به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، علیرضا عباسی در یادداشت خود درباره اینکه چگونه ابزارهای فرهنگی به افزایش امید در جامعه کمک می‌کند، نوشت:  امیدواری اجتماعی یک حالت روانی و ذهنی عمومی و حاکم بر آحاد افراد جامعه است. امید، باوری است مثبت در جامعه نسبت به توانایی‌های خود و وجود شرایط و زمینه‌های خوب و مطلوب به منظور دست‌یابی به اهداف زندگی. بدینسان امیدواری در جامعه، به راستی موتور اصلی حرکت جامعه به سمت فعالیت و مشارکت اجتماعی است. آن گاه که تمایل، شوق و انگیزه افراد جامعه به انجام صحیح کارها و امور افزایش یابد و در نتیجه آن بر موانع دست‌یابی به خواسته‌های منطقی و معقول خود غلبه نماید می‌توان گفت امید در جامعه افزایش یافته است. مهم‌ترین کارکرد امید در جامعه، تقویت روحیه اجتماعی و آسان شدن کارها و روابط است. در واقع کمرنگ شدن امید اجتماعی، جامعه را به سمت رخوت، سکون و نابودی سوق می‌دهد.

ابزارهای فرهنگی هم عمدتا همان‌هایی هستند که امروزه مورد ارزیابی جدی اندیشمندان و کارشناسان قرار گرفته و برای توسعه فرهنگی یک جامعه، شاخص هستند مانند ابزارهای ارتباطی، کامپیوتری و برنامه‌های ارتباط جمعی. ابزارهای فرهنگی وقتی می‌توانند در ایجاد و افزایش امید در جامعه نقش آفرینی کنند که به درستی متغیرهای اجتماعی موثر بر امیدواری اجتماعی را ترسیم و تقویت کنند. مثلا بتوانند افق مطلوبی از سیمای جامعه ترسیم نمایند یا اعتماد و مشارکت و نظم اجتماعی را افزایش بدهند.هر چه اعتماد، مشارکت و نظم اجتماعی، بالاتر و بهتر ترسیم شود افق‌های مطلوب‌تری در جامعه ترسیم شده، میزان امیدواری در جامعه افزایش می‌یابد.

البته خیزش و حرکت جامعه به سوی امید و امیدواری وقتی روی می‌دهد که ابزارهای فرهنگی و لاجرم کسانی که این ابزارها را در اختیار دارند هاضمه فرهنگی جامعه را نیز تقویت نمایند و تقویت هاضمه فرهنگی جامعه وقتی حاصل می‌شود که باورها و دانسته‌های عموم مردم را به باورها و دانسته‌های واقعی سوق دهند. این یعنی ترسیم واقعی و واقع بینانه مسایل. لذا تحریف، ممانعت از جریان آزاد اطلاعات و کانالیزه کردن دانستنی‌ها و اخبار در جامعه، امید و امیدواری را نشانه می‌رود و به تضعیف و انهدام آن می‌انجامد.


انتهای پیام/