به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛


1. متجاهر به فسق، يعنى كسى كه آشكارا و علنى گناه مى كند، كه غيبت كردن از او در همان گناه جايز است.

 2. غيبت كردن مظلوم از ظالمى كه بر او ظلم كرده، نسبت به آن ظلم.

3. در مورد مشورت، كه اظهار عيب به قصد نصيحت مشورت كننده، در حدّى كه نصيحت محقّق شود، جايز است.

 4. غيبت بدعت گذار در دين، و كسى كه موجب گمراهى مردم مى شود.

 5. غيبت براى اظهار فسق شاهد، يعنى اگر كسى كه شهادت مى دهد فاسق است، غيبت او به اظهار فسق او، براى آن كه به شهادت او حقّى ضايع نشود، جايز است.

 6. غيبت كردن از شخصى براى دفع ضرر از جان يا عرض يا مال آن شخص.

 7. غيبت كردن از گناهكار به قصد بازداشتن او از آن گناه، در صورتى كه به غير آن بازداشتن او ممكن نباشد.