به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، آغاز نخستین سال تحصیلی، همواره برای والدین کلاس اولی ها توأم با شادی و دلهره است. والدین معمولاً نگران چگونگی سازگاری کودک با محیط و اولیای مدرسه، رعایت قوانین آن، همچنین انجام تکالیف و... هستند.

معمولاً بخش زیادی از این نگرانی ها بی دلیل است و اغلب کودکان به سادگی با مدرسه و مسائل مرتبط با آن، به خوبی ارتباط برقرار می کنند. با این حال مانند هر مرحله ای از تحول، گاه ممکن است کودک با مشکلاتی مواجه شود. در ادامه به برخی از نکاتی که عمل به آن، به افزایش آگاهی والدین و کمک به کاهش مشکلات کودک می انجامد اشاره می شود:

۱ ارتباط مستمر با مدرسه:

تلاش کنید در فواصل زمانی معین با اولیای مدرسه ارتباط داشته باشید و از کلیت روند فعالیت کودک تان در همه ابعاد آموزشی و رفتاری مطلع باشید.

۲ زمانی برای حرف های مدرسه:

هر روز پس از پایان ساعات مدرسه زمانی را برای گوش سپردن به صحبت های کودک در زمینه نحوه گذران اوقاتش در مدرسه اختصاص دهید. همچنین دورادور بر انجام تکالیف او نظارت داشته باشید.

۳ بر عهده نگرفتن تمام مسئولیت:

تاکید بر نظارت والدین بر امور و تکالیف مرتبط با مدرسه، به معنی قبول مسئولیت کامل تکالیف کودک از سوی والدین نیست. متاسفانه بسیاری از والدین به جای نظارت بر امور کودک، خود را موظف به درگیر شدن در تمامی کارهای او می دانند و به گونه ای عمل می کنند تا کودک به این باور برسد که انجام تکالیف باید از سوی والدین و همواره در کنار آنان انجام گیرد، همچنین این باور در کودک شکل می گیرد که اگر تکلیفی را انجام می دهد در واقع لطفی به والدین کرده است.

۴ تشویق به خصوص در روزهای نخست:

در ابتدای ورود کودک به مدرسه، بسیار مناسب خواهد بود تا برای هر عملی (خصوصاً بدون تذکر والدین) که در راستای انجام تکالیف، جمع و جور کردن کتاب و دفتر یا مرتب کردن لباس ها و لوازم مدرسه از سوی کودک انجام می شود به وفور او را مورد تشویق و گاهی پاداش های کوچکی نیز برایش مد نظر قرار دهید. باز هم تاکید می شود که توجه و تشویق کودک متفاوت از تذکر دایمی و بر عهده گرفتن مسئولیت های کودک است.

۵ در جریان گذاشتن معلم:

اگر کودک از مشکل جسمانی و یا روان شناختی خاصی رنج می برد بهتر است که اولیای مدرسه را در جریان قرار دهید تا در صورت بروز مشکل حمایت کافی را برای او فراهم کنند. با این حال پیشنهاد می شود در زمینه مشکل کودک خصوصاً درباره مسائل روان شناختی اطمینان پیدا کنید که معلم یا دیگر کارکنان مدرسه از دانش کافی و لازم در آن حوزه برخوردار هستند.

۶ تأکید بر یادگیری نه کسب نمره بالا:

شیوه مطلوب آن است که از همان ابتدا به جای آن که بر اهمیت نمره تاکید شود بر ارزش علم آموزی صحه گذاشته شود تا کودک درگیر اضطراب های بی‌مورد نشود و علاقه به یادگیری در او درونی شود.

۷ زمینه ای برای برقراری روابط اجتماعی:

مدرسه، تنها مکانی برای یادگیری دانش نیست بلکه یکی از مهم ترین محیط هایی است که برای کودک فرصت تحول و شکوفایی شخصیت را فراهم می آورد.

از این رو، بهتر است او را در زمینه برقراری روابط و تعامل با دیگر کودکان، راهنمایی کنید؛ با این حال باز هم مسئولیت را بر عهده خود او قرار دهید و بگذارید تا تجربیات لازم را در این زمینه نیز کسب کند.

۸ اهمیت آموزش های اولیه:

همچنین قدم گذاشتن به محیط مدرسه نیازمند آموزش کودک در زمینه نحوه رفت و آمد به مدرسه، آشنایی با قوانین مربوط به عبور از خیابان، برخورد صحیح با افراد غریبه و نکات مربوط به رعایت بهداشت فردی و عمومی است، پس اگر قبلاً این آموزش ها را به کودک نداده اید، سعی کنید در این روزها کودک تان را با این موارد آشنا کنید.

۹ تأمین آسایش و آرامش:

تنظیم ساعات خواب و بیداری کودک اهمیت ویژه ای دارد. در این زمینه نیز برقراری چند قانون در خانه و ارائه پاداش هایی هرچند کوچک می تواند بسیار موثر واقع شود. علاوه بر این، تشویق به تنهایی کافی نیست بلکه مناسب تر آن است که با نزدیک شدن به ساعات خواب کودک از محرک های محیطی مثل نور اتاق، صدای تلویزیون و فعالیت های دسته جمعی بکاهید تا او برای خواب، آمادگی لازم را داشته باشد.

۱۰ درمان اضطراب های زیاد:

اندکی ناسازگاری در هماهنگی با این شرایط از سوی کودک طبیعی است، با این حال چنانچه کودک واکنش های اضطرابی، افسردگی و غمگینی یا آشفتگی غیرطبیعی داشت بهتر است از راهنمایی های تخصصی مشاوران و روان شناسان استفاده شود. همچنین گاه شرایطی پیش می آید که کودک برای مواجهه با موقعیت جدید مشکل چندانی ندارد، اما اضطراب خود والدین خصوصاً مادر به رفتارهای نامطلوب در کودک منجر می شود؛ بنابراین، بهتر است در چنین حالتی خود والدین نیز از مشاوره استفاده کنند./خراسان