به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران نشریه فارن پالسی در مطلبی به قلم "گرت پورتر"، نویسنده برجسته آمریکایی مصاحبهای را از "محسن رفیق دوست " منتشر کرد. در این مصاحبه به نقل از رفیق دوست تأکید شده است که امام خمینی ، بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران نیز همواره با سلاحهای کشتار جمعی مخالف بوده اند .
پورتر در بخشی از این مصاحبه به نقل از "رفیق دوست " نوشت : صدام در زمان حمله عراق به خاک ایران از سلاح شیمیایی علیه سربازان و شهروندان ایرانی استفاده کرد. در آن زمان بغداد استفاده از سلاح شیمیایی را تنها راه مقابله با برتری انسانی و نظامی ایران تشخیص داد . عراق از انواع گازهای شیمیایی اعم از عامل اعصاب وگاز خردل علیه ایرانی ها استفاده کرد. این اقدام صدام را ترغیب کرد تا وارد مرحله تازه ای از ابتکار عمل در جنگ علیه ایران نماید .
وی در ادامه افزود: تهران در آن زمان از برخی دولت های خارجی برای مقابله با این اقدام صدام کمک خواست اما تمامی این دولت های به درخواست ایران پاسخ منفی دادند . شخصا اطلاعات جامع و کاملی را در زمینه مسائل نظامی و دفاعی جمع آوری کردم.
به نوشته پورتر ، رفیق دوست تمامی اطلاعات جمع آوری شده رابه همراه تعدادی از کارشناسان و محققین مسائل نظامی ، بیولوژیک و هسته ای _ شیمیایی به منظور بحث و تبادل نظر با امام خمینی به محضر ایشان ارائه نمود . وی با این امید اطلاعات و کارشناسان خود را به محضر رهبر ایران ارائه داد تا بتواند مجوز فعالیت بر روی تسلیحات هسته ای و شیمیایی را از ایشان کسب کند .
امام خمینی تنها باحضور فرزندش ، احمد دراین نشست حضور پیدا کرد. هنگامی که رهبری ایران گزارش متعلق به تیم های شیمیایی ، بیولوژیک وهسته ای را مطالعه نمود ، گفت : به جای آن که به فکر تولید تسلیحات شیمیایی یابیولوژیک باشید قدرت دفاعی سربازان خود را بالا ببرید مثلا ماسک های ضدگاز یا داروهای درمانی .
رفیق دوست همچنین گفت : ما طرحی به امام خمینی ارائه کردیم که بر اساس آن و با توجه به وضعیت موجود فعالیت هسته ای ایران طی چند سال بعد به سلاح هسته ای دست پیدا کنیم . اما رهبری ایران به ما گفتند :" ما نمی خواهیم سلاح هسته ای تولید کنیم . "
امام خمینی به رفیق دوست توصیه کرد که به جای تلاش برای دست یابی به سلاح هسته ای ، قدرت فناوری های صلح آمیز و شهروندی کشور را بالا ببرند .
پورتر در ادامه تصریح کرد : مسئله نبرد شیمیایی _ هسته ای در اواخر ژوئن 1987 چهره خود را تغییر داد . در آن زمان جنگنده های ارتش عراق شهر سردشت _ یکی از شهرهای کردنشین ایران _ را موردبمباران شیمیایی( گاز خردل ) قرار داد . این نخستین بار بود که غیرنظامیان ایرانی مورد بمباران شیمیایی صدام قرار می گیرند . از جمعیت 12 هزار نفره این منطقه ، 8هزار تن شیمیایی شدند که تعداد زیادی از آنها در دم کشته شدند .
در بخش دیگری از این مطلب به نقل از رفیق دوست آمده است : پس از این حمله ، ترس از حمله شیمیایی در شهرهای ایران به سرعت افزایش پیدا کرد . ما تصمیم جدی و مهم برای اقدام تلافی جویانه ایران گرفتیم . ماهمکاری هایی با وزارت دفاع وقت انجام دادیم تااز نظر تامین ماسک های ضدشیمیایی اطمینان حاصل شود.
رفیق دوست بسیار امیدوار بود که با وجود شرایط جدید ایجاد شده ( حمله شیمیایی صدام به سردشت ) نظر امام خمینی درباره تولید سلاح شیمیایی و هسته ای توسط ایران تغییر کرده باشد. در نشستی که میان رفیق دوست و امام برگزار شد رفیق دوست از امام خواسته بود که باتوجه به بهبود توانمندی های ایران برای تولید سلاح اتمی ، مجوز این تولید صادر شود . رهبری ایران بااین توجیه که چنین اقدامی "مقابله به مثل" خواهد بود ، باز هم نپذیرفتند .
نماینده دائم ایران در سازمان منع گسترش تسلیحات اتمی در مه 2004 گزارشی از جزئیات فعالیت های هسته ای ایران را به این سازمان ارائه نمود . بر اساس اسناد افشا شده توسط ویکی لیکس این گزارش به هیئت آمریکایی تحویل داده شده است . اینگزارش افشاشده نشان می دهد که توانمندی ایران در سال 1987 برای دست یابی به سلاح اتمی در حد تولید دو ماده اولیه هسته ای بوده که این مواد هرگز داخل توپ های شلیکی ،بمب های هوایی یا موشک ها به منظور تسلیحاتی شدن ، قرار نگرفت .
پورتر در ادامه تاکید کرد : امام خمینی همچنان واکنشی تدافعی در قبال حمله شیمیایی عراق به ایران داشت . وی خطاب به رفیق دوست گفته بود : چه علیه سربازان در میدان جنگ استفاده شود و چه علیه شهروندان و غیر نظامیان ، تفاوتی ندارد . تولید و استفاده از سلاح اتمی حرام است . ما تنها مجاز به تقویت موقعیت دفاعی خود هستیم .
امام خمینی خطاب به رفیق دوست گفته بود : " اگر ما نیز سلاح شیمیایی تولید کنیم پس چه تفاوتی میان من و صدام وجود دارد ؟ " این حکم امام پایانی بود بر برخی تلاش ها به منظور دست یابی به سلاح شیمیایی .