از اول می‌دانستم قهرمان می‌شوم

وی در سخنان ابتدایی خود به اینکه از کودکی می‌دانسته قرار است در آینده قهرمان شود اشاره کرد و اینکه از همان روزها اعتماد به نفس زیادی داشته است.

حدادی تأکید کرد: پدر من به ورزش علاقمند بود و من از اول دبستان ورزش‌هایی چون کشتی، کاراته، بسکتبال، والیبال و دروازه‌بانی فوتبال را تجربه کردم. آن زمان چندان فوتبال نگاه نمی‌کردم اما از میان دروازه‌بان‌ها عابدزاده را دوست داشتم.

این ورزشکار ادامه داد: به هندبال هم علاقه داشتم و یک بار چنان با توپ ضربه زدم که تیرک دروازه شکست. آن زمان مربی ورزشم آقای گرشاسبی خبر برگزاری مسابقات پرتاب دیسک در منطقه 14 را داد و من هم در مسابقه شرکت کردم و دوم شدم.

می‌خواهم طلای المپیک را بگیرم

وی در پاسخ به اینکه برخی معتقدند وی مهم‌ترین مدال المپیک را گرفته، اظهار کرد: از نظر بنده کسی که طلای المپیک را می‌گیرد جایگاه بالاتری نسبت به دارنده مدال نقره دارد. من در المپیک قبلی طلا نگرفتم و دوم شدم. امیدوارم با تمرینات خودم و حمایت مردم نتیجه خوبی بگیرم.

حدادی در این باره که آیا بعد از دریافت مدال مسئولان از او استقبال کردندیا خیر، گفت:‌ آن روز با مسابقه تیم وزنه‌برداری در لندن مصادف شده بود و آنها شانس کمتری برای پرتاب دیسک گذاشته بودند اما افشارزاده دبیرکل کمیته ملی المپیک به استقبالم آمد. گرچه با وجود اینکه تا پرتاب پنجم اول بودم در ادامه حیف شد و طلا نگرفتم.

وی در واکنش به این حرف ضیاء که او را به عنوان ورزشکار همیشه ناراضی می‌شناسند، به شوخی گفت: شما برای من حرف درمی‌آورید، همینطوری صحبت می‌کنید که مردم فردا در خیابان می‌گویند آقا چرا ناراضی هستی.

قهرمان پرتاب دیسک یادآور شد: من اگر انتقادی هم می‌کنم برای مردم و شاد کردن دل آنها است. من همیشه دوست داشتم در المپیک طلا بگیرم اما هنوز این اتفاق نیفتاده و صرفا انتقاد می‌کنم تا امکانات بیشتری در اختیارم قرار بگیرد. 


هیچوقت نگفتم به من پول بدهید بلکه مربی می‌خواستم

حدادی تصریح کرد: من هیچوقت نگفتم به من پول یا مدال بدهید. بلکه گفتم مربی ندارم، به فیزیوتراب نیاز دارم. در رشته ما باید روزی 8 ساعت در فضای باز تمرین کرد و من در 13 سال گذشته به خاطر همین موضوع آفتاب سوخته شده‌ام و پوستم سبزه است. چرا که رشته‌های دو و میدانی انفرادی و بسیار سخت است.

وی در پاسخ به این سوال ضیاء که آیا درست است همه امکانات فدراسیون در اختیار شما قرار می‌گیرد و چیزی به دیگر فعالان این عرصه نمی‌رسد، توضیح داد: من از زمانی که ورزش را شروع کردم قهرمان المپیک نبودم. من ساعت 3 صبح هم تمرین کرده‌ام. چرا که تعداد کسانی که می خواستند تمرین کنند زیاد بود و من ضعیف بودم. در زمستان روی زمین یخ زده هم تمرین کرده‌ام، حرف شنیده‌ام، ناملایمات را تحمل کرده‌ام. کسی که با پشت سر گذاشتن این مراحل در سطح بازی‌های آسیایی مدال می‌گیرد، باید مورد حمایت مسئولان قرار بگیرد.

داشتن سه مدال بازی‌های آسیایی یعنی 12 سال در اوج بودن

این قهرمان افزود: نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم اما من جزو معدود بازیکنانی هستم که سه تا طلای بازی‌های آسیایی را دارم و این یعنی تو باید 12 سال در اوج باشی. من در آسیا بهترین هستم و دوست دارم در جهان هم بهترین باشم.

در ادامه برنامه، گفتگو با مادر و پدر حدادی پخش شد و مادر او درباره شیطنتش در دوران کودکی از شیشه شکستن‌ها تا اینکه او باورش نمی‌شده روزی احسان را ساکت یک گوشه ببیند و او حالا آشپز خوبی است حرف زد و پدرش هم درباره اینکه از دیوار راست بالا می‌رفته و دو روزه کفش‌هایش را پاره می‌کرده سخن گفت.

آش رشته‌ام زبانزد خاص و عام است

حدادی در ادامه درباره آشپزی گفت: به این خاطر که از دوران نوجوانی در اردو و تمرین به سرمی‌بردم و از طرفی به غذا خوردن هم علاقه داشتم آشپزی را یاد گرفتم. ضمنا پدرم در دستگاه امام حسین (ع) در محله افسریه توفیق آشپزی برای عزاداران را داشت و من هم کنارش در حالی که ته چین می‌خوردم، آشپزی هم یاد گرفتم. آش رشته من هم زبانزد خاص و عام است.

وی تصریح کرد: من ارادت قلبی به اباعبدالله الحسین دارم و از 5، 6 سالگی در هیئت شرکت می‌کردم و علاقه‌ام دلی و عشقی است. 

در ادامه ضیاء به حضور او و حدادی به همراه دوست آمریکایی‌اش در مراسم عزاداری تاسوعا اشاره کرد و حدادی در این باره توضیح داد: دوست آمریکایی‌ام خیلی خوش برخورد و خوش خنده است ومن هم از او یاد گرفته‌ام همیشه بخندم. من از او خواسته بودم برای دیدن عزاداری حتما به ایران بیاید و او خیلی دوست داشت زیر علم برود. یک بار که او قیمه هیئت را خورد، تعجب کرده بود و طعم آن را با غذاهایی که خورده بود متفاوت می‌دانست. آخر هم ظهر تاسوعا بارانی بود و هیئت‌ها بیرون نیامدند و نشد او زیر علم برود.


پوشیدن پیراهن  امام حسین (ع) به من انرژی می‌دهد

قهرمان پرتاب دیسک درباره امام حسین (ع) گفت: عشق، صفا و انرژی احساس من است. من تا سال 2010 در مسابقات با پیراهن یا حسین شرکت می‌کردم و زمانی که این لباس را می‌پوشیدم خیلی انرژی می‌گرفتم.

وی در پاسخ به اینکه آیا خیلی علاقه دارد دیده شود، گفت: من هیچ علاقه‌ای به بازیگری ندارم. فقط در رشته‌ای کار می‌کنم که باید بهتر از بازیگها بلد باشم بازی کنم. در این رشته اوسین بولت وجود دارد که به عنوان سریع‌ترین مرد دنیا شناخته می‌شود و هروقت به زوریخ می‌رویم، رییس فدراسیون برای دیدنش به هتل می‌آید. تماشاگران مسابقات ما 5 میلیون تومان پول می‌دهند که مسابقه ما را ببینند.
 
حدادی تأکید کرد: من باید طلای المپیک رابگیرم. برای این کار هم انگیزه و نیروی جوانی دارم و هم سلامتی.

این ورزشکار در پاسخ به اینکه تا چه سنی می‌تواند بازی کند، گفت: در میان رقبای من افراد 38، 39 و حتی 43 ساله وجود دارد. قرار است من 30 دی 30 ساله شوم. 

مدالم را از سر دوست داشتن به روحانی دادم

وی در پاسخ به ضیاء درباره اینکه آیا با میل خودش مدالش را به رییس جمهور اهدا کرده؛ اظهار کرد: بله. وقتی کسی کسی را دوست دارد می‌خواهد به او هدیه بدهد. من هم مدالم را از طرف مردم ایران به آقای روحانی دادم. چون تغییر و تحولات را دیدم. تمام تلاش من شاد کردن مردم است و کسی که مردم را شاد می‌کند دوست دارم.

حدادی تصریح کرد: من آدم سیاسی نیستم اما در کشوری زندگی می‌کنم که از شیشه پاک کن سر چهارراه تا دیگران همه سیاست را دنبال می‌کنند. در حالی که در هیچ جای دنیا چنین چیزی نیست و اگر کمتر وارد این مسائل شویم سیاستمدارن خودشان می‌دانند چه کنند.

وی در این باره که آیا قرار است نامزد شورای شهر شود، گفت: خیر. چنین تصمیمی ندارم. فعلا در عرصه ورزشی خودم به مردم خدمت می‌کنم. سربازم و 8 سال دیگر از سربازی‌ام مانده است. سربازی ما 13، 14 ساله است!


مربی 85 ساله‌ام گفت دوست دارم طلا گرفتنت را ببینم و بمیرم

این ورزشکار درباره سختی‌های رشته دو و میدانی توضیح داد: در ایران دنبال کردن این رشته‌ها دشوار است. من از 17 سالگی مربیان روس و آمریکایی داشتم و زبانم را هم تقویت کردم و حالا انگلیسی و آلمانی و روسی را بلدم. در حال حاضر هم مربی ندارم. مربی خودم 85 ساله است و نمی‌تواند به ایران بیاید. البته او به من گفته هفته بعد نتیجه قطعی را اعلام می‌کنم. او به من گفته دوست دارد طلا گرفتن من در المپیک را ببیند و بعد بمیرد.

حدادی درباره قرارداد سنگینش با پرسپولیس متذکر شد: من سال 2008 و 2009 بیرون از ایران اسپانسر داشتم. در خارج از ایران وقتی مدال می‌گیری مثلا در امریکا به فرد 20 هزار دلار یعنی 60 میلیون تومان می‌دهند در حالی که این مبلغ در کشور ما خیلی بالاتر است. اما آنجا اسپانسرها از ورزشکاران حمایت می‌کنند اما من به خاطر تحریم‌ها اخیرا نتوانستم اسپانسر داشته باشم.

پول زیادی از پرسپولیس نگرفتم

وی افزود: من از پرسپولیس زیاد نگرفتم. دستمزدم اندازه فوتبالیست‌های آن زمان بود. آنها با من تبلیغ بزرگی کردند.

وی همچنین درباره اینکه پرسپولیسی است هم گفت: من هر تیمی که خوب بازی کند خوشحال می‌شوم و امروز هم همه خوشحال شدیم.

دارنده سه مدال طلای بازی‌های آسیایی تأکید کرد: پشتکار برای من خیلی مهم است. تا به حال یادم نمی‌آید روزی تمرین را به خاطر چیز دیگری کنار گذاشته باشم. 

وی درباره دوستی با احسان کفاشیان گفت: من وقتی وارد این عرصه شدم، کفاشیان رییس فدراسیون دو و میدانی بود.

معافیت از سربازی با قانون مقام معظم رهبری بهترین پاداشم بود

حدادی درباره استخدام گفت: من استخدام هیچ جا نیستم.  تنها با قانونی که رهبر معظم انقلاب گذاشتند و ما را از سربازی معاف کردند بهترین پاداشم را گرفتم.

وی درباره اوضاع مالی‌اش گفت: بد نیست. من این روزها اسپانسر ندارم، مربی ندارم. البته دکتر دارم. وزیر ورزش جناب گودرزی نیز تحصیل کرده هستند و تا به حال زحمات زیادی کشیده است و مشکلی نداشته‌ایم. امیدوارم این فعالیت‌ها در آینده هم ادامه پیدا کند و من بتوانم طلای المپیک را بگیرم.

این ورزشکار حوزه پرتاب دیسک یادآور شد: این رشته برای ایران نیست. ما در وزنه‌برداری، تکواندو و کشتی مربی صادر می‌کنیم اما در این رشته مربی وارد می‌کنیم. در رشته‌های دو و میدانی 144 مدال توزیع می‌شود و اگر جایگاه این رشته بالاتر برود ما می‌توانیم مدال های زیادی بگیریم. من از نمایندگان مجلس و هیئت دولت می‌خواهم کمک کنند تا این رشته ارتقا پیدا کند.


فقط خودم می‌توانم نقش خودم را بازی کنم

حدادی در پاسخ به این سوال ضیاء که اگر قرار باشد از زندگی او فیلم بسازند، دوست دارد چه کسی نقش خودش را بازی کند، گفت: فقط خودم می‌توانم نقش خودم را بازی کنم. 

چرا ویتامین3 را اجرا نمی‌کنی؟

در پایان برنامه هم این نوبت حدادی بود که از ضیاء سوال بپرسد و گفت: برنامه‌ای در شبکه سه بود به نام «ویتامین3» که گرچه من در تمرین به سر می‌بردم و چندان موفق به تماشایش نشدم اما چند قسمت آن را دیدم و اخبارش را هم در سایت‌های بسیاری دیدم. چرا دیگر این برنامه را اجرا نمی‌کنی؟ درست است که صبح‌ها نمی‌توانی از خواب بلند شوی؟

ضیاء هم پاسخ داد: از کم سعادتی من است. من یک سال و نیم این برنامه را اجرا کرد و باعث افتخارم بود که با علی زاهدی و آن گروه کار کنم.

انتهای پیام/