به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ صنام، صباباتری، نمایندگان شهرستان های مختلف و حالا ماهان و ذوب آهن اصفهان نام هایی هستند که در یک دهه گذشته به تدریج از سوپرلیگ بسکتبال حذف شدند. در این میان دو نام مهرام و پتروشیمی به عنوان اسپانسرهای قوی مانده اند.

جالب اینجاست که امیرمحمد گنجی مدیرعامل مهرام هم در لا به لای گفتگوی مفصلی که با خبرنگار ما داشت، اعتراف می کند امسال در صورتی که تصمیم با هیئت مدیره باشگاه نبود، تمایلی به ماندن در لیگ با شرایط فعلی نداشت.

گنجی رمز ماندگاری مهرام در این سال ها را توضیح می دهد: از آنجایی که ما از بخش خصوصی هستیم و کمکی هم برای تیمداری دریافت نمی کنیم در تمام مصارف و هزینه های تیم دقیق هستیم تا هر هزینه ای بیشترین بازخورد را داشته باشد و نتیجه بدهد. عامل موفقیت مهرام همین مدیریت هزینه ها و کار گروهی میان عوامل تیم و باشگاه بوده است.

عدم ثبات مدیریت مساوی با تصمیمات لحظه ای

وی در مورد کنار رفتن سایر اسپانسرها می گوید: مشکل اصلی ورزش ما عدم ثبات مدیریت در بخش دولتی است. بخش اصلی ورزش ما هم به دولت وصل است که گاهی در آن بودجه های کلان حیف و میل می شود. مدیران دولتی گاهی حتی نمی توانند برنامه ای یک ساله را اجرایی کنند چون ظرف دو یا چند ماه عوض می شوند. به خاطر همین عدم ثبات هم حساسیت ها زیاد نیست و تصمیمات لحظه ای می شود. 

ترغیب بخش خصوصی به نیامدن

مشکل تیم های بخش خصوصی چیست؟ گنجی پاسخ می دهد: در چند سال گذشته با حضور تیم های بخش خصوصی مثل مهرام در بسکتبال یا کاله در والیبال شرکت های دیگری هم تشویق شدند که به ورزش بیایند. شرکت های واقعا خصوصی یا شبه خصوصی که با بودجه ی عمومی کار می کردند. متاسفانه در این مدت به جای ترغیب بخش خصوصی که مسئولیت را در ورزش از دولت گرفته و بار را سبکتر کند اتفاق وارونه ای در کشور ما افتاد. در ایران بخش خصوصی ترغیب می شوند که وارد ورزش نشوند.

وی ادامه داد: در چهار سال گذشته قوانینی در مورد ورزش و مالیات ها وضع شد که دقیقا برخلاف اصل 44 بوده است. به جای بهبود شرایط در این سال ها اوضاع با ضعف موجود  هر سال بدتر شد. حالا 80 درصد تیم های بخش خصوصی دیگر فعالیت نمی کنند چون قوانین به نوعی بازدارنده هستند.

سازمان لیگ یک ساله

سال گذشته سازمان لیگی برای بسکتبال تشکیل شد که امسال نبود. مدیرعامل مهرام با اشاره به سال ها تلاش برای ایجاد سازمان لیگ بسکتبال می گوید: بسکتبال یک سازمان اداری و یک بخش اجرایی دارد. فعالیت های ورزشی و بازی درون زمین انجام می شود و بقیه مسائل به سازمان اداری در بیرون زمین مربوط است.

وی افزود: این دو سازمان باید با هم هماهنگ باشند. متاسفانه طی این سال ها هماهنگی میان دو بخش اجرایی و اداری وجود نداشت و رشد آنها هم متناسب نبود. رشد بسکتبال ما در داخل زمین بیشتر از بیرون بوده است. آنقدری که بازیکنان از نظر فنی رشد کردند موفق به پشتوانه سازی نشدیم. سیاستگذاری، برنامه ریزی و هدفگذاری نکردیم. بسکتبال کشور ما به این سمت می رود. هر چقدر به عنوان کسانی که منفعت مالی ندارند، سعی و تلاش کنیم و به دنبال نظم و انضباط در این رشته باشیم ناخودآگاه به سمت و سویی می رویم که تمام تصمیم گیری های ما به دقیقه 90 می رسد.

اختراع جدید با حذف سازمان لیگ

گنجی معتقد است که تصمیم گیری ها در بسکتبال براساس سلایق شخصی و بدون ایده است. وی می گوید: تصمیم گیری های بسکتبال بدون فکر کردن به این موضوع اعمال می شود که با این راه به کجا می رسیم؟ بعد از 5 سال که به دنبال سازمان لیگ بودیم، این سازمان سال قبل تشکیل شد اما حتی تشکیل سازمان لیگ هم براساس یک فکر یا ایده نبود بلکه به خاطر اتفاقات مجبور به شکل دادن آن شدیم. بعد هم تلاش کردیم که برنامه ی 3 ساله ای را شکل داده و اجرایی کنیم. قدم اول این برنامه را سال قبل برداشتیم.

قدم اول به کجا رسید؟ عضو سازمان لیگ بسکتبال تشریح می کند: در طول لیگ قبل بدون فکر به اینکه هدفی داریم، هر کسی که منافع خود را در خطر می دید شروع به ایجاد مانع و بهانه تراشی کرد. نتیجه این شد که امسال به اختراع جدیدی رسیدیم. شکل جدیدی از برگزاری لیگ تصویب شد که در هیچ کجا سابقه نداشت. همین نشان می دهد بسکتبال ما به یک سردرگمی رسیده است. نه برنامه ای برای آینده داریم و نه می دانیم که باید چه کنیم؟

روی کاغذ رده بندی نهایی را می نویسم

گنجی می گوید: همه در رأس فدراسیون تا پایین همین سردرگمی را دارند چون کسی نیست که برنامه ریزی و هدفی را معین کند. به خاطر همین مشکلات و حواشی هم بسکتبال ایران با شایستگی بسیار در فینال بازی های آسیایی مقابل تیم کره ای بازنده بیرون می آید که شاید تا 2 سال قبل به این تیم فکر هم نمی کردیم. مشکل تیم هم به جز بیرون زمین در هیچ چیز دیگری نبود چون بازی بسکتبال تنها به داخل زمین خلاصه نمی شود.

گنجی اعتقاد دارد: لیگ امسال "من در آوردی" است. هیچ کس در خانواده بسکتبال نمی داند هدف از این لیگ چیست؟ من از همین حالا می توانم روی کاغذ، رده بندی پایانی تیم ها را از قهرمان تا تیم آخر بنویسم و تعهد هم بدهم که چیزی غیر از این نمی شود. این لیگ مطمئنا نمی تواند لیگ پویایی باشد. 

بازیکنان از بلاتکلیفی به چین پناه می برند

مدیرعامل مهرام دلیل کوچ بازیکنان به چین را هم همین موضوع می داند: بازیکنان تاثیرگذار ما به خاطر همین بلاتکلیفی لیگ کشور خود را رها می کنند و تنها موضوع مالی مطرح نیست. ایران و چین دو لیگ منظم و واقعی منطقه را دارند که لیگ چین از نظر اعتبار پایین تر از ایران است. چرا باید انقدر بی برنامه باشیم که بازیکنی لیگ زبانزد ما را رها کند و به چین برود؟ 

وی دلیل جوانگرایی مهرام را هم با اشاره به اختلاف زیاد تیم ها توضیح می دهد: موضوعی که 3 سال قبل گریبان مهرام را گرفت این بود که آنچنان ستارگان و بازیکنان قدرتمندی داشتیم که هیچ رقابت و انگیزه ی فردی برای آنها وجود نداشت اگر با جوانگرایی خود انقلابی ایجاد نمی کردیم باعث افت شدید تیم می شد. از داستان چند سال قبل مهرام هیچ کارشناسی الگوبرداری نکرد تا همین اتفاق برای تیم ملی بیافتد. مطمئن باشید امسال برای تیم دیگری در لیگ همین داستان پیش می آید.
 
انگار موظفیم این لیگ را برگزار کنیم

گنجی می گوید: ما مثل بازیگران صحنه تئاتر شده ایم که فیلمنامه ای را می گیرند و باید روی صحنه اجرا کنند. شاید عده ای تماشاگر هم برایمان کف بزنند. انگار موظفیم هر سال در لیگ بسکتبال نقش بازی کنیم اما چه چیزی از این لیگ بیرون می آید؟ بازیکن سازی چه می شود؟ اگر نظر شخصی من مطرح بود و تصمیم هیئت مدیره دخیل نبود اصلا راضی به ادامه کار بسکتبال با این شکل نبودم چون اشتباه محض است. 

وی اضافه می کند: هزینه باشگاه که فقط دستمزد بازیکن نیست. هزینه های رفت و آمد برای چهار بازی با هر تیم و هزینه های جانبی هم هست. فرقی ندارد خصوصی باشیم یا پول نفت را خرج کنیم، به هر حال سرمایه ملی مملکت است و اگر یک خروجی باشد خرج آن ایرادی ندارد اما دوست دارم یک کارشناس برای من توضیح دهد که خروجی این لیگ با بی برنامگی چه می شود؟ 

مشحون از همه اصلح تر است، اما ..

آیا با عوض شدن ریاست فدراسیون تغییر ایجاد می شود؟ گنجی اعتقاد دارد: مشکل بسکتبال ربطی به یک فرد ندارد البته ممکن است افراد به صورت مقطعی تاثیرگذار باشند. هر انسانی هم خصوصیات اخلاقی خوب و بدی دارد اما من معتقدم برای بسکتبال ایران هیچ کس اصلحتر از محمود مشحون نیست. اما معنی حرفم این نیست که اگر فردی در گذشته کارنامه مثبتی داشته است حتما همیشه همین کارنامه را دارد. یک سازمان و فرد باید براساس شرایط روز تغییراتی ایجاد کند. اگر بسکتبال روزگاری با تصمیمات دقیقه 90 جلو می رفت حالا دیگر نمی رود.

گنجی اشاره کرد: زمانی یک بازیکن سیاهپوست را با رقم آنچنانی می آوردند و اعلام می شد که بهترین بازیکن آمریکایی است چون رنگ پوستش سیاه بود و در NBA هم بازی می کرده اما حالا دنیا به آن شکل نیست. ذهن مردم در عصر ارتباطات باز شده است.

گنجی فیلیپین را که تا چند سال قبل به آن فکر نمی شد را مثال می زند که با سرمایه گذاری و قوی کردن پایه ها به کجا رسیده است اما در ایران برنامه ریزی و هدفگذاری در کل ورزش وجود ندارد. 

من هم نمی دانم چه بازیکنانی داریم

وی می گوید: امروز باید تمام تیم ها لیست خود را به فدراسیون بدهند اما من به عنوان مدیرعامل مهرام نمی دانم چه بازیکنانی در تیمم هستند. مطمئنم 80 درصد تیم ها هم لیست کامل خود را نمی دانند و 60 درصد بازیکنان قرارداد نبسته اند.
 
مدیرعامل مهرام سوال می کند: چرا تیم ها باید برای مقطعی بیایند، اثر بگذارند و بعد بروند؟ چرا اصفهان با آن سابقه نباید تیم داشته باشد؟ یا شهری مثل گرگان به عنوان قطب بسکتبال به جای یک تیم قوی باید دو تیم ضعیف داشته باشد؟ هیچ جوابی برای این سوال ها نیست. هیچ کس حاضر به جواب دادن نیست چون پاسخی هم ندارد. همه چیز از همان تصمیمات لحظه ای نشات گرفته است.

همه چیز برای یک کاپ حلبی

وی ادامه می دهد: قهرمان امسال چطور اعلام می شود؟ این که فلان تیم قهرمان لیگ ملی و دیگری قهرمان سوپرلیگ است؟ مگر در فوتبال جام حذفی نداریم؟ در بسکتبال هم می توانستیم جام حذفی با تیم های لیگ برتری داشته باشیم به علاوه چهار تیم دسته اولی که به این شکل رشد می کردند. حالا دو لیگ با ترکیب یکسان تیم ها و بازی های یکسان داریم. اگر فلسفه وجود خارجی این است که بازیکن ایرانی رشد کند چرا از ابتدا دریغ می کنیم که بازیکنان مدت بیشتری با خارجی بازی کنند؟

گنجی به رویه تیم ها اشاره می کند: به فرض من در مهرام پول دارم و سهمیه ملی که اضافه می آید حق و حقوق 3 ملی پوش را می دهم که گرم کن بپوشند و دور زمین راه بروند. تمام این کارها برای گرفتن یک کاپ حلبی در پایان لیگ انجام می شود یا اینکه در بسکتبال مملکت اثرگذاری شود؟

منافع شخصی را کنار بگذاریم

عضو سازمان لیگ بسکتبال می گوید: هر روز در رقابتی ناسالم قیمت بازیکن بالاتر می رود. هیچ جای دنیا با دو بازی بیرون از ایران قیمت بازیکن پنج برابر نمی شود. این آفت چند سال گذشته است که برای حل آن باید یک تغییر نگاه داشته باشیم، منافع شخصی را کنار بگذاریم و دنبال قهرمانی یا اول شدن نباشیم. باید اخلاق و رفتار بد خود را تغییر دهیم، برنامه ای را درست یا اشتباه بنویسیم و براساس همان برنامه جلو برویم. در پایان اگر به 100 درصد اهداف خود نرسیم حداقل انضباط کاری را یاد می گیریم، در 3 سال آینده بازیکن تکلیف خود را می داند و من صاحب تیم می دانم که طول مدت لیگ و قیمت بازیکنان چقدر است و براساس آن بودجه در می آورم. وقتی این برنامه را نداریم تیم ها بنا به منافع شخصی خود عمل می کنند.

گنجی ادامه می دهد: فرض کنید من مربی بسکتبالم و غیر از آن هم چیزی ندارم. برای این که باشم بدون  فکر سراغ شهرداری یا یک نهاد شهری می روم. بودجه 5 میلیاردی که ندارند، می گویم بودجه 500 میلیونی می خواهم باز هم نداشته باشند می گویم 200 میلیون تومان لازم است و در میانه کار هم لیگ را رها می کنم. تمام این ها در شهرستان ها اتفاق می افتد چون مربی، سرپرست یا حتی مدیر یک تیم می خواهد اسمش را داشته باشد که من تیم دارم. 

در ایران مربی بهتر از هاشمی نیست

گنجی بعد از تمام بحث های کلان لیگ به تیم خود رسیده و از داستان رفت و برگشت مصطفی هاشمی گفت: اعتقادم بر این است که مهرام تیمی حرفه ای است. وقتی بازیکن و مربی ارتباط خود با باشگاه را براساس مادیات می گذارند باید انتظار داشته باشند که ما هم براساس قرارداد کار کنیم. وقتی درآمد اول از همه حرفه ای می شود باید بدانیم که همه چیز در قالب قرارداد است. ما در فینال لیگ ایران به هر دلیلی موفق نبودیم و مطمئنا در لیگ ما تنها مسائل داخلی تعیین کننده نیست. از طرفی باید با فاصله کمی هم در آسیا بازی می کردیم. به خاطر گرفتاری های روحی که برای همه پیش آمد گفتیم شاید احتیاج به فردی با ذهن آماده تر و خستگی کمتر باشد.

وی تاکید کرد: ما با هاشمی قطع همکاری هم نکردیم بلکه قرارداد او در پایان لیگ باطل شده بود. با توجه به فرصت کم تا جام باشگاه های آسیا تصمیم به کار با مربی خارجی گرفتیم. این را باید بگویم که به اعتقادم در ایران مربی بهتری نسبت به هاشمی نداریم اما در شرایط مختلف نیاز به تصمیمات متفاوتی هست و مربی خارجی دور از هیاهو بهترین تصمیم بود. 

وی اضافه کرد: به خواست خدا ظرف 24 ساعت هم بعد از اعلام ما جام باشگاه ها کنسل شد. در این میان اعلام عدم همکاری با هاشمی مطرح بود که من موافق اعلام آن نبودم اما از سوی هیئت مدیره انجام گرفت. در فصل جدید هم بهتر دیدیم که با یک مربی ایرانی آشنا به بازیکنان جوان کار کنیم و قطعا کسی بهتر از هاشمی نبود. از وی دعوت کردیم که به خاطر حرفه ای بودن خود این دعوت را پذیرفت.

از جام باشگاه های آسیا چه خبر؟ گنجی می گوید: از جام باشگاه ها خبری نیست چون جایگاه ما در آسیا و غرب آسیا تشریفاتی است و آنها خودشان می برند و می دوزند.

اختلاف پیشنهاد ما و پتروشیمی رقم فاحشی بود

در نهایت به داستان صمد نیکخواه رسیدیم که مدیرعامل مهرام گفت: فرقی نمی کند صمد در کجا بازی کند نام مهرام و صمد با یکدیگر عجین شده است. این یک تصمیم حرفه ای و بدون ناراحتی بود. ما برای خودمان خطوط قرمز مالی داریم و از قالب بودجه خود خارج نمی شویم چون پشتوانه ما منبع مالی چاه نفت نیست. اختلاف رقم قرارداد صمد در پتروشیمی با پیشنهاد ما بسیار فاحش بود. صمد هم با میل باطنی خود قرارداد امضا نکرد و تا شب امضا هم راضی نبود اما به هر حال هر کسی زندگی و هزینه های خود را دارد و متاسفانه مادیات در زندگی همه ما حرف اول را می زند.

وی افزود: صمد تصمیمی منطقی گرفت که لزوما ادامه دار نخواهد بود و سال آینده امکان بازگشت وی به مهرام وجود دارد. باشگاه مهرام روی صمد سرمایه گذاری و هزینه زیادی انجام داده و حتی بعد از دوران بازیگی هم می تواند به عنوان عضوی از کادرفنی و حتی مدیریتی باشگاه در مهرام شروع به کار کند. 9 سال حضور در یک باشگاه زمان کمی نیست. فراموش نکنیم سال قبل هم صمد با رفتن به چین رقم مورد نظر خود را گرفت اما امسال به هر دلیلی نمی خواست به لیگ چین برود و اختصاصا دنبال زندگی در تهران بود اما شرایط مهرام به شکلی نبود که رقم مورد نظر او را تامین کند و در نهایت با اطلاع ما به پتروشیمی رفت. 

تغییرات زودتر انجام شود که طاقت ما هم تمام نشود

گنجی در نهایت ابراز امیدواری کرد که شرایط فعلی بسکتبال هر چه زودتر بگذرد و شاهد برنامه برای بسکتبال باشیم. ضمن اینکه تغییرات زودتر اتفاق بیافتد که طاقت مهرام هم مانند بسیاری از تیم هایی که در آشفتگی بسکتبال عطای کار را به لقای آن بخشیدند، طاق نشده و از بسکتبال نروند. 

وی تاکید کرد: رفتن تیم های بدون سابقه هم خوب نیست اما رفتن تیم های بزرگ و صاحب افتخار فاجعه است. این را برای بزرگ کردن مهرام نمی گویم. از این جهت نگرانی را وارد می کنم که اگر مهرام و پتروشیمی هم از بسکتبال بروند نمی دانم چه کسی جایگزین می شود. شاید جواب بدهند که "اگر مهرام نباشد، بهرام می آید" اما اگر بهرام هم بیاید، سالیان سال طول می کشد تا به اینجا برسد.

انتهای پیام/