رشت؛
فداکاری پدرم مرا آتش‌نشان کرد
فرزند معلم فداکار و ایثارگر شفت گفت: اگر چه خاطره خوبی از آتش به دلیل اینکه پدرم را سوزاند نداشتم اما آتش‌نشان شدم زیرا می‌خواستم راه پدرم را در نجات جان انسان‌ها ادامه دهم.
به گزارش گروه استانهای باشگاه خبرنگاران، حسن امیدزاده معلم گیلانی و اهل شفت بود که در سال 59 وارد آموزش و پرورش این شهرستان شد و پس از 17 سال تلاش در عرصه تعلیم و تربیت در بهمن سال 76 در حادثه آتش‌سوزی مدرسه شهر بیجارسر شفت پس از نجات 30 دانش‌آموز از شعله‌های آتش به شدت از ناحیه سر، صورت و دست سوخت.
محمد امیدزاده، فرزند مرحوم امیدازده از پرسنل واحد آتش‌نشانی خمام است حادثه‌ای که منجر شد تا پدرش معلم فداکار شود را تشریح کرد.
وی اظهار کرد: ساعت 11 صبح روز 18 بهمن‌ماه سال 76 در مدرسه روستای «بیجارسر» شفت بر اثر وزش باد شدید بخاری کلاس دوم آتش گرفت و منجر به آتش‌سوزی کلاس شد.
امیدزاده افزود: پدرم بچه‌ها را یکی‌یکی از کلاس بیرون برد اما پس از آن به دلیل بسته شدن در کلاس و نداشتن دستگیره در از داخل، در آتش گرفتار شد.
به گفته وی، این معلم فداکار در جریان حادثه آتش‌سوزی به شدت مجروح شد و شدت جراحات وارده به حدی بود که 17 بار تحت عمل جراحی قرار گرفت.
فرزند این معلم فداکار گفت: پدرم پس از حدود 16 سال در 28 تیر 1391 در سن 58 سالگی چشم از جهان فروبست.
وی ادامه داد: به خاطر می‌آورم که در زمان وقوع حادثه در کلاس چهارم مدرسه‌ای که پدرم در پایه پنجم تدریس می‌کرد بودم و صدای جیغ و داد فضای مدرسه را در بر گرفته بود و آتش از بخاری نفتی کلاس دوم زبانه کشید و به دلیل نزدیک بودن به در کلاس از کنترل خارج و پدرم در آتش گرفتار شد.
محمد امیدزاده، به اصرار خود برای خروج پدرش از مدرسه اشاره کرد و گفت: در آخرین لحظات و قبل از زمانی که از مدرسه خارج شوم از پدرم خواسته بودم از آنجا خارج شود اما پدرم به دلیل نجات جان دانش‌آموزان در آن لحظه از این امر امتناع کرد.
وی افزود: پس از حدود نیم ساعت در را شکستند و پدرم را از درون آتش خارج کردند اما وی حدود 70 درصد سوختگی داشت که در همین راستا چند ماه را در بیمارستان تهران بود و دست راستش را به خاطر سوختگی قطع کردند.
این آتش‌نشان خمامی، با بیان اینکه پدرش پس از آن حادثه دیگر به تدریس نپرداخت، گفت: پدرم پس از دو یا سه سال می‌توانست راه برود، خودش کارهای شخصی‌اش را انجام دهد و برای پر کردن اوقات فراغت یا به دعوت همکاران سابق به مدرسه می‌رفت، اما تدریس نمی‌کرد.
وی درباره انتخاب شغل آتش‌نشانی خود اظهار کرد: پس از گذراندن دوره خدمت و دانشگاه در آزمون ادواری شهرداری قبول شدم و هر چند خاطره خوبی از حریق و آتش‌سوزی در ذهن نداشتم اما ترجیح دادم به عنوان آتش‌نشان خدمت کنم و راه پدرم را در نجات جان انسان‌ها ادامه دهم زیرا حوادث و چنین اتفاق‌هایی همواره وجود داشته است.
امیدزاده به رضایت خود از آتش‌نشان بودن اشاره کرد و یادآور شد: یک ماه پس از قبولی در آزمون شهرداری، پدرم به خاطر عواقب ناشی از سوختگی در 28 تیر 1391 در سن 58 سالگی در بیمارستان فومن درگذشت.
حسن امیدزاده «نشان لیاقت» را از رئیس جمهوری وقت ایران دریافت کرد که توسط آموزش و پرورش به وی اهدا شد.
به دلیل ارج گذاشتن به معلم فداکار، نام مدرسه محل حادثه نیز به نام «معلم ایثارگر حسن امیدزاده» تغییر یافته است.
انتهای پیام/م
محمد امیدزاده، فرزند مرحوم امیدازده از پرسنل واحد آتش‌نشانی خمام است حادثه‌ای که منجر شد تا پدرش معلم فداکار شود را تشریح کرد.
وی اظهار کرد: ساعت 11 صبح روز 18 بهمن‌ماه سال 76 در مدرسه روستای «بیجارسر» شفت بر اثر وزش باد شدید بخاری کلاس دوم آتش گرفت و منجر به آتش‌سوزی کلاس شد.
امیدزاده افزود: پدرم بچه‌ها را یکی‌یکی از کلاس بیرون برد اما پس از آن به دلیل بسته شدن در کلاس و نداشتن دستگیره در از داخل، در آتش گرفتار شد.
به گفته وی، این معلم فداکار در جریان حادثه آتش‌سوزی به شدت مجروح شد و شدت جراحات وارده به حدی بود که 17 بار تحت عمل جراحی قرار گرفت.
فرزند این معلم فداکار گفت: پدرم پس از حدود 16 سال در 28 تیر 1391 در سن 58 سالگی چشم از جهان فروبست.
وی ادامه داد: به خاطر می‌آورم که در زمان وقوع حادثه در کلاس چهارم مدرسه‌ای که پدرم در پایه پنجم تدریس می‌کرد بودم و صدای جیغ و داد فضای مدرسه را در بر گرفته بود و آتش از بخاری نفتی کلاس دوم زبانه کشید و به دلیل نزدیک بودن به در کلاس از کنترل خارج و پدرم در آتش گرفتار شد.
محمد امیدزاده، به اصرار خود برای خروج پدرش از مدرسه اشاره کرد و گفت: در آخرین لحظات و قبل از زمانی که از مدرسه خارج شوم از پدرم خواسته بودم از آنجا خارج شود اما پدرم به دلیل نجات جان دانش‌آموزان در آن لحظه از این امر امتناع کرد.
وی افزود: پس از حدود نیم ساعت در را شکستند و پدرم را از درون آتش خارج کردند اما وی حدود 70 درصد سوختگی داشت که در همین راستا چند ماه را در بیمارستان تهران بود و دست راستش را به خاطر سوختگی قطع کردند.
این آتش‌نشان خمامی، با بیان اینکه پدرش پس از آن حادثه دیگر به تدریس نپرداخت، گفت: پدرم پس از دو یا سه سال می‌توانست راه برود، خودش کارهای شخصی‌اش را انجام دهد و برای پر کردن اوقات فراغت یا به دعوت همکاران سابق به مدرسه می‌رفت، اما تدریس نمی‌کرد.
وی درباره انتخاب شغل آتش‌نشانی خود اظهار کرد: پس از گذراندن دوره خدمت و دانشگاه در آزمون ادواری شهرداری قبول شدم و هر چند خاطره خوبی از حریق و آتش‌سوزی در ذهن نداشتم اما ترجیح دادم به عنوان آتش‌نشان خدمت کنم و راه پدرم را در نجات جان انسان‌ها ادامه دهم زیرا حوادث و چنین اتفاق‌هایی همواره وجود داشته است.
امیدزاده به رضایت خود از آتش‌نشان بودن اشاره کرد و یادآور شد: یک ماه پس از قبولی در آزمون شهرداری، پدرم به خاطر عواقب ناشی از سوختگی در 28 تیر 1391 در سن 58 سالگی در بیمارستان فومن درگذشت.
حسن امیدزاده «نشان لیاقت» را از رئیس جمهوری وقت ایران دریافت کرد که توسط آموزش و پرورش به وی اهدا شد.
به دلیل ارج گذاشتن به معلم فداکار، نام مدرسه محل حادثه نیز به نام «معلم ایثارگر حسن امیدزاده» تغییر یافته است.
انتهای پیام/م
منبع: خبرگزاری فارس
