نشنال اینترست :
واقعیتی تلخ برای اسرائیل/ منافع پویایی مذاکرات برای ایران و غرب
حتی اگر توافق نهایی نیز میان ایران و 5+1 منعقد شود باز هم آرمان های درازمدت تهران در زمینه فناوری های هسته ای از بین نخواهد رفت .
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از نشنال اینترست ؛ این پایگاه خبری در مقاله ای به قلم " چاک فرلیچ " عضو ارشد موسسه بلفر دانشگاه هاروارد و معاون سابق مشاور امنیت ملی رژیم صهیونیستی بااشاره به تمدید مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای 5+1 نوشت : علیرغم تلاش های فراوان از سوی دو طرف مذاکره کننده برای دستیابی به توافق و تصمیم گیری درباره آینده برنامه هسته ای ایران ، بار دیگر گفتگوها تمدید شد و ایالات متحده و سایر اعضای 5+1 باید حداقل هفت ماه دیگر را به امید تحقق توافق با ایران سپری کنند . جزئیات این مذاکرات همچنان ناشناخته و نامعلوم است. تمدید زمان مذاکرات اگرچه فعالیت های هسته ای ایران را اندکی محدود می نماید اما باز هم قادر نیست خواسته ایالات متحده برای برچیده شدن کامل فعالیت های هسته ای این کشور را محقق نماید . از سوی دیگر اینکه بخش هایی از تحریم های ضدایرانی در مدت تمدید لغو شده و به تعویق می افتند .شاید بتوان ناسازگاری ایران را واکنشی طبیعی به عدم عزم ایالات متحده و سایر کشورهای غربی برای تداوم روند مسالمت آمیز گفتگو و پایبندی به توافق نهایی دانست .
در ادامه این مقاله آمده است : به دلایلی مانند استراتژی آمریکا و سیاست های داخلی ، اوباما نتوانست امتیازاتی را که در مذاکرات هسته ای با تهران بدنبال آن بود ، بدست آورد . بعلاوه اینکه به دلایل فوق کاخ سفید از اعمال انعطاف در گفتگوها ممنوع شده بود . وی چه می خواست و چه نمی خواست از دستیابی به اهداف اصلی و کلی خود قاصر بوده است . در مورد تهران نیز حتی با وجود احتمال تمدید و تشدید تحریم ها ، هرگونه امتیازدهی در موضوعات کلیدی و حساس ممنوعیت وجود داشت.
بر اساس آنچه از مذاکرات منتشر شده و افکار عمومی دنیا از آن آگاهند ، واقعیتی تلخ برای دشمنان تهران این است که جمهوری اسلامی موفق شده است که یک کشور هسته ای باقی بماند و حق مسلم خود برای دستیابی به فناوری هسته ای را به جهانیان اثبات نماید . در حقیقت واشنگتن و تل آویو و سایر هم پیمانان آنها باید متقاعد شوند که ایران یک کشور هسته ای است و برای برخورد با آن باید از روش های جدیدی غیر از تحریم یا اقدام نظامی استفاده نمود .
حتی اگر توافق نهایی نیز میان ایران و 5+1 منعقد شود باز هم آرمان های درازمدت تهران در زمینه فناوری های هسته ای از بین نخواهد رفت . آنها تنها بر سر زمان تحقق این آرمان ها مذاکره می کنند نه واقعیت وجودی و امکان دستیابی به آن . در واقع تهران صلاح رادر این می بیند که تحقق آرمان های هسته ای خود در زمان کنونی هزینه های سنگینی در پی خواهدداشت بنابراین هنگامه دستیابی به آن را اندکی به تعویق انداخته است.
نویسنده کتاب "معماهای صهیون" همچنین افزود : در مقابل فشارهای دولت های غربی می تواند تهران را وادار کند که حتی برای مدتی کوتاه نیز کشوری در آستانه هسته ای شدن باقی بماند و دولت اوباما امیدوار باشد که تا پایان ریاست جمهوری اش و استقرار دولت بعدی در کاخ سفید از بروز بحران و درگیری با ایران جلوگیری کرده است .
پویایی روند مذاکرات از سوی دیگر منافعی نیز برای ایران دارد . این تمدید غرب را وادار می کند که در مقابل تهران امتیازات بیشتری را ارائه داده واین روند امتیاز دهی به احتمال فراوان در آینده نیز ادامه خواهد داشت. بعلاوه اینکه در شرایط کنونی ایالات متحده خواستار همکاری و مشارکت با ایران در امور منطقه غرب آسیا است و نه مقابله و درگیری .
نشنال اینترست در بخش دیگری از این مقاله آورد : رژیم صهیونیستی بیش از هر حکومت دیگری از تمدید مذاکرات خرسند خواهد بود چرا که از دیدگاه مقامات این رژیم چنین تمدیدی باز هم ایران را کشوری در آستانه هسته ای شدن نگه می دارد . این خرسندی در شرایطی خواهدبود که مفاد توافق نامه نهایی نیز به سود تل آویو باشد و خیال سردمداران این رژیم را از هسته ای نشدن تهران _ بعنوان دشمن شماره یک اسرائیل_ راحت کند .
بااین حال اوبامااعلام کرده است که حتی اگر مذاکرات شکست بخورد نتیجه ای ناخوشایند بدست آمده اما قصد ندارد که به سیاست تشدید یا تمدید تحریم های جدید یا رویارویی نظامی با ایران روی آورد چرا که چنین سیاستی تاکنون نتوانسته تهران را به انزوا کشانده و از این طریق منافع غرب را محقق سازد .بلکه برعکس ، هزینه های سنگینی بر دوش شرکت ها ، موسسات و کارخانه های تحریم کننده وارد آورده است .
در چنین شرایطی تمدید دوره ای مذاکرات هسته ای ایران و غرب می تواند به منزله " آسودگی نسبی " برای رژیم صهیونیستی باشد و هراس آنها را از پیشرفت هر چه بیشتر برنامه های هسته ای ایران به طور بومی و مشارکتی در همین مرحله کنونی حفظ نماید .
در انتهای این مقاله آمده است : چنانچه انعطاف پذیری طرف غربی به همین شکل ادامه داشته باشد بعید به نظر می رسد که در مهلت تعیین شده تا ماه ژوئیه 2015 نیز توافقی محقق شود . در صورت عدم توافق هر دو طرف ناچارند توجیهاتی برای عدم موفقیت اعلام کنند به همین دلیل هر دو طرف انگیزه کافی برای تلاش های سخت در راستای دستیابی به توافق را در دستور کار خود قرار داده اند .
انتهای پیام /
