گیتا موللی عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: متخصصان اطفال باید زمانی کـه به کودکی مشکوک می‌شوند، وی را برای ارزیابی‌های شنوایی به مراکز درمانی مجهز ارجاع دهند. همچنین باید والدین در مورد روند رشد شنوایی آگاه باشند و بدانند، زمانی که به شنوایی کودک خود مشکوک می‌شوند، چه اقداماتی را انجام بدهند. 

وی افزود: با توجه به اینکه از هر هزار نوزاد در جهان، سه الی چهار نوزاد با کم شنوایی عمیق دائمی متولد می‌شوند، مجامع بین المللی تاکید می‌کنند که کم شنوایی مادرزادی، باید پیش از شش ماهگی تشخیص داده شود. 

 موللی گفت: کودکان ناشنوا تا سن ۹-۸ ماهگی مانند کودکان شنوای هنجار، سروصدا (قان و قون) می‌کنند و این مساله اغلب سبب گمراه شدن والدین می‌شود و تصور می‌کنند فرزندشان شنوایی دارد. 
 
 وی افزود: اما امروزه تجهیزات نوین، پزشکان را قادر ساخته تا در‌‌ همان بدو تولد، وجود کم شنوایی را در نوزادان، تشخیص دهند. این روش‌ها از نظر اقتصادی نیز بسیار مقرون به صرفه‌اند. 

 این استاد «روان‌شناسی وآموزش کودکان استثنایی» دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی، اظهارداشت: می‌توان برای نوزادانی که کم شنواییشان تشخیـص داده می‌شود، پیش از یک ماهگی نیز سمعک مناسب تجویز کرد و با انجام اقدامات مداخله‌ای مناسب، به احتمال زیاد رشد زبانی، درکی و اجتماعی این نوزادان را مشابه همسالان شنوایشان، افزایش داد. 

 وی همچنین به عنوان پژوهشگر، به نقل از نتایج بررسی‌های جدید، افزود: کودکانی که با کم شنوایی متولد می‌شوند و پیش از شش ماهگی برای آنان سمعک مناسب تجویز شده و اقدامات توانبخشی صورت می‌گیرد، مهارتهای زبانی بسیار بهتری نسبت به گروهی دارند که پس از شش ماهگی، تشخیص کم شنوایی آنان داده شده است. 

 دکترموللی تاکید کرد: تشخیص کم شنوایی و آغاز اقدامات توانبخشی در دوره نوزادی و شیرخوارگی، نیاز به اقدامات توانبخشی در دوران مدرسه را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. 

 وی افزود: با توجه به اهمیت تشخیص زودهنگام کم شنوایی در کودکان، اجرای برنامه‌های غربالگری شنوایی نوزادان در جهان مورد تصویب قرار گرفته است تا همه کودکان، پیش از ترخیص از زایشگاه، مورد ارزیابی شنوایی قرار بگیرند. 

 وی ادامه داد: در صورتی که کودکی در ارزیابی‌های مقدماتی غربالگری، رد شود، برای ارزیابی شنوایی جامع و کامل، به مرکز درمانی مجهز ارجاع می‌شود و در صورت تشخیص هرگونه کم شنوایی، سمعک مناسب تجویز و کودک در یک برنامه توانبخشی زودرس ثبت نام می‌شود. 

 وی با تاکید بر این نکته که هیچ کودکی برای استفاده از سمعک یا وسیله تقویت کننده دیگر و شروع اقدامات توانبخشی، کوچک نیست، گفت: سن تشخیص کم شنوایی باید به پیش از ۳ ماهگی برسد درصورتی که هم اکنون این سن در کشور ما، بسیـار بالا‌تر از این است. 

 این عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تصریح کرد: کم شنوایی‌های شدید تا عمیق، معمولا «زود‌تر شناسایی می‌شوند (گاهی زیر ۱۸ ماهگی). اما کم شنوایی‌های ملایم تا متوسط یا کم شنوایی‌های یکطرفه، بدون معاینات دقیق توسط متخصصان و استفاده از تجهیزات پزشکی، غالبا» تا سن ورود کودک به مدرسه تشخیص داده نمی‌شود. 

 به گفته دکتر موللی، تاخیر در تشخیص کم شنوایی، تاثیر غیرقابل برگشتی بر تحول زبانی و گفتاری دارد و در صورت وجود کم شنوایی عمیق، کودک بدون استفاده از سمعک یا دیگر وسایل تقویتی هیچ گونه دسترسی به گفتار ندارد و در نتیجه رشد زبانی و گفتاری نخواهد داشت. و کم شنوایی‌های ملایم‌تر نیز تاثیرسوء چشمگیری بر رشد زبانی و گفتاری کودک برجا می‌گذارد. 

 وی مجددا تاکید کرد که غربالگری شنوایی نوزادان، امری مقرون به صرفه است. حتی کودکانی که در غربالگری اولیه قبول می‌شوند ولی دارای شاخص‌های خطر کم شنوایی هستند باید تا سن سه سالگی، هر ۶ ماه یکبار، مورد ارزیابی شنوایی قرار بگیرند.



انتهای پیام/