به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد، محیط کیهانی سرد برای ایجاد ستاره‌های جدید مناسب‌تر است.


این یافته‌های جدید را میتوان انقلاب تلسکوپ‌های ناسا و آژانس فضایی اروپا در تکامل کهکشانی دانست.

ستاره شناسان می‌خواهند بدانند که چرا کهکشان‌ها در جهان اطراف ما، به دو دسته تقسیم می شوند. مارپیچی ها که ستارگان در دلشان شکل می‌گیرد و بیضوی‌های پیر که در آنها ستاره سازی متوقف شده است.

فیلیپ اپلتون، دانشمند مرکز علوم هرشل ناسا، می‌گوید: ما پتانسیل فوق العاده‌ای از داده‌های بایگانی شده‌ی تلسکوپ هابل داریم که طی آن میتوانیم به بررسی یک کهکشان بیضوی بپردازیم که دستخوش تغییرات بزرگی بر اثر برخورد خشونت آمیز با همسایگانش شده است.

کهکشان NGC3226 یک کهکشان بیضوی کوتوله است که با کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۳۲۲۷ برهنم‌کنش دارد. این کهکشان در صورت فلکی شیر تنها 50 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

محققان دریافته‌اند که در این کهکشان اگر چه یک کهکشان بیضوی است اما ستاره سازی آن تا همین اواخر ادامه داشته است.

آنها همچنین مشاهده کردند که قطعه‌ای از باقی مانده کثیف این کهکشان تا فاصله‌ی 100 هزار سال نوری امتداد یافته است و تصور می شود که این دم بلند مانند یک ستون منحنی در یک دیسک از گاز هیدروژن گرم و یک حلقه گرد و غبار است که میتواند نشان از کهکشانی باشد که به هسته‌ی NGC 3226، کشیده شده است.

اپلتون می‌گوید: به نظر می‌رسد ان جی سی 3226 در آینده خاستگاه ستارگان بسیاری باشد و این روند را ادامه خواهد داد. اما ما در حال یا گیری گذر دو طرفه ای از کهکشان جوان به پیر و پیر به جوان هستیم.



انتهای پیام/