مشحون در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
ژیان نمی تواند همپای بنز حرکت کند/ پول حدادی را خودم دادم/قبول دارم خردجمعی در بسکتبال نیست
رئیس فدراسیون بسکتبال در روزهایی که ثبت نام برای انتخابات ریاست فدراسیون آغاز شده است، پاسخگوی سوالات ما شد و حرف های ناگفته ای را مطرح کرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ در چند ماه گذشته نقدهای مختلفی در مورد بسکتبال در کنار صحبت های کارشناسان مطرح شد که بیشتر از همه روی شکست تیم ملی، وضعیت تیم های پایه و ضعیف شدن لیگ تمرکز داشت. در این میان باید صحبت های محمود مشحون رئیس فدراسیون را هم در مورد مسائل مطرح شده در ماه های اخیر شنید.
مشحون در گفتگو با خبرنگار ما از شباهت پست ها به زندگی، شکست تیم ملی، دادن بدهی حامد حدادی، خواهش از صدا سیما برای پخش مسابقات و مسائل مختلف دیگری صحبت کرد که در زیر می خوانید:
- در برنامه ی ورزش و مردم تاکید داشتید که اگر وزارت ورزش خواستار حضور شما در انتخابات شود، روی آن فکر می کنید. آیا صحبتی در این خصوص با مسئولان داشته اید؟
اولا پست هایی که وجود دارند، مانند زندگی هستند که یک روز به پایان می رسند، هیچ کس مادام العمر در یک پست نمی ماند. حرف و حدیث در مورد من هم فراوان است و هر کسی چیزی می گوید. با کمال تاسف صحبت هایی در مورد مصاحبه من با ورزش و مردم مطرح شد که واقعیت نداشت. من عقل دارم و بعد از سال ها کار مدیریتی وضعیت و موقعیت موجود را می فهمم. دوره ی مدیریتی من به پایان رسیده و تشخیص بودن یا نبودنم در انتخابات با خودم نیست.
- پس احتمال ورود شما به انتخابات وجود ندارد؟
به هیچ وجه صحبتی در جهت مثبت یا منفی در این مورد نشده است. دوره ریاست من چهار ماه قبل به پایان رسیده و همه چیز به صورت طبیعی و طبق روال پیش می رود. حالا هم تابع وزارت ورزش هستم. هر روزی که ابلاغ شود، یک دقیقه هم تا رفتنم طول نمی کشد. تمام کارها به روز است. همیشه گفته ام که تا آخرین قطره بنزین ماشینم می مانم اما تصمیم گیرنده ی اصلی وزیر ورزش است. وقتی چیزی ازمن نخواسته اند، نمی توانم از ماندن صحبت کنم. در آن برنامه هم گفتم که اگر از من درخواست شود روی آن فکر می کنم.
- در بررسی کارنامه مدیریتی دوران ریاست شما به کارها و افتخارات دو دوره ی اول اشاره داشتیم. اما بحث اصلی در مورد مدیریت چهار سال آخر است. شما به این چهار سال چه نمره ای می دهید؟
اتفاقا آن مطلب را خواندم و به نظرم کمی اشتباه بود. بحث عمده ی من این است که 13 سال هر کدام از تیم های بسکتبال به هر جایی که رفته اند با دست پر برگشته اند. کار به جایی رسیده است که نایب قهرمانی بازی های آسیایی را قبول ندارند و از ما ایراد می گیرند.
- شاید اگر این نایب قهرمانی در دوره چهار ساله اول پیش می آمد، اوضاع فرق داشت. برای مثال مردم فیلیپین هم بعد از یک نایب قهرمانی آسیا به دنبال فراتر از آن هستند و به شکست واکنش نشان می دهند.
این انتظار در خود من هم بوده است و در تمام علاقمندان هم وجود دارد اما هر موفقیتی ابزار می خواهد. خبر دارید که کشورهایی مثل چین یا فیلیپین در بازی های آسیایی چندم شدند؟ این کشورها هم سال ها قهرمان آسیا بودند. سوابق قهرمانی های فیلیپین، ژاپن و چین در آسیا بسیار زیاد است اما از سال 81 به بعد تمام تابلوها در آسیا به نام ایران روشن شد. واقعیت هم این است که باید فراتر از این حرکت کنیم و باید 100 درصد قهرمان می شدیم اما همه دیدند که چطور طلای ما در اینچئون به نقره تبدیل شد. هیچ علاقه ای ندارم که صحبت هایم به بهانه تبدیل شود اما فینال ما با کره را سجادی معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش از ابتدا تا پایان مشاهده کرد و اذعان داشت که داوران چه کارهایی انجام دادند.
*** ما حکم ژیان را مقابل کشورهای مطرح داریم
- البته صحبت بیشتر کارشناسان این است که بعد از تمام موفقیت ها در آسیا باید برنامه ریزی به نحوی پیش می رفت که ما از آسیا هم فراتر رفته و به حد جهانی نزدیک شویم. آیا به این سمت رفتیم؟
این حق مردم است که چنین انتظاراتی داشته باشند چون برای بسکتبال اهمیت قائلند اما آیا شما منکر این هستید که در یک اتوبان، اتومبیل ژیان نمی تواند همپای بنز حرکت کند؟ ما در مقایسه با آن کشورها حکم ژیان را داریم. سال ها است که تنها یک سالن می خواهیم. حاصل بهره وری همان سالن، بسکتبال را به جلو می کشاند.
- به بحث مدیریت چهار ساله آخر برگردیم. ارزیابی شما از این دوره چیست؟
ما در جام ملت های آسیا به کرات قهرمان شده ایم، سال قبل در فیلیپین هم با اقتدار قهرمان شدیم. باید در بازی های آسیایی هم طلا می گرفتیم. از این بابت خودم هم احساس شرمندگی می کنم اما بسکتبال بازی ثانیه ها است. واقعیت این است که همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاد. بخشی از ماجرا فنی و بخشی کم توجهی مربی بود. همه چیز را می توان تلفیق کرد و چیزی از آن در آورد. مسئله عمده این است که مقام دوم بازی های آسیایی، مقام کمی نیست. برای اولین بار همین مقام را به دست آوردیم. تیم ملی جوانان ما برای چهارمین بار جهانی شد و سال آینده باید در مسابقات قهرمانی جوانان جهان در یونان شرکت کند. در دوره های قبلی هم به مسابقات جهانی رفتیم. این ها از کجا آمده است؟ طبیعی است که با این نتایج توقع ایجاد می شود.
- البته بحث تنها روی نتایج تیم های ملی نیست.
ما در بحث های پایه، مینی نونهالان، نوجوانان و جوانان به صورت نرده بانی برنامه های منظمی داشتیم. 40 درصد تیم ملی بزرگسالان جوان شده است. به هر حال موفقیت هایی که به دست آمده از همین برنامه ریزی ها بوده است.
*** نمی توانم با زور تیم ها را نگه دارم
- یک موضوع مهم هم برگزاری لیگ است. چرا از لیگ سال قبل، 6 تیم حذف شدند؟
بیشتر از همه بحث اقتصادی مطرح است. گفتگو در مورد لیگ زیاد بود. گروهی که تنها نیمه خالی لیوان را می بینند و گروهی هم تغییرات را به گونه دیگری تفسیر و تعبیر می کنند. من که نمی توانم با زور به باشگاهی بگویم که باید شرکت کنید. اگر باشگاه ها دچار مشکلات مالی و فنی می شوند، آیا فدراسیون مقصر است؟ کدام فدراسیونی حاضر است باشگاه ها ضعیف شده و لطمه بخورند؟ در این شرایط باید همه چیز همسو و همگام باشد. وقتی برای پخش تلویزیونی مشکل وجود دارد، باشگاه ها به چه مناسبت سرمایه گذاری کنند؟ هر سرمایه گذاری به دنبال جلوه و نمایش به یک نحوی است. سرمایه گذار اگر یک تومان پول دارد، 11 هزار شعور پشت آن است. باید ببینیم کجا فدراسیون مانع ورود بوده است. همان شش تیم را تک تک بشمارید تا بگویم که چرا حالا نیستند.
-البته بیشتر از مانع بودن، موضوع تشویق مطرح است. در مورد اصفهان حتی بحث ورود مستقیم بهمن سلیمانی از فدراسیون مطرح شد.
برای اصفهان باید ببینید که چقدر زحمت کشیده شد. بهمن سلیمانی دوست نداشت در این میان مطرح شود اما دو ماه و نیم روی اصفهان کار می کردیم که به عنوان مهد بسکتبال وارد لیگ شود. این کار کمی بوده است؟ همین تیم گرگان را به صورت خصوصی سوال کنید که در این چند اگر فدراسیون کمک نمی کرد به چه شکلی اداره می شد؟ آنجا هم مهد بسکتبال است، مردمش بسکتبال را می فهمند. اگر حمایت نکنیم چه اتفاقی می افتد؟ یا از مسئولان ثامن مشهد به عنوان بخش خصوصی بپرسید که با حمایت و کمک چه کسی آمدند؟ تیم حفاری هم در سال های قبل پول حدادی را نداد و فدراسیون و خود من جور آن را کشیدیم.
-یعنی شما شخصا پول حامد حدادی را پرداخت کردید؟
حامد در آن سال به خاطر عرقی که روی شهر خود داشت به حفاری رفت اما پولش را ندادند. بخشی از آن پول را فدراسیون و بخشی را خودم دادم. کجا در این مورد سر و صدا کردیم؟ آیا باید این مسائل را بگوییم؟ من 3 سال است که آن پول را نمی توانم پس بگیرم. آقای گرشاسبی کاملا در ماجرای بدهی حفاری به حامد هست. خواهش می کنم که با او تماس بگیرید که آیا این جریان واقعیت دارد؟
*** حرفم واقعی نبود، حکم اعدامم را صادر کنید
- اسپانسرهای جنوب معمولا خوش حساب هستند. چه اتفاقی برای حفاری افتاد که به اینجا رسید؟
دقیقا همینطور است. برای مثال پتروشیمی خوش حساب ترین باشگاه در کنار مهرام است که همه چیز را به موقع پرداخت می کند. موضوع حفاری این بود که از بسکتبال قهرمانی می خواستند. من که نمی توانم تیمی را قهرمان لیگ کنم. باید خودشان همه چیز را بسازند و قهرمان شوند. در این موارد مظلوم نمایی هم نمی کنم. هر موردی واقعیت نداشت، حکم اعدامم را صادر کنید.
- در مورد شهرهای پایه ی بسکتبال موضوع دیگری مطرح است. فدراسیون که در موردی مثل اصفهان ورود کرد، چرا به دنبال حفظ استان هایی مثل کردستان یا چهارمحال بختیاری با این تعداد ملی پوش نبود؟
شما جدا از مسئولیت خود به مسئولان کردستان و چهارمحال زنگ بزنید که مشحون چقدر التماس کرد که در سوپرلیگ تیم بدهید. شخصا با مدیرکل شهرکرد صحبت کردم که آنجا را پایگاه قهرمانی می کنیم، هر چه خواستید فراهم می کنیم، سقایی را برگردانید و هیئت را فعال کنید. به مدیرکل کردستان التماس کردیم که وارد شوید ما هم کمک می کنیم. وقتی تشکلی در آنجا نداریم چه کنیم؟
-یعنی در این استان ها یک اسپانسر هم پیدا نمی شود؟
شهردار قصد کمک داشت اما در نهایت وارد نشد. هیچ کس از این مناطق وارد نمی شود. بعد از تمام این حرف ها همه چیز را سر فدراسیون می شکنند. پرونده آنها را مطالعه کنید. آخرین بار تراکتورسازی سنندج بود که چقدر فدراسیون به آنها کمک کرد. در زمان سقایی به شهر کرد چقدر کمک شد. حتی آن سال هایی که بند ب مطرح بود، سهمیه ای برای این استان ها می گرفتیم. تمام این کارها را انجام دادیم اما بی سرو صدا. کار اصولی مانند این است که مادری به فرزند خود شیر می دهد اما منت نمی گذارد. تمام این کارها وظیفه بود و من هم تلاش کردم اما وقتی نمی آیند، چه کار کنیم؟
*** در نامه ها، فقط گریه نکرده ام
-بحث تلویزیون را مطرح کردید. چرا دیگر مسابقات بسکتبال پخش نمی شود؟
من با این همه گرفتاری، لیگ را هر سال راه می اندازم اما مهمترین مسئله پخش تلویزیونی است که به زحمت انجام می شود. سرمایه گذار هم رغبتی به ورود پیدا نمی کند. رشد بسکتبال از زمانی شروع شد که تلویزیون شروع به پخش مسابقات کرد. این را به ضرغامی و آقازمانی هم گفتم که در دوره ی آنها اتفاق افتاد. حالا هم ما به صدا و سیما التماس می کنیم. در نامه هایی که می نویسیم تنها گریه نکرده ام. با تمام التماس و تقاضا باز هم کاری نمی توان کرد.
- سازمان لیگ بسکتبال که سال قبل تشکیل شد، امسال به کجا رسید؟
ما از خرداد 3 جلسه با سازمان لیگ گذاشتیم که بعد از جلسه اول، اعضا به صورت یک در میان حضور پیدا نکردند. نمی توانستیم کار را بخوابانیم و با همان نفراتی که حضور داشتند برای برنامه ریزی لیگ اقدام کردیم. مثل هر سال برای شروع بازی ها، مربی و سرپرستان را به همراه مدیران باشگاه ها دعوت کردیم تا برنامه ریزی لیگ انجام شود.
-اما تصمیماتی به بزرگی ایجاد 2 لیگ ملی و حرفه ای در همین جلسه آخر گرفته شد.
این واقعا تصمیم بزرگی است و در طول تابستان از دوستان و کارشناسان خواستیم لیگ های مختلف را بررسی کنند. مربیان ما معتقدند که تعداد بازی ها کم است، مدیران و سرمایه گذار هم خواستار بازی های بیشتر بودند. در این میان برنامه ریزی برای لیگ حرفه ای و ملی انجام شد. کشورهایی که دو لیگ به این شکل دارند بهترین نتایج را می گیرند. از طرفی مربیانی که چند بازیکن درجه یک داخلی داشتند در مقابل تیم های متمول با چند خارجی چطور خود را اثبات می کردند؟ در لیگ ملی بهترین فرصت به وجود می آید که عیار همه مشخص شود. بازیکنان نیمکت نشین هم وارد زمین می شوند. مثل 2 سال قبل که بچیروویچ در مهرام به چه شکلی از جوانان استفاده کرد.
- این بحث ها را قبول داریم اما نباید تصمیمات اساسی به جای جلسه هماهنگی با مربی و سرپرست در سازمان لیگ گرفته شود؟
این نقد شما را قبول می کنم. جلسه آخر لیگ، جلسه سازمان لیگ نبود. مربیان، سرپرستان، مدیران یا نماینده تام الاختیار آنها طرح را قبول کردند اما موضوع باید به سازمان لیگ می رفت که این اتفاق نیفتاد.
*** رئیس بعدی اول جام جهانی و اینچئون را بررسی کند
-نام بچیروویچ مطرح شد. آیا مربی اسلوونیایی با بسکتبال ما خداحافظی کرده است؟
نه، اتفاقا بچیروویچ همین هفته به ایران می آید و با او صحبت می شود.
-بازیکنان تیم ملی بعد از شکست اینچئون گفتند که باید همه چیز کارشناسانه بررسی شود. آیا این کارشناسی در فدراسیون انجام شد؟
اصلا به اینجا نرسیدیم. بحث کارشناسی مربوط به برنامه فدراسیون بعدی است. توصیه می کنم هر کسی که مسئولیت را می پذیرد اول به بررسی اتفاقات جام جهانی و اینچئون بپردازد. همان کاری که وزارت ورزش انجام داد. جلسه قشنگی که سجادی با تک تک فدراسیون ها و سرمربیان آنها گذاشت. در غیاب بچیروویچ با مهران شاهین طبع به این جلسه رفتیم. بخشی از مسائل را به صورت مکتوب پاسخگو بودیم و در نهایت با خود گودرزی جلسه گذاشتیم. بی نهایت این کار ارزشمند بود و تا به حال پی گیری به این صورت سابقه نداشت.
-به داستان انتخابات برسیم. اگر قرار به انتخاب باشد از میان نام های مطرح شده چه کسانی را تایید می کنید یا خط می زنید؟
اولا که نام کسی را خط نمی زنم. مقدم همه روی چشم های من است. این جا مال من نیست و جایگاهی است که همه حق حضور دارند. اما زمانی که وقتش برسد با بررسی خوب، رأی من هم مشخص می شود.
*** برخی براساس منافع کنار کشیدند
-گروه هایی در این مدت تشکیل شده اند که به نظر می رسد با حس بیرون ماندن از بسکتبال به دنبال جمع کردن افراد بوده اند. چرا این حس بیرون ماندن در برخی به وجود آمده است؟
این بحث را که تکذیب می کنم. هدف این انجمن ها چنین موضوعی نبوده است. اما بیرون مانده ها چه کسانی هستند؟ من با تک تک افراد مطرح شده، آشنایی نزدیک دارم. بدون استثنا همه از یک تا چهار سال با من کار کرده اند. چرا حالا نیستند؟ باید از خودشان پرسید چون هر کدام در دوره ای مربی و مسئول بوده اند. جریان هر کدام را در یک جلسه خوب و اساسی می توانیم بررسی کنیم. هدف آنها هم این نبوده که به این شکل جمع آوری صورت بگیرد. امیدوارم نیت های همه هم خوب باشد.
- آیا قبول دارید که در دوره های آخر بسکتبال دیگر خرد جمعی وجود نداشته است؟
کاملا قبول دارم که حالا خرد جمعی نیست. در همان دوره های ابتدایی خرد جمعی با حضور افراد با خردی وجود داشت که منافع آنها دیگر تامین نمی شود تا حضور داشته باشند. برخی به منافع ملی فکر نمی کنند. تصمیمات قبلی همه با خرد جمعی بود اما افراد تک تک خودشان را حذف کردند. وقتی دیدند منافع آنها تامین نمی شود، کنار کشیدند. تاریخ و مدارک همه آنها هم وجود دارد.
- صحبت پایانی؟
امیدوارم همه همینطور منصفانه مسائل را پی گیری کنند. اصولا چیزی که ما در جامعه خود با آن مواجهیم بحث ناسپاسی است که در ورزش بیشتر از همه دیده می شود. باید قدردان بزرگان و زحمت کشان باشیم. رسانه هم رسالت خاصی دارد که اثراتش آنی و بی نهایت است. اگر به همین گونه برخورد شود که من را 2 ساعت به حرف آوردید و مسائلی ناگفته ای را بیان کردم، نشان از تعهد به رسالت گفتاری و رفتاری دارد. اگر به همین شکل رفتار شود، مملکت با همفکری ها، هم سو بودن ها و خوش بینی پیشرفت می کند. در نهایت امیدوارم هر چه خیر وصلاح بسکتبال است، پیش بیاید.
انتهای پیام/
مشحون در گفتگو با خبرنگار ما از شباهت پست ها به زندگی، شکست تیم ملی، دادن بدهی حامد حدادی، خواهش از صدا سیما برای پخش مسابقات و مسائل مختلف دیگری صحبت کرد که در زیر می خوانید:
- در برنامه ی ورزش و مردم تاکید داشتید که اگر وزارت ورزش خواستار حضور شما در انتخابات شود، روی آن فکر می کنید. آیا صحبتی در این خصوص با مسئولان داشته اید؟
اولا پست هایی که وجود دارند، مانند زندگی هستند که یک روز به پایان می رسند، هیچ کس مادام العمر در یک پست نمی ماند. حرف و حدیث در مورد من هم فراوان است و هر کسی چیزی می گوید. با کمال تاسف صحبت هایی در مورد مصاحبه من با ورزش و مردم مطرح شد که واقعیت نداشت. من عقل دارم و بعد از سال ها کار مدیریتی وضعیت و موقعیت موجود را می فهمم. دوره ی مدیریتی من به پایان رسیده و تشخیص بودن یا نبودنم در انتخابات با خودم نیست.
- پس احتمال ورود شما به انتخابات وجود ندارد؟
به هیچ وجه صحبتی در جهت مثبت یا منفی در این مورد نشده است. دوره ریاست من چهار ماه قبل به پایان رسیده و همه چیز به صورت طبیعی و طبق روال پیش می رود. حالا هم تابع وزارت ورزش هستم. هر روزی که ابلاغ شود، یک دقیقه هم تا رفتنم طول نمی کشد. تمام کارها به روز است. همیشه گفته ام که تا آخرین قطره بنزین ماشینم می مانم اما تصمیم گیرنده ی اصلی وزیر ورزش است. وقتی چیزی ازمن نخواسته اند، نمی توانم از ماندن صحبت کنم. در آن برنامه هم گفتم که اگر از من درخواست شود روی آن فکر می کنم.
- در بررسی کارنامه مدیریتی دوران ریاست شما به کارها و افتخارات دو دوره ی اول اشاره داشتیم. اما بحث اصلی در مورد مدیریت چهار سال آخر است. شما به این چهار سال چه نمره ای می دهید؟
اتفاقا آن مطلب را خواندم و به نظرم کمی اشتباه بود. بحث عمده ی من این است که 13 سال هر کدام از تیم های بسکتبال به هر جایی که رفته اند با دست پر برگشته اند. کار به جایی رسیده است که نایب قهرمانی بازی های آسیایی را قبول ندارند و از ما ایراد می گیرند.
- شاید اگر این نایب قهرمانی در دوره چهار ساله اول پیش می آمد، اوضاع فرق داشت. برای مثال مردم فیلیپین هم بعد از یک نایب قهرمانی آسیا به دنبال فراتر از آن هستند و به شکست واکنش نشان می دهند.
این انتظار در خود من هم بوده است و در تمام علاقمندان هم وجود دارد اما هر موفقیتی ابزار می خواهد. خبر دارید که کشورهایی مثل چین یا فیلیپین در بازی های آسیایی چندم شدند؟ این کشورها هم سال ها قهرمان آسیا بودند. سوابق قهرمانی های فیلیپین، ژاپن و چین در آسیا بسیار زیاد است اما از سال 81 به بعد تمام تابلوها در آسیا به نام ایران روشن شد. واقعیت هم این است که باید فراتر از این حرکت کنیم و باید 100 درصد قهرمان می شدیم اما همه دیدند که چطور طلای ما در اینچئون به نقره تبدیل شد. هیچ علاقه ای ندارم که صحبت هایم به بهانه تبدیل شود اما فینال ما با کره را سجادی معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش از ابتدا تا پایان مشاهده کرد و اذعان داشت که داوران چه کارهایی انجام دادند.
*** ما حکم ژیان را مقابل کشورهای مطرح داریم
- البته صحبت بیشتر کارشناسان این است که بعد از تمام موفقیت ها در آسیا باید برنامه ریزی به نحوی پیش می رفت که ما از آسیا هم فراتر رفته و به حد جهانی نزدیک شویم. آیا به این سمت رفتیم؟
این حق مردم است که چنین انتظاراتی داشته باشند چون برای بسکتبال اهمیت قائلند اما آیا شما منکر این هستید که در یک اتوبان، اتومبیل ژیان نمی تواند همپای بنز حرکت کند؟ ما در مقایسه با آن کشورها حکم ژیان را داریم. سال ها است که تنها یک سالن می خواهیم. حاصل بهره وری همان سالن، بسکتبال را به جلو می کشاند.
- به بحث مدیریت چهار ساله آخر برگردیم. ارزیابی شما از این دوره چیست؟
ما در جام ملت های آسیا به کرات قهرمان شده ایم، سال قبل در فیلیپین هم با اقتدار قهرمان شدیم. باید در بازی های آسیایی هم طلا می گرفتیم. از این بابت خودم هم احساس شرمندگی می کنم اما بسکتبال بازی ثانیه ها است. واقعیت این است که همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاد. بخشی از ماجرا فنی و بخشی کم توجهی مربی بود. همه چیز را می توان تلفیق کرد و چیزی از آن در آورد. مسئله عمده این است که مقام دوم بازی های آسیایی، مقام کمی نیست. برای اولین بار همین مقام را به دست آوردیم. تیم ملی جوانان ما برای چهارمین بار جهانی شد و سال آینده باید در مسابقات قهرمانی جوانان جهان در یونان شرکت کند. در دوره های قبلی هم به مسابقات جهانی رفتیم. این ها از کجا آمده است؟ طبیعی است که با این نتایج توقع ایجاد می شود.
- البته بحث تنها روی نتایج تیم های ملی نیست.
ما در بحث های پایه، مینی نونهالان، نوجوانان و جوانان به صورت نرده بانی برنامه های منظمی داشتیم. 40 درصد تیم ملی بزرگسالان جوان شده است. به هر حال موفقیت هایی که به دست آمده از همین برنامه ریزی ها بوده است.
*** نمی توانم با زور تیم ها را نگه دارم
- یک موضوع مهم هم برگزاری لیگ است. چرا از لیگ سال قبل، 6 تیم حذف شدند؟
بیشتر از همه بحث اقتصادی مطرح است. گفتگو در مورد لیگ زیاد بود. گروهی که تنها نیمه خالی لیوان را می بینند و گروهی هم تغییرات را به گونه دیگری تفسیر و تعبیر می کنند. من که نمی توانم با زور به باشگاهی بگویم که باید شرکت کنید. اگر باشگاه ها دچار مشکلات مالی و فنی می شوند، آیا فدراسیون مقصر است؟ کدام فدراسیونی حاضر است باشگاه ها ضعیف شده و لطمه بخورند؟ در این شرایط باید همه چیز همسو و همگام باشد. وقتی برای پخش تلویزیونی مشکل وجود دارد، باشگاه ها به چه مناسبت سرمایه گذاری کنند؟ هر سرمایه گذاری به دنبال جلوه و نمایش به یک نحوی است. سرمایه گذار اگر یک تومان پول دارد، 11 هزار شعور پشت آن است. باید ببینیم کجا فدراسیون مانع ورود بوده است. همان شش تیم را تک تک بشمارید تا بگویم که چرا حالا نیستند.
-البته بیشتر از مانع بودن، موضوع تشویق مطرح است. در مورد اصفهان حتی بحث ورود مستقیم بهمن سلیمانی از فدراسیون مطرح شد.
برای اصفهان باید ببینید که چقدر زحمت کشیده شد. بهمن سلیمانی دوست نداشت در این میان مطرح شود اما دو ماه و نیم روی اصفهان کار می کردیم که به عنوان مهد بسکتبال وارد لیگ شود. این کار کمی بوده است؟ همین تیم گرگان را به صورت خصوصی سوال کنید که در این چند اگر فدراسیون کمک نمی کرد به چه شکلی اداره می شد؟ آنجا هم مهد بسکتبال است، مردمش بسکتبال را می فهمند. اگر حمایت نکنیم چه اتفاقی می افتد؟ یا از مسئولان ثامن مشهد به عنوان بخش خصوصی بپرسید که با حمایت و کمک چه کسی آمدند؟ تیم حفاری هم در سال های قبل پول حدادی را نداد و فدراسیون و خود من جور آن را کشیدیم.
-یعنی شما شخصا پول حامد حدادی را پرداخت کردید؟
حامد در آن سال به خاطر عرقی که روی شهر خود داشت به حفاری رفت اما پولش را ندادند. بخشی از آن پول را فدراسیون و بخشی را خودم دادم. کجا در این مورد سر و صدا کردیم؟ آیا باید این مسائل را بگوییم؟ من 3 سال است که آن پول را نمی توانم پس بگیرم. آقای گرشاسبی کاملا در ماجرای بدهی حفاری به حامد هست. خواهش می کنم که با او تماس بگیرید که آیا این جریان واقعیت دارد؟
*** حرفم واقعی نبود، حکم اعدامم را صادر کنید
- اسپانسرهای جنوب معمولا خوش حساب هستند. چه اتفاقی برای حفاری افتاد که به اینجا رسید؟
دقیقا همینطور است. برای مثال پتروشیمی خوش حساب ترین باشگاه در کنار مهرام است که همه چیز را به موقع پرداخت می کند. موضوع حفاری این بود که از بسکتبال قهرمانی می خواستند. من که نمی توانم تیمی را قهرمان لیگ کنم. باید خودشان همه چیز را بسازند و قهرمان شوند. در این موارد مظلوم نمایی هم نمی کنم. هر موردی واقعیت نداشت، حکم اعدامم را صادر کنید.
- در مورد شهرهای پایه ی بسکتبال موضوع دیگری مطرح است. فدراسیون که در موردی مثل اصفهان ورود کرد، چرا به دنبال حفظ استان هایی مثل کردستان یا چهارمحال بختیاری با این تعداد ملی پوش نبود؟
شما جدا از مسئولیت خود به مسئولان کردستان و چهارمحال زنگ بزنید که مشحون چقدر التماس کرد که در سوپرلیگ تیم بدهید. شخصا با مدیرکل شهرکرد صحبت کردم که آنجا را پایگاه قهرمانی می کنیم، هر چه خواستید فراهم می کنیم، سقایی را برگردانید و هیئت را فعال کنید. به مدیرکل کردستان التماس کردیم که وارد شوید ما هم کمک می کنیم. وقتی تشکلی در آنجا نداریم چه کنیم؟
-یعنی در این استان ها یک اسپانسر هم پیدا نمی شود؟
شهردار قصد کمک داشت اما در نهایت وارد نشد. هیچ کس از این مناطق وارد نمی شود. بعد از تمام این حرف ها همه چیز را سر فدراسیون می شکنند. پرونده آنها را مطالعه کنید. آخرین بار تراکتورسازی سنندج بود که چقدر فدراسیون به آنها کمک کرد. در زمان سقایی به شهر کرد چقدر کمک شد. حتی آن سال هایی که بند ب مطرح بود، سهمیه ای برای این استان ها می گرفتیم. تمام این کارها را انجام دادیم اما بی سرو صدا. کار اصولی مانند این است که مادری به فرزند خود شیر می دهد اما منت نمی گذارد. تمام این کارها وظیفه بود و من هم تلاش کردم اما وقتی نمی آیند، چه کار کنیم؟
*** در نامه ها، فقط گریه نکرده ام
-بحث تلویزیون را مطرح کردید. چرا دیگر مسابقات بسکتبال پخش نمی شود؟
من با این همه گرفتاری، لیگ را هر سال راه می اندازم اما مهمترین مسئله پخش تلویزیونی است که به زحمت انجام می شود. سرمایه گذار هم رغبتی به ورود پیدا نمی کند. رشد بسکتبال از زمانی شروع شد که تلویزیون شروع به پخش مسابقات کرد. این را به ضرغامی و آقازمانی هم گفتم که در دوره ی آنها اتفاق افتاد. حالا هم ما به صدا و سیما التماس می کنیم. در نامه هایی که می نویسیم تنها گریه نکرده ام. با تمام التماس و تقاضا باز هم کاری نمی توان کرد.
- سازمان لیگ بسکتبال که سال قبل تشکیل شد، امسال به کجا رسید؟
ما از خرداد 3 جلسه با سازمان لیگ گذاشتیم که بعد از جلسه اول، اعضا به صورت یک در میان حضور پیدا نکردند. نمی توانستیم کار را بخوابانیم و با همان نفراتی که حضور داشتند برای برنامه ریزی لیگ اقدام کردیم. مثل هر سال برای شروع بازی ها، مربی و سرپرستان را به همراه مدیران باشگاه ها دعوت کردیم تا برنامه ریزی لیگ انجام شود.
-اما تصمیماتی به بزرگی ایجاد 2 لیگ ملی و حرفه ای در همین جلسه آخر گرفته شد.
این واقعا تصمیم بزرگی است و در طول تابستان از دوستان و کارشناسان خواستیم لیگ های مختلف را بررسی کنند. مربیان ما معتقدند که تعداد بازی ها کم است، مدیران و سرمایه گذار هم خواستار بازی های بیشتر بودند. در این میان برنامه ریزی برای لیگ حرفه ای و ملی انجام شد. کشورهایی که دو لیگ به این شکل دارند بهترین نتایج را می گیرند. از طرفی مربیانی که چند بازیکن درجه یک داخلی داشتند در مقابل تیم های متمول با چند خارجی چطور خود را اثبات می کردند؟ در لیگ ملی بهترین فرصت به وجود می آید که عیار همه مشخص شود. بازیکنان نیمکت نشین هم وارد زمین می شوند. مثل 2 سال قبل که بچیروویچ در مهرام به چه شکلی از جوانان استفاده کرد.
- این بحث ها را قبول داریم اما نباید تصمیمات اساسی به جای جلسه هماهنگی با مربی و سرپرست در سازمان لیگ گرفته شود؟
این نقد شما را قبول می کنم. جلسه آخر لیگ، جلسه سازمان لیگ نبود. مربیان، سرپرستان، مدیران یا نماینده تام الاختیار آنها طرح را قبول کردند اما موضوع باید به سازمان لیگ می رفت که این اتفاق نیفتاد.
*** رئیس بعدی اول جام جهانی و اینچئون را بررسی کند
-نام بچیروویچ مطرح شد. آیا مربی اسلوونیایی با بسکتبال ما خداحافظی کرده است؟
نه، اتفاقا بچیروویچ همین هفته به ایران می آید و با او صحبت می شود.
-بازیکنان تیم ملی بعد از شکست اینچئون گفتند که باید همه چیز کارشناسانه بررسی شود. آیا این کارشناسی در فدراسیون انجام شد؟
اصلا به اینجا نرسیدیم. بحث کارشناسی مربوط به برنامه فدراسیون بعدی است. توصیه می کنم هر کسی که مسئولیت را می پذیرد اول به بررسی اتفاقات جام جهانی و اینچئون بپردازد. همان کاری که وزارت ورزش انجام داد. جلسه قشنگی که سجادی با تک تک فدراسیون ها و سرمربیان آنها گذاشت. در غیاب بچیروویچ با مهران شاهین طبع به این جلسه رفتیم. بخشی از مسائل را به صورت مکتوب پاسخگو بودیم و در نهایت با خود گودرزی جلسه گذاشتیم. بی نهایت این کار ارزشمند بود و تا به حال پی گیری به این صورت سابقه نداشت.
-به داستان انتخابات برسیم. اگر قرار به انتخاب باشد از میان نام های مطرح شده چه کسانی را تایید می کنید یا خط می زنید؟
اولا که نام کسی را خط نمی زنم. مقدم همه روی چشم های من است. این جا مال من نیست و جایگاهی است که همه حق حضور دارند. اما زمانی که وقتش برسد با بررسی خوب، رأی من هم مشخص می شود.
*** برخی براساس منافع کنار کشیدند
-گروه هایی در این مدت تشکیل شده اند که به نظر می رسد با حس بیرون ماندن از بسکتبال به دنبال جمع کردن افراد بوده اند. چرا این حس بیرون ماندن در برخی به وجود آمده است؟
این بحث را که تکذیب می کنم. هدف این انجمن ها چنین موضوعی نبوده است. اما بیرون مانده ها چه کسانی هستند؟ من با تک تک افراد مطرح شده، آشنایی نزدیک دارم. بدون استثنا همه از یک تا چهار سال با من کار کرده اند. چرا حالا نیستند؟ باید از خودشان پرسید چون هر کدام در دوره ای مربی و مسئول بوده اند. جریان هر کدام را در یک جلسه خوب و اساسی می توانیم بررسی کنیم. هدف آنها هم این نبوده که به این شکل جمع آوری صورت بگیرد. امیدوارم نیت های همه هم خوب باشد.
- آیا قبول دارید که در دوره های آخر بسکتبال دیگر خرد جمعی وجود نداشته است؟
کاملا قبول دارم که حالا خرد جمعی نیست. در همان دوره های ابتدایی خرد جمعی با حضور افراد با خردی وجود داشت که منافع آنها دیگر تامین نمی شود تا حضور داشته باشند. برخی به منافع ملی فکر نمی کنند. تصمیمات قبلی همه با خرد جمعی بود اما افراد تک تک خودشان را حذف کردند. وقتی دیدند منافع آنها تامین نمی شود، کنار کشیدند. تاریخ و مدارک همه آنها هم وجود دارد.
- صحبت پایانی؟
امیدوارم همه همینطور منصفانه مسائل را پی گیری کنند. اصولا چیزی که ما در جامعه خود با آن مواجهیم بحث ناسپاسی است که در ورزش بیشتر از همه دیده می شود. باید قدردان بزرگان و زحمت کشان باشیم. رسانه هم رسالت خاصی دارد که اثراتش آنی و بی نهایت است. اگر به همین گونه برخورد شود که من را 2 ساعت به حرف آوردید و مسائلی ناگفته ای را بیان کردم، نشان از تعهد به رسالت گفتاری و رفتاری دارد. اگر به همین شکل رفتار شود، مملکت با همفکری ها، هم سو بودن ها و خوش بینی پیشرفت می کند. در نهایت امیدوارم هر چه خیر وصلاح بسکتبال است، پیش بیاید.
انتهای پیام/
