پل خسرو با 152.80 متر طول در جهت شرقی، غربی ساخته شده و دارای 10 پایه و 9 دهانه است که امروزه سه پایه از آن مدفون است.

پایه‌ها 2.7 متر عرض و 3.14 متر طول دارند و از سنگ‌های تراشدار، بر روی سنگ فرشی که کف رودخانه را به پهنای تقریبی 50 متر پوشانده، بنا شده‌اند.

این بستر سنگی همانند سکویی سراسری مانع شستن کف رودخانه می‌شود و ارتفاع سطح آب را تنظیم می‌کند.

پایه‌های پل دارای پلان شش ضلعی است که آنها را از سنگ‌های تراشیده و ملاط گچ ساخته‌اند. میان پایه‌ها را با قلوه سنگ و ملاط آهک پر کرده‌اند.

در واقع پل خسرو قسمتی از سد ساسانی بیستون را شامل می‌شود که از این جهت همانند پل والرین شوشتر که آن هم در دوره ساسانی ساخته شده است، عمل می‌کند.

بنابر این گزارش ؛ از دهانه ها و گذرگاه پل آثاری بر جای نمانده است. در سال‌های اخیر بر روی پایه‌های سنگی، پلی فلزی برای تردد افراد محلی ساخته‌اند.

با توجه به مدارک و شواهد به جا مانده، پل خسرو در اواخر دوره ساسانیان ساخته شده است و با توجه به نام پل، آن را به خسرو پرویز نسبت می‌دهند.

پل خسرو در مسیر جاده‌ای ساسانی واقع شده که به تخت شیرین و سرماج می‌رفته، پهنای این جاده هفت متر است و با قلوه سنگ و ملاط فرش شده است.

این پل تاریخی استان کرمانشاه به شماره 4890 در تاریخ 19 اسفند ماه سال 1380 به ثبت آثار ملی ایران رسید.

انتهای پیام/ب