راههای رفع آن روشن شود در مورد مرگ تا پیری صورت نگیرد زیرا آنها همواره منتظر بازگشت متوفی باقی می‌مانند و سازگاری آنها با مرگ به تأخیر می‌افتد در این مورد پیشنهاد می‌شود کودکان را متوجه سازیم که هیچ کس نمی‌تواند جلوی مرگ را بگیرد و متوفی برنمی‌گردد و همچنین آنها را متوجه کنیم که مرگ والدین یا نزدیکان پاسخی به بد رفتاری و عصبانیت آنان با کودکان نیست و گریه کردن، خندیدن، بازی کردن، شوخی کردن هم اشکالی ندارد. 

احمدی عنوان کرد: اما تفکر در 5 تا 8 سالگی درباره مرگ تغییر اساسی پیدا می‌کند و تا حدی شبیه به تفکر بزرگسالان می‌شود در واقع متوجه برگشت ناپذیری متوفی و عمومیت مرگ می‌شدند اما می‌پندارند که خود و اطرافیان نمی‌میرند. 

وی افزود: 8 تا 9 سالگی کوردکان پی می‌برند که همه می‌میرند بنابراین درباره از دست دادن افراد مورد علاقه و مرگ خودشان دچار اضطراب می‌شوند و افسردگی، گوشه گیری، تحریک پذیری، مشکلات خواب و وابستگی بیش از حد به نزدیکان را تجربه می‌کنند. این اضطراب ناشی از همگانی بودن مرگ به احساس ناامنی در کودکان می‌انجامد. 

احمدی خاطر نشان کرد: برای رهایی کودکان از احساس ناامنی در این سنین 8 تا 9 سالگی پیشنهاد می‌شود که از صحبت‌ در مورد مرگ درخانه، مدرسه یا اماکن مذهبی خودداری نشود به این کودکان فرصت داده شد تا بدون ترس و شرم درباره عواطف مثبت و منفی خود درباره متوفی صحبت کنند به کودکان این سنین فرصت مشارکت در مراسم تدفین داده شود و حتی الامکان مسئولیت‌های متناسب با سنشان نیز به آنان سپرده شود. 

این روانشناسی توصیه کرد: با مسئولان مدرسه و به خصوص معلمان درباره کودکان سوگ زده و شرایط آنان وی در انتها اشاره کرد و گفت: لازم به ذکر است که رفتارها و شیوه‌های تفکر ذکر شده در رابطه با کودکانی است که درجریان سوگ قرار می‌گیرند.

گفتنی است که در رابطه با کودکانی که در جریان سوگ قرار می‌گیرند نباید از هنر درمانی و آرام سازی کودکان و طرز صحیح و مناسب غافل شد./گزارش از ایده مفرح 

انتهای پیام/