به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران پس از رده پایه‌ها از سن 9 تا 12 سال، مسیر نونهالان آغاز می‌شود. در این مسیر استعدادهای کمیاب و هوش‌های استثنایی شناسایی شده و مجوز ورود به درون فوتبال آن کشور از طرف مسئولان نونهالان صادر می‌شود.

رده نوجوانان مسیر بعدی فوتبال هر کشور است. در این سطح تمام پرورش‌یافته‌های نونهالان به نوجوانان انتقال پیدا نمی‌کنند و همواره نیروی موازی وجود دارد که در مقطع نوجوانان نقش تعیین کننده و حیاتی در معماری فوتبال هر کشور دارد. در اینجا، استعدادهای ناب براساس دانش نگرش و بینش و شناخت فوتبالی مربی‌های مقطع نوجوانان اجازه رشد و ورود به جریان فوتبال آن کشور را پیدا می‌کنند.

از فاصله نوجوانان تا جوانان در این سالهاست که بنیان معماری جوانان نیز گذرانده می‌شود. دراین مقطع، دیگر جوانان بایستی آماده ورود به تیم ملی و بازی در رده‌های بالا باشند اگر با تفکری فوتبالی و تمرینات مدرن مربیان خود و براساس فوتبال روز تمرین کرده باشند.

مسیر بعدی فوتبال هر کشور، تیم ملی امید است با اینکه ممکن است همه جوانان که در رده ملی انتخاب شدند به رده امید راه نیابند اما نیروهای موازی نیز در این مقطع کمی شانس ورود به تیم ملی امید را دارند. در تیم ملی امید هم نقش مربیان برجسته، تفکرات روز و معماری تیمی بسیار مهم است.

از تیم ملی امید به تیم ملی زیر 23 سال هم یک سیری وجود دارد که فوتبال ما فاقد این مسیر است.

حال بایستی برگردیم و ببینیم آیا این صحیح است که مقطع نونهالان را برای 12 سال به یک نفر بسپاریم و مقطع نوجوانان به مدت 14 سال در اختیار یک نفر باشد. در اینجا با آن نفر کاری نداریم، سؤال این است که اساس معماری و ساختار فوتبال هر کشوری از نونهالان و نوجوانان عبور می‌کند پس چگونه است که فوتبال ما در این 12 سال از یک تفکر ایده می‌گیرد.

4 نفر در فوتبال ایران بیش از 10 سال  است که در مقاطع مختلف رده‌های پایه حضور دارند. بدیهی است ثمره تفکر این 4 مربی در فوتبال کنونی امید و حتی پایه‌های باشگاهی را تغذیه می‌کند.

باتوجه به اینکه کمیته آموزش هم هیچگونه کلاس تخصصی در سطح جهانی برای این مقاطع برگزار نمی‌کند عقب ماندگی تیم امید موضوعی بدیهی است. به هر حال آزمایش را بایستی فدراسیون روی رده‌های پایه فوتبال تمام کند. رده‌های ملی فوتبال ما در سیطره چند مربی از جمله منصوریان، افاضلی، وینگادا و بگوویچ است. آنجایی که باید به طور اساسی تشکیلات سازندگی فوتبال را قرار دهیم 10 تا 12 سال است که در اختیار تفکرات این چند نفر است.

پس اگر فدراسیون فوتبال تحول در رده‌های ملی را می‌خواهد بایستی به طور جدی تفکر خود را مسیرهای تولید بازیکن ملی را تغییر دهد و یا در شکل دیگر معماری تولید ملی مربیان را عوض کند. براین اساس این نیاز به تحول در کمیته آموزش و نحوه آموزش مربیان و تغییرات اساسی در ساختار و بنیان معماری نونهالان، نوجوانان و امید دارد.

در رده‌های ملی فوتبال، کیفیت فدای کمیت شده است. مربیان پایه‌ها همه توان خود را صرف کمیت کردند. این کمیت هم از طریق تبلیغات مطبوعات و رسانه‌ها آنچنان به نفع خود تغییر می‌دهند که بتوانند تا سال‌های سال در پست خود باقی بمانند اما هرگاه صحبت از کیفیت می‌شود حریفان به ما یادآوری می‌کنند که روز به روز در هرحال از دست دادن کیفیت فوتبالمان هستیم که آخرین آن باخت 4 بر یک به ویتنام و تساوی توأمان با شانس مقابل قرقیزستان بود.

انتهای پیام/