مکان های تفریحی ایران/
پارک ملی تندوره با 50 هزار هکتار مساحت +تصاویر
پارک ملی تندوره در شمال استان خراسان، در نزدیکی مرز ترکمنستان و در منطقه‌ای کوهستانی با صخره‌ها و تپه ماهورهای متعدد و دره‌های ژرف و پر شیب که پوشیده از گیاهان مختلف است قرار دارد.
به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران،پارک ملی تندوره در شمال استان خراسان، در نزدیکی مرز ترکمنستان و در منطقه‌ای کوهستانی با صخره‌ها و تپه ماهورهای متعدد و دره‌های ژرف و پر شیب که پوشیده از گیاهان مختلف است قرار دارد و یکی از بهترین زیستگاهای جانوران وحشی به ویژه قوچ و میش اوریال است.
در حال حاضر، این پارک حدود 50 هزار هکتار مساحت دارد و در سال ۱۳۴۷ به عنوان منطقه حفاظت شده قرق گردید و در اسفند ماه سال ۱۳۴۸ به پارک وحش تندوره تغییر نام یافت. از سال ۱۳۵۳ هم به عنوان پارک ملی شناخته شد.
پوشش گیاهی این منطقه از انواع علفی ـ بوته‌ای و درختان و درختچه‌ها تشکیل شده و در سراسر منطقه با انبوهی متفاوت پراکنده شده اند و به همین دلیل یکی از زیباترین مناطق طبیعی دست نخورده ایران به حساب می‌آید.
درجه حرارت در زمستان تا منفی 20 درجه می‌رسد و حداقل ۴ ماه از سال در این منطقه برف وجود دارد.
خزندگان این پارک شامل ۹ گونه مار غیر سمی، ۴ گونه مار نیمه سمی، ۵ گونه مار سمی، ۶ گونه سوسمار و لاک‌پشت می‌شوند.
یکی از بزرگترین پلنگ‌های جهان در این منطقه زیست می‌کند. گربه وحشی پالاس هم یکی از بزرگترین و نادرترین پستانداران گوشتخوار این پارک است.
عقاب طلایی، جغد، کبک، قمری، تیهو، باقرقره و... تنها بخشی از پرندگان متنوع پارک را تشکیل می‌دهند. از خزندگان خطرناک این منطقه می‌توان به مار کبرا، مار جعفری و افعی شاخدار اشاره کرد.
کورکور، سارگپه پابلند، عقاب دشتی، عقاب شاهی، عقاب طلایی، کرکس، هما، لیل، کوکر، مرغ حق، شبگرد بلوچی، بادخورک معمولی، بادخورک کوهی، زنبورخور معمولی، هدهد، چکاوک طوقی، پپت خاکی و سنگ‌چشم دم‌سرخ گروهی از پرندگان مهاجر به پارک را تشکیل می‌دهند.
پارک ملی تندوره از نظر تنوع گونه‌های پرندگان بسیار غنی است. پرندگان بیشتر در نواحی پست و حاشیه‌ای پارک و داخل دره‌ها و نزدیک به چشمه‌سارها دیده می‌شوند.
مرتفع‌ترین نقطه این منطقه قله قنبرعلی در جنوب محدوده به ارتفاع ۲۵۸۶ متر است و پست‌ترین نقطه با ارتفاع ۸۸۴ متر در بخش شمالی محدوده قرار دارد.
این پارک از یک سری کوه‌های مرتفع و متصل به هم تشکیل شده‌است و رشته‌کوه مشخصی ندارد.
راه اصلی پارک جاده شوسه قوچان به درگز می‌باشد که از سه نقطه می‌توان به پارک دسترسی پیدا کرد.
۱- قریه اینچه کیکانلو (واقع بر سر راه درگز - قوچان) تا پاسگاه شکر آب (جنوب پارک) ۱۰ کیلومتر.
۲-از درگز تا پاسگاه چهل میر (شرق پارک) ۳۰ کیلومتر.
۳- از نوخندان تا زیارتگاه بابانستان (شمال پارک) ۱۲ کیلومتر.
در این منطقه بازمانده‌های سکونت در دورانهای گذشته به چشم می‌خورد که از آن جمله می‌توان به آثار باقی‌مانده از دژی قدیمی به نام قلعه رجبه اشاره کرد که قدمت آن به قبل از اسلام بر می‌گردد.
انتهای پیام/
منبع:برترین ها
لطفا اطلاعات سایت را به روز نمائید .
جاده منتهی به پارک از مسیر قوچان به درگز جاده آسفالت با کیفیت مناسب می باشد.
همچنین مسیرهای درگز و باجیگران نیز آسفالت می باشد.