شهروند خبرنگار مازندران؛
لذت رانندگی در جاده برفی سوادکوه + فیلم
دلالی عاطفه زیر پوست بیمارستان های شهر!
اجاره 30میلیونی رحم برای یک تولد
سایت خبری پارسینه می نویسد :اینجا یکی از بیمارستان های زنان و زایمان در تهران است .جایی که هم چهره های مغموم و نگران فراوان است هم چهره های شاد و سرشار از انتظار و امید به آینده.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،از در که وارد بیمارستان می شوی هم نگاه های پر حسرت به مادرانی که جنین
خود را در بطن حمل می کنند و پیداست ظاهر آنها تغییر زیادی زیاد دیده می
شود و هم نگاه های غرق در شادی از فهمیدن جنسیت فرزند .
هم دست های پر مهر پدر های منتظر که به همسر خود برای راحت بلند و کوتاه شدن کمک می کنند دیده می شود و هم دست های از هم دور افتاده زوج های جوانی که به خاطر درد فرزنددار نشدن جدا مانده است.
در این میان اما نگاه هایی که در عطش داشتن یک فرزند می سوزند و چشم به دست های توانمند پزشکان و پیشرفت علم دوخته اند ، بیشتر جلب توجه می کند .
نگاه های پر سوز گداز و دست هایی که آماده اند بر هر ریسمانی چنگ بزنند تا کودکی آنها را پدر و مادر خطاب کند.
20 درصد خانواده ها، فرزنددار نمی شوند
بر اساس آمار وزارت بهداشت، تقریبا از میان هر 5 زوج یکی نابارور است و این عمق فاجعه را به نمایش می گذارد.
روش های مختلفی برای درمان ناباروری وجود دارد از استفاده از قرص ها و داروهای خاص تا کاهش وزن و جراحی های کوچک و بزرگی که روی زنان و مردان صورت می گیرد تا بتواند رحم بانوان در انتظار مادر شدن را بارور کند.
در این میان، رحم های اجاره ای آخرین راه حل برای زنانی است که دیگر راهی برای بارداری ندارند.روشی که این روزها اخبار سودجویی و تخلفات حول و حوش آن زیاد است.
به سراغ پرستاری که در قسمت پذیرش بیمارستان ایستاده می روم و برایش توضیح می دهم که می خواهم درباره رحم اجاره ای بیشتر بدانم.
تردید آنقدر در چشمانش موج می زند که وقتی می پرسد چرا، داستانی می بافم. می گویم کسی را می شناسم که باردار نمی شود و از شهرستان برای درمان می خواهد به این بیمارستان بیاید تا از رحم اجاره ای استفاده کند.
با تردید به من نگاه می کند و دفترچه بیمه می خواهد. می گویم بیمه نیستم .سرانجام ویزیت را پرداخت می کنم و در انتظار نوبت برای پزشکی می مانم که پرستار گفته متخصص ناباروری است و در خصوص رحم اجاره ای هم اگر لازم باشد توضیحات کافی به من خواهد داد.
بالاخره نوبت به من می رسد و وارد می شوم.پزشک مرد جوانی است که بدون آنکه نگاهی به من بیاندازد می پرسد؟ مشکل شما چیست؟
می گویم: یکی از آشنایانم باردار نمی شود. بدون هیچ کنجکاوی به من نگاه می کند. سوال می کند: چند سال است ازدواج کرده و آیا اولین بار است برای رفع مشکل اقدام می کند؟
می گویم:7 سال است ازدواج کرده و به او گفته اند رحمش برای باروری مناسب نیست و حالا به امید پیدا کردن رحم اجاره ای می خواهد به تهران بیاید.
این بار نگاهش رنگ کنجکاوی می گیرد واز من آخرین آزمایش هایی که این فرد تخیلی داده را طلب می کند.دیگر بیشتر از این پیش رفتن جایز نیست برای همین برایش توضیح می دهم خبرنگارم و می خواهم از مشکلات استفاده از این روش بیشتر بدانم.
شرطش این است که برای صحبت نه نامی از او باشد و نه بیمارستان، می پذیرم و او توضیح می دهد: اجاره رحم، انتقال یک یا تعداد بیشتری از جنین های حاصل از لقاح تخمک و اسپرم زوج نابارور به رحم یک زن دیگر است . در این حالت فرد اجاره دهنده رحم، تنها یک میزبان برای جنین است و از نظر ژنتیکی هیچ گونه مشارکتی با جنین حاصله ندارد یعنی مادر و پدر کس دیگری هستند و جای پرورش جنین جایی است به جز بدن مادرش.
او در جواب سوالم که می پرسم به چه زوج هایی این راه پیشنهاد می شود، می گوید: به زوجهایی توصیه می شود دست به این کار بزنندکه یا همسرانشان بدون رحم هستند یا به دلایلی رحم شان با جراحی برداشته شده و یا اینکه به دلیل بیماریهای مختلف مثل دیابت، بیماری قلبی، فشار خون یا بیماریهای بدخیم و سرطان قادر به حمل جنین نیستند.
این پزشک در خصوص نحوه پیدا کردن افرادی که متقاضی اجاره رحم خود هستند، توضیح می دهد: ما در این موارد دخالتی نداریم. زوج های متقاضی با فرد اجاره دهنده بعد از اینکه به محضر مراجعه می کنند و پس از عقد قرارداد نزد ما می آیند تا ما کار پزشکی را روی آنها انجام دهیم و از روند کار بی اطلاعم.
با اصرار می پرسم بالاخره باید راهی برای معرفی کسانی که رحم اجاره می دهند باشد. می خندد و می گوید: جلوی در همین بیمارستان یک مرد مسن خمیده ایستاده ما معمولا بیماران را که کسی را ندارند از سر اجبار به او معرفی می کنیم.اسمش عبدالله است و دلال این کار است .جزئیات بین خود افراد است و من از جزئیات بیشتر بی خبرم.
از او درباره مشکلاتی که بر سر راه این زوج ها قرار دارد می پرسم.او می گوید:بارها دیده ام که بعد از انجام عمل جانشینی جنین در رحم، وقتی زن اجاره دهنده برای معاینه به همراه زوجین به بیمارستان می آید درخواستهای نابجایی دارد یا در درد و دل های این زوج ها شنیده ام که سوء استفاده مالی دلالان مانند همین عبدالله که گفتم بسیار اذیت کننده است.در این میان بحث شناسنامه دار کردن نوزاد پس از زایمان هم وجود دارد چرا که بر اساس قانون ثبت احوال شناسنامه به نام به دنیا اورنده نوزاد ثبت می شود و بنابراین باید با رشوه به بیمارستان ، فرد اجاره دهنده را با شناسنامه مادر اصلی بستری کرد.
این متخصص ناباروری اما در باره مشخصات فرد اجاره دهنده رحم نیز توضیح می دهد: بی تردید فرد اجاره دهنده باید از نظر جسمی سالم باشد، بارداری برای او خطری به همراه نداشته باشد و حداقل یک بار دوران بارداری را تا پایان طی کرده باشد.
اوباید از نظر بیماری هایی چون هپاتیت و ایدز به دقت بررسی شود و از نظر فشارخون و بیماری سرخچه کنترل شود.
از اینکه وقتش را گرفتم عذر خواهی می کنم و به امید اینکه عبدالله معروف را بیابم به خارج از بیمارستان می روم.بعد از ساعتی معطلی در محوطه بیمارستان مردی را می بینم که با موهای سفید و قدی خمیده و زنجیری در دست کنار درب اصلی ایستاده.
به سراغش می روم و می پرسم: شما فردی به اسم عبدالله را می شناسی، دکتر به من گفته می توانم برای پیدا کردن رحم اجاره از او کمک بگیرم.
نگاهی کنجکاو به سرتا پای من می اندازد وبا لحنی خاص می گوید: برای خودت می خوای آبجی یا کس و کارت بچه دار نمی شن؟
می گویم: خودم مشکل دارم.
می پرسد: پس شوهرت کو؟
می گویم: من اینجا زندگی نمی کنم.همسرم شهرستان است اگر رحم جور شود سریع به تهران می آید.
می گوید: من با زن جماعت طرف نمی شوم با شوهرت بیا.
عزم رفتن می کند که می گویم: شما با من قرارداد نبند فقط لااقل بگو هزینه ها چقدر است که همسرم پول لازم را با خود بیاورد.
می پرسد: رحم از 22 تا 30 سال یک نرخ است و از 30 تا 35 یک نرخ دیگر.اگر رحم جوان تر می خواهی باید پول بیشتری بدهی!
می گویم: رحم جوان می خواهم، می گوید: 30 میلیون نقد به علاوه هزینه های جانبی که مربوط به دوران بارداری است وپول دوا و درمان.هزینه های محضر و قرارداد محضری هم با خودتان است.
می پرسم: قرارداد محضری دیگر چیست؟
می گوید: محضر آشنا دارم می توانیم برویم قرارداد را ثبت کنیم، هم میتوانید با من قرارداد دست نویس ببندید که هزینه محضر را ندهید.من کلاه بردار نیستم کارم این است، دبه نمی کنم!یک پنجم پول را اول می گیرم مابقی را بعد از تحویل بچه.
چانه زدن را آغاز می کنم اما کوتاه نمی آید و در نهایت می گوید : یک زن 35 ساله هست.هزینه می شود 15 میلیون با دوا و درمان.
عبدالله بدون دادن هیچ فرصت اضافه ای می رود!
من هم عزم رفتن می کنم که زنی چادری صدایم می زند.نگاهش می کنم.جوان است و لرزان.می پرسم: با من کاری داشتید؟ می گوید: بچه دار نمی شی؟می گویم :بله. می گوید: من 23 سالم بیشتر نیست حاضرم با 10 میلیون رحمم را اجاره دهم.
می پرسم : چرا؟تا به حال این کار را کردی؟
می گوید: بله به خدا.بار دومم است.بچه کاملا سالم بود.نگاه به ظاهرم نکن بدنم سالم است.
باز می پرسم: چرا این کار را می کنی؟
می گوید: پسرم تنها 4 سال دارد، سرطان خون دارد.هزینه ها زیاد است چاره ای ندارم.نمی خواهم به خاطر چند میلیون جگرگوشه ام بمیرد.
می پرسم شوهر نداری؟با اجاره رحمت مخالف نیست؟ می گوید: شوهرم کارگر است، 2 سال پیش از داربست افتاد و پایش ناقص شد.نمی تواند کار کند.به من اجازه و اختیار تام داده و من هم چاره ای ندارم برای نجات فرزندم این کار را با همه سختی که برایم دارد انجام دهم.شوخی که نیست، 9ماه بچه در شکم من است و با او انس می گیرم و بعد ولش می کنم انگار بند دلم می رود اما به خدا اهل پول اضافی گرفتن نیستم.
نگاهش آنقدر رنگ التماس دارد که دلم می سوزد و برایش توضیح می دهم نیازی به رحم اجاره ای ندارم اما هر کاری از دستم بربیاید برای او و فرزندش انجام می دهم.چشمانش نمناک می شود، سرش را پایین می اندازد و در میان بهت و حیرت من میان جمعیت ناپدید می شود.
هر چند که رحم اجاره ای شاید تنها امید بسیاری از زوج های نابارور باشد اما اینکه در رحم زنی بچه یک زوج دیگر رشد کند در فرهنگ ایرانی هنوز هم تابوست و هر چند شوهر این زنان موافقت خود را با این کار اعلام کرده اند اما در هر حال در جامعه ما برای بسیاری از این مردان پذیرش این نکته که زن آنها جنین مرد دیگری را در رحم دارد، دشوار است.
از سوی دیگر زنان ایرانی به دلیل عاطفی بودن اغلب درگیری عاطفی با فرزندی که در بطن دارند پیدا می کنند هر چند بدانند این فرزند از خون آنها نیست و برای همین جدایی از فرزند برای این مادران اجاره ای سخت و دشوار است.
در این میان هر چند مراجع تقلید از نظر شرعی این نوع بارداری را تایید کرده اند اما نبود قانون در خصوص نوع قراردادها و همچنین نبودن ابزاری برای جلوگیری از سودجویی دلالان در این راه بر مشکلات زوج های نابارور می افزاید و شاید اگر قانونی در این خصوص تدوین شود و مرکزی برای معرفی رحم های اجاره ای با مجوز قانونی باز شود، دیگر خبری از بسیاری از تخلفاتی که در این روش صورت می گیرد نباشد.
/انتهای پیام
هم دست های پر مهر پدر های منتظر که به همسر خود برای راحت بلند و کوتاه شدن کمک می کنند دیده می شود و هم دست های از هم دور افتاده زوج های جوانی که به خاطر درد فرزنددار نشدن جدا مانده است.
در این میان اما نگاه هایی که در عطش داشتن یک فرزند می سوزند و چشم به دست های توانمند پزشکان و پیشرفت علم دوخته اند ، بیشتر جلب توجه می کند .
نگاه های پر سوز گداز و دست هایی که آماده اند بر هر ریسمانی چنگ بزنند تا کودکی آنها را پدر و مادر خطاب کند.
20 درصد خانواده ها، فرزنددار نمی شوند
بر اساس آمار وزارت بهداشت، تقریبا از میان هر 5 زوج یکی نابارور است و این عمق فاجعه را به نمایش می گذارد.
روش های مختلفی برای درمان ناباروری وجود دارد از استفاده از قرص ها و داروهای خاص تا کاهش وزن و جراحی های کوچک و بزرگی که روی زنان و مردان صورت می گیرد تا بتواند رحم بانوان در انتظار مادر شدن را بارور کند.
در این میان، رحم های اجاره ای آخرین راه حل برای زنانی است که دیگر راهی برای بارداری ندارند.روشی که این روزها اخبار سودجویی و تخلفات حول و حوش آن زیاد است.
به سراغ پرستاری که در قسمت پذیرش بیمارستان ایستاده می روم و برایش توضیح می دهم که می خواهم درباره رحم اجاره ای بیشتر بدانم.
تردید آنقدر در چشمانش موج می زند که وقتی می پرسد چرا، داستانی می بافم. می گویم کسی را می شناسم که باردار نمی شود و از شهرستان برای درمان می خواهد به این بیمارستان بیاید تا از رحم اجاره ای استفاده کند.
با تردید به من نگاه می کند و دفترچه بیمه می خواهد. می گویم بیمه نیستم .سرانجام ویزیت را پرداخت می کنم و در انتظار نوبت برای پزشکی می مانم که پرستار گفته متخصص ناباروری است و در خصوص رحم اجاره ای هم اگر لازم باشد توضیحات کافی به من خواهد داد.
بالاخره نوبت به من می رسد و وارد می شوم.پزشک مرد جوانی است که بدون آنکه نگاهی به من بیاندازد می پرسد؟ مشکل شما چیست؟
می گویم: یکی از آشنایانم باردار نمی شود. بدون هیچ کنجکاوی به من نگاه می کند. سوال می کند: چند سال است ازدواج کرده و آیا اولین بار است برای رفع مشکل اقدام می کند؟
می گویم:7 سال است ازدواج کرده و به او گفته اند رحمش برای باروری مناسب نیست و حالا به امید پیدا کردن رحم اجاره ای می خواهد به تهران بیاید.
این بار نگاهش رنگ کنجکاوی می گیرد واز من آخرین آزمایش هایی که این فرد تخیلی داده را طلب می کند.دیگر بیشتر از این پیش رفتن جایز نیست برای همین برایش توضیح می دهم خبرنگارم و می خواهم از مشکلات استفاده از این روش بیشتر بدانم.
شرطش این است که برای صحبت نه نامی از او باشد و نه بیمارستان، می پذیرم و او توضیح می دهد: اجاره رحم، انتقال یک یا تعداد بیشتری از جنین های حاصل از لقاح تخمک و اسپرم زوج نابارور به رحم یک زن دیگر است . در این حالت فرد اجاره دهنده رحم، تنها یک میزبان برای جنین است و از نظر ژنتیکی هیچ گونه مشارکتی با جنین حاصله ندارد یعنی مادر و پدر کس دیگری هستند و جای پرورش جنین جایی است به جز بدن مادرش.
او در جواب سوالم که می پرسم به چه زوج هایی این راه پیشنهاد می شود، می گوید: به زوجهایی توصیه می شود دست به این کار بزنندکه یا همسرانشان بدون رحم هستند یا به دلایلی رحم شان با جراحی برداشته شده و یا اینکه به دلیل بیماریهای مختلف مثل دیابت، بیماری قلبی، فشار خون یا بیماریهای بدخیم و سرطان قادر به حمل جنین نیستند.
این پزشک در خصوص نحوه پیدا کردن افرادی که متقاضی اجاره رحم خود هستند، توضیح می دهد: ما در این موارد دخالتی نداریم. زوج های متقاضی با فرد اجاره دهنده بعد از اینکه به محضر مراجعه می کنند و پس از عقد قرارداد نزد ما می آیند تا ما کار پزشکی را روی آنها انجام دهیم و از روند کار بی اطلاعم.
با اصرار می پرسم بالاخره باید راهی برای معرفی کسانی که رحم اجاره می دهند باشد. می خندد و می گوید: جلوی در همین بیمارستان یک مرد مسن خمیده ایستاده ما معمولا بیماران را که کسی را ندارند از سر اجبار به او معرفی می کنیم.اسمش عبدالله است و دلال این کار است .جزئیات بین خود افراد است و من از جزئیات بیشتر بی خبرم.
از او درباره مشکلاتی که بر سر راه این زوج ها قرار دارد می پرسم.او می گوید:بارها دیده ام که بعد از انجام عمل جانشینی جنین در رحم، وقتی زن اجاره دهنده برای معاینه به همراه زوجین به بیمارستان می آید درخواستهای نابجایی دارد یا در درد و دل های این زوج ها شنیده ام که سوء استفاده مالی دلالان مانند همین عبدالله که گفتم بسیار اذیت کننده است.در این میان بحث شناسنامه دار کردن نوزاد پس از زایمان هم وجود دارد چرا که بر اساس قانون ثبت احوال شناسنامه به نام به دنیا اورنده نوزاد ثبت می شود و بنابراین باید با رشوه به بیمارستان ، فرد اجاره دهنده را با شناسنامه مادر اصلی بستری کرد.
این متخصص ناباروری اما در باره مشخصات فرد اجاره دهنده رحم نیز توضیح می دهد: بی تردید فرد اجاره دهنده باید از نظر جسمی سالم باشد، بارداری برای او خطری به همراه نداشته باشد و حداقل یک بار دوران بارداری را تا پایان طی کرده باشد.
اوباید از نظر بیماری هایی چون هپاتیت و ایدز به دقت بررسی شود و از نظر فشارخون و بیماری سرخچه کنترل شود.
از اینکه وقتش را گرفتم عذر خواهی می کنم و به امید اینکه عبدالله معروف را بیابم به خارج از بیمارستان می روم.بعد از ساعتی معطلی در محوطه بیمارستان مردی را می بینم که با موهای سفید و قدی خمیده و زنجیری در دست کنار درب اصلی ایستاده.
به سراغش می روم و می پرسم: شما فردی به اسم عبدالله را می شناسی، دکتر به من گفته می توانم برای پیدا کردن رحم اجاره از او کمک بگیرم.
نگاهی کنجکاو به سرتا پای من می اندازد وبا لحنی خاص می گوید: برای خودت می خوای آبجی یا کس و کارت بچه دار نمی شن؟
می گویم: خودم مشکل دارم.
می پرسد: پس شوهرت کو؟
می گویم: من اینجا زندگی نمی کنم.همسرم شهرستان است اگر رحم جور شود سریع به تهران می آید.
می گوید: من با زن جماعت طرف نمی شوم با شوهرت بیا.
عزم رفتن می کند که می گویم: شما با من قرارداد نبند فقط لااقل بگو هزینه ها چقدر است که همسرم پول لازم را با خود بیاورد.
می پرسد: رحم از 22 تا 30 سال یک نرخ است و از 30 تا 35 یک نرخ دیگر.اگر رحم جوان تر می خواهی باید پول بیشتری بدهی!
می گویم: رحم جوان می خواهم، می گوید: 30 میلیون نقد به علاوه هزینه های جانبی که مربوط به دوران بارداری است وپول دوا و درمان.هزینه های محضر و قرارداد محضری هم با خودتان است.
می پرسم: قرارداد محضری دیگر چیست؟
می گوید: محضر آشنا دارم می توانیم برویم قرارداد را ثبت کنیم، هم میتوانید با من قرارداد دست نویس ببندید که هزینه محضر را ندهید.من کلاه بردار نیستم کارم این است، دبه نمی کنم!یک پنجم پول را اول می گیرم مابقی را بعد از تحویل بچه.
چانه زدن را آغاز می کنم اما کوتاه نمی آید و در نهایت می گوید : یک زن 35 ساله هست.هزینه می شود 15 میلیون با دوا و درمان.
عبدالله بدون دادن هیچ فرصت اضافه ای می رود!
من هم عزم رفتن می کنم که زنی چادری صدایم می زند.نگاهش می کنم.جوان است و لرزان.می پرسم: با من کاری داشتید؟ می گوید: بچه دار نمی شی؟می گویم :بله. می گوید: من 23 سالم بیشتر نیست حاضرم با 10 میلیون رحمم را اجاره دهم.
می پرسم : چرا؟تا به حال این کار را کردی؟
می گوید: بله به خدا.بار دومم است.بچه کاملا سالم بود.نگاه به ظاهرم نکن بدنم سالم است.
باز می پرسم: چرا این کار را می کنی؟
می گوید: پسرم تنها 4 سال دارد، سرطان خون دارد.هزینه ها زیاد است چاره ای ندارم.نمی خواهم به خاطر چند میلیون جگرگوشه ام بمیرد.
می پرسم شوهر نداری؟با اجاره رحمت مخالف نیست؟ می گوید: شوهرم کارگر است، 2 سال پیش از داربست افتاد و پایش ناقص شد.نمی تواند کار کند.به من اجازه و اختیار تام داده و من هم چاره ای ندارم برای نجات فرزندم این کار را با همه سختی که برایم دارد انجام دهم.شوخی که نیست، 9ماه بچه در شکم من است و با او انس می گیرم و بعد ولش می کنم انگار بند دلم می رود اما به خدا اهل پول اضافی گرفتن نیستم.
نگاهش آنقدر رنگ التماس دارد که دلم می سوزد و برایش توضیح می دهم نیازی به رحم اجاره ای ندارم اما هر کاری از دستم بربیاید برای او و فرزندش انجام می دهم.چشمانش نمناک می شود، سرش را پایین می اندازد و در میان بهت و حیرت من میان جمعیت ناپدید می شود.
هر چند که رحم اجاره ای شاید تنها امید بسیاری از زوج های نابارور باشد اما اینکه در رحم زنی بچه یک زوج دیگر رشد کند در فرهنگ ایرانی هنوز هم تابوست و هر چند شوهر این زنان موافقت خود را با این کار اعلام کرده اند اما در هر حال در جامعه ما برای بسیاری از این مردان پذیرش این نکته که زن آنها جنین مرد دیگری را در رحم دارد، دشوار است.
از سوی دیگر زنان ایرانی به دلیل عاطفی بودن اغلب درگیری عاطفی با فرزندی که در بطن دارند پیدا می کنند هر چند بدانند این فرزند از خون آنها نیست و برای همین جدایی از فرزند برای این مادران اجاره ای سخت و دشوار است.
در این میان هر چند مراجع تقلید از نظر شرعی این نوع بارداری را تایید کرده اند اما نبود قانون در خصوص نوع قراردادها و همچنین نبودن ابزاری برای جلوگیری از سودجویی دلالان در این راه بر مشکلات زوج های نابارور می افزاید و شاید اگر قانونی در این خصوص تدوین شود و مرکزی برای معرفی رحم های اجاره ای با مجوز قانونی باز شود، دیگر خبری از بسیاری از تخلفاتی که در این روش صورت می گیرد نباشد.
/انتهای پیام
