ووشوکارطلایی ایران از اینچئون می‌گوید
رقابت‌های امسال از سطح کمی و کیفی بسیار بالایی برخوردار بود و همین مساله کسب مدال طلا را خیلی سخت کرده بود. در بازی‌های این دوره کشورهایی همچون لائوس و فیلپین که پیش از این جایگاهی در ووشوی آسیا نداشتند، روی سکو رفتند و حتی نماینده در فینال داشتند.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، محسن محمدسیفی یکی از طلایی‌های کاروان ایران در اینچئون بود. او نه تنها؛ تنها قهرمان ووشوی ایران بود، بلکه توانست دومین قهرمانی پیاپی‌اش در بازی های آسیایی را نیز جشن بگیرد. نکته حائز اهمیت در مورد محمدسیفی این است که او به قدری در مبارزه‌هایش از حریفان خود برتر است که مربیانش در حین مسابقه او نیازی نمی‌بینند او را در جریان مسابقه هدایت و نکات لازم را گوشزد کنند.
با کسب مدال طلا در اینچئون به جمع معدود ورزشکاران ایرانی پیوستی که دو دوره متوالی در بازی‌های آسیایی مدال طلا گرفتند؟
در چند ماه منتهی به بازی‌های آسیایی به همراه دیگر بچه‌ها اردوهای سختی را پشت سر گذاشتیم. به شخصه شب‌های سختی را سپری کردم و دشواری‌های زیادی را به جان خریدم. خب حاصل این تلاش‌های شبانه روزی نیز تصاحب مدال طلا بود. البته بایستی بگویم از چهار سال قبل تاکنون در هر رقابتی که شرکت کرده‌ام، قهرمان شده‌ام. بنابراین توقع قهرمانی در بازی‌های آسیایی را نیز داشتم ولی این باعث نگردید هرگز احساس غرور کنم و حریفانم را دست‌کم بگیرم.
سطح مسابقات اینچئون در مقایسه با دوره گذشته چه تغییری کرده بود؟
رقابت‌های امسال از سطح کمی و کیفی بسیار بالایی برخوردار بود و همین مساله کسب مدال طلا را خیلی سخت کرده بود. در بازی‌های این دوره کشورهایی همچون لائوس و فیلپین که پیش از این جایگاهی در ووشوی آسیا نداشتند، روی سکو رفتند و حتی نماینده در فینال داشتند. همین مساله نشان می‌دهد که مدال گرفتن در ووشو کار سختی شده و اگر حواس‌مان نباشد، ممکن است جایگاه‌مان را از دست بدهیم.
از بین دو قهرمانی که در بازی‌های آسیایی داشتی، رسیدن به کدامیک برایت دشوارتر بود؟
در ووشو هیچ مسابقه‌ای آسان نیست و نباید حریفی را از پیش بازنده بدانی. در گوانگ‌ژو کارم خیلی سخت بود؛ چون تجربه کافی نداشتم. البته در آن دوره شانسی که آوردم این بود که حریف چینی در وزنم نبود و این کار را کمی برای من آسان‌تر کرد. اما امسال چینی‌ها با قدرت تمام شرکت کرده بودند و از بین 15 ووشوکار چینی، فقط یک نفر مدال نگرفت. سخت‌ترین مبارزه‌ام دیدار نیمه‌نهایی‌ام بود که برابر حریف چینی داشتم و پس از آنکه در آن بازی پیروز شدم تا حدود زیادی خیالم برای کسب مدال طلا راحت شد.
در برخی از رشته‌ها شاهد ناداوری بودیم، این مساله در ووشو نیز وجود داشت؟
کره‌ای‌ها امسال شیطنت زیادی کردند تا بتوانند در چند وزن قهرمان شوند. ووشو مثل تکواندو یا کاراته نیست که امتیاز هر ضربه در تابلو ثبت شود، بلکه داوران در پایان هر راند امتیازات را اعلام کرده و به همین دلیل احتمال دست برده شدن در امتیازات و جا به جایی آنها وجود دارد به هر حال با توجه به اینکه فقط داوران از امتیازاتی که می‌دهند، خبر دارند، این مساله شرایط را برای حریفان کشور میزبان سخت می‌کند.
مثل اتفاقی که برای حمیدرضا لادور مقابل حریف کره‌ای‌اش رخ داد؟
اتفاقی که برای حمیدرضا لادور افتاد و او به سادگی قهرمانی را از دست داد و به مدال برنز قناعت کرد. البته کره‌ای‌ها در چند رقابت دیگر نیز مقابل رقبای‌شان از همین ترفند نهایت استفاده را بردند. آنها حتی سالن برگزاری مسابقات را در فاصله 2 ساعته با محل اقامت ورزشکاران خارجی انتخاب کرده بودند و این در حالی بود که خودشان طی 10 دقیقه به سالن می‌رسیدند و مسلماً از خستگی مسیر رنج نمی‌بردند. در مجموع شرایط سختی حاکم بود که خوشبختانه موفق به کسب چند مدال شدیم و این نشان دهنده تلاش شبانه‌روزی بچه‌های تیم ملی ووشو است.
با این حساب از عملکرد تیم ملی ووشو در اینچئون دفاع می‌کنی؟
قبول دارم که ووشو نسبت به دوره قبل مدال طلای کمتری گرفت، اما نسبت به شرایطی که وجود داشت، فکر می‌کنم عملکردمان خوب بود. ملی‌پوشان ایران در چندین وزن با قرعه‌های سختی مواجه شدند و شاید اگر در همان مبارزات نخست خود با چینی برخورد نمی‌کردند، چه بسا که می‌توانستند در فینال حضور پیدا کنند و قهرمان شوند. برای مثل محمدزاده در 56 کیلوگرم امید قهرمانی ووشوی ایران بود، اما در همان مبارزه نخست به حریف چینی خورد و حذف شد. بنابراین باید بپذیریم با توجه به امکاناتی که داشتیم نتایج قابل قبولی گرفتیم.
فکر می‌کنی ووشوی ایران بالاخره می‌تواند از چین پیشی بگیرد؟
چین یکی از کشورهایی است که در ورزش هایی رزمی پیشینه بسیار زیادی دارد. این کشور قدرت مطلق ووشوی جهان است و بیش از 90 میلیون نفر از مردم آن به این ورزش می‌پردازند. اما ما توانسته‌ایم به این کشور بسیار نزدیک شویم. تیم ووشوی ایران سال قبل قهرمان جوانان جهان شد و این نشان می‌دهد که عبور ازدیوار چینی‌ها غیر ممکن هم نیست. به نظرم با تلاش بیشتر و برنامه ریزی منسجم‌تر می‌توانیم قهرمان دنیا شویم.
با موفقیت‌های اخیر ووشوکاران سطح توقع از این ورزش بسیار بالا رفته است. آینده ووشو ایران را چگونه می‌بینی؟
قبول دارم با افتخاراتی که در چند سال اخیر بدست آمده، سطح توقعات بالا رفته است و این فشار را بر روی دوش ما بیشتر می‌کند. با این وجود امیدواریم در سال‌های آینده نیز بتوانیم به این قهرمانی ها ادامه بدهیم. بایستی روند رو به رشد خود را ادامه دهیم و متوقف نشویم. زمانی که فکر کنیم بهتر از همه هستیم مرتکب اشتباه شدیم و برای آنکه همیشه در بالاترین سطح بمانیم باید به تمرینات مستمر خود ادامه دهیم./حمایت
با کسب مدال طلا در اینچئون به جمع معدود ورزشکاران ایرانی پیوستی که دو دوره متوالی در بازی‌های آسیایی مدال طلا گرفتند؟
در چند ماه منتهی به بازی‌های آسیایی به همراه دیگر بچه‌ها اردوهای سختی را پشت سر گذاشتیم. به شخصه شب‌های سختی را سپری کردم و دشواری‌های زیادی را به جان خریدم. خب حاصل این تلاش‌های شبانه روزی نیز تصاحب مدال طلا بود. البته بایستی بگویم از چهار سال قبل تاکنون در هر رقابتی که شرکت کرده‌ام، قهرمان شده‌ام. بنابراین توقع قهرمانی در بازی‌های آسیایی را نیز داشتم ولی این باعث نگردید هرگز احساس غرور کنم و حریفانم را دست‌کم بگیرم.
سطح مسابقات اینچئون در مقایسه با دوره گذشته چه تغییری کرده بود؟
رقابت‌های امسال از سطح کمی و کیفی بسیار بالایی برخوردار بود و همین مساله کسب مدال طلا را خیلی سخت کرده بود. در بازی‌های این دوره کشورهایی همچون لائوس و فیلپین که پیش از این جایگاهی در ووشوی آسیا نداشتند، روی سکو رفتند و حتی نماینده در فینال داشتند. همین مساله نشان می‌دهد که مدال گرفتن در ووشو کار سختی شده و اگر حواس‌مان نباشد، ممکن است جایگاه‌مان را از دست بدهیم.
از بین دو قهرمانی که در بازی‌های آسیایی داشتی، رسیدن به کدامیک برایت دشوارتر بود؟
در ووشو هیچ مسابقه‌ای آسان نیست و نباید حریفی را از پیش بازنده بدانی. در گوانگ‌ژو کارم خیلی سخت بود؛ چون تجربه کافی نداشتم. البته در آن دوره شانسی که آوردم این بود که حریف چینی در وزنم نبود و این کار را کمی برای من آسان‌تر کرد. اما امسال چینی‌ها با قدرت تمام شرکت کرده بودند و از بین 15 ووشوکار چینی، فقط یک نفر مدال نگرفت. سخت‌ترین مبارزه‌ام دیدار نیمه‌نهایی‌ام بود که برابر حریف چینی داشتم و پس از آنکه در آن بازی پیروز شدم تا حدود زیادی خیالم برای کسب مدال طلا راحت شد.
در برخی از رشته‌ها شاهد ناداوری بودیم، این مساله در ووشو نیز وجود داشت؟
کره‌ای‌ها امسال شیطنت زیادی کردند تا بتوانند در چند وزن قهرمان شوند. ووشو مثل تکواندو یا کاراته نیست که امتیاز هر ضربه در تابلو ثبت شود، بلکه داوران در پایان هر راند امتیازات را اعلام کرده و به همین دلیل احتمال دست برده شدن در امتیازات و جا به جایی آنها وجود دارد به هر حال با توجه به اینکه فقط داوران از امتیازاتی که می‌دهند، خبر دارند، این مساله شرایط را برای حریفان کشور میزبان سخت می‌کند.
مثل اتفاقی که برای حمیدرضا لادور مقابل حریف کره‌ای‌اش رخ داد؟
اتفاقی که برای حمیدرضا لادور افتاد و او به سادگی قهرمانی را از دست داد و به مدال برنز قناعت کرد. البته کره‌ای‌ها در چند رقابت دیگر نیز مقابل رقبای‌شان از همین ترفند نهایت استفاده را بردند. آنها حتی سالن برگزاری مسابقات را در فاصله 2 ساعته با محل اقامت ورزشکاران خارجی انتخاب کرده بودند و این در حالی بود که خودشان طی 10 دقیقه به سالن می‌رسیدند و مسلماً از خستگی مسیر رنج نمی‌بردند. در مجموع شرایط سختی حاکم بود که خوشبختانه موفق به کسب چند مدال شدیم و این نشان دهنده تلاش شبانه‌روزی بچه‌های تیم ملی ووشو است.
با این حساب از عملکرد تیم ملی ووشو در اینچئون دفاع می‌کنی؟
قبول دارم که ووشو نسبت به دوره قبل مدال طلای کمتری گرفت، اما نسبت به شرایطی که وجود داشت، فکر می‌کنم عملکردمان خوب بود. ملی‌پوشان ایران در چندین وزن با قرعه‌های سختی مواجه شدند و شاید اگر در همان مبارزات نخست خود با چینی برخورد نمی‌کردند، چه بسا که می‌توانستند در فینال حضور پیدا کنند و قهرمان شوند. برای مثل محمدزاده در 56 کیلوگرم امید قهرمانی ووشوی ایران بود، اما در همان مبارزه نخست به حریف چینی خورد و حذف شد. بنابراین باید بپذیریم با توجه به امکاناتی که داشتیم نتایج قابل قبولی گرفتیم.
فکر می‌کنی ووشوی ایران بالاخره می‌تواند از چین پیشی بگیرد؟
چین یکی از کشورهایی است که در ورزش هایی رزمی پیشینه بسیار زیادی دارد. این کشور قدرت مطلق ووشوی جهان است و بیش از 90 میلیون نفر از مردم آن به این ورزش می‌پردازند. اما ما توانسته‌ایم به این کشور بسیار نزدیک شویم. تیم ووشوی ایران سال قبل قهرمان جوانان جهان شد و این نشان می‌دهد که عبور ازدیوار چینی‌ها غیر ممکن هم نیست. به نظرم با تلاش بیشتر و برنامه ریزی منسجم‌تر می‌توانیم قهرمان دنیا شویم.
با موفقیت‌های اخیر ووشوکاران سطح توقع از این ورزش بسیار بالا رفته است. آینده ووشو ایران را چگونه می‌بینی؟
قبول دارم با افتخاراتی که در چند سال اخیر بدست آمده، سطح توقعات بالا رفته است و این فشار را بر روی دوش ما بیشتر می‌کند. با این وجود امیدواریم در سال‌های آینده نیز بتوانیم به این قهرمانی ها ادامه بدهیم. بایستی روند رو به رشد خود را ادامه دهیم و متوقف نشویم. زمانی که فکر کنیم بهتر از همه هستیم مرتکب اشتباه شدیم و برای آنکه همیشه در بالاترین سطح بمانیم باید به تمرینات مستمر خود ادامه دهیم./حمایت
