به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،آرام نشسته، چشم‌ها منتظر، به نقطه‌ای خیره مانده، اما چهره صبور و آرام است، بی‌هیچ اضطراب و نگرانی، دست‌هایش را به هم می‌ساید و خش خش زحمت و سال‌ها رنج مادری را می‌توان از سایش آنها شنید، قصه دردها و خوشی‌ها، قصه مهربانی مادر...

 شاید به آن سحرگاه می‌اندیشد، سحرگاهی که در پی 7 سال انتظار، قدم‌های استوارش را به سمت طناب دار قاتل فرزندش برداشت، طناب سرد را لمس کرد و با دستانی که همیشه محبت ارزانی دیگران می‌کرد، به تلافی قتل عزیزش، طناب را بر گردن قاتل انداخت و ...

مادر مرحوم امید حبیبی، آرام و ساده حرف می‌زد، کوتاه، پاسخ می‌داد و صبورانه همه آنچه را بر او رفته بود، تحمل می‌کرد.

"صبرگل صبوری"، گفت: به خاطر سیدالشهداء از خون پسرم گذشتم.

او که سال‌ها بی هیچ کم و کاستی خواستار قصاص بود، به یکباره پای چوبه‌دار، بعد از انداختن طناب دار بر گردن قاتل، تنها یک کلام گفت: بخشیدم!

کلمه‌ای که پژواکش در آن سحرگاه، در آستانه اربعین حسینی(ع) همه را شوکه کرد، حتی قاتل که حالا در یک قدمی مرگ، به زندگی برگشته بود.

مادر مقتول گفت: وقتی طناب را به گردن قاتل انداختم، نگاهم کرد و آرام گفت تو را به حسین (ع) ببخش، انگار نوری به دلم تابید و به حسین (ع) بخشیدمش...

قامت واژه‌ها قادر به بیان بلندی و عمق زیبایی بخشش نیست، بخشیدن عبور از مرز خودخواهی و آغاز راه تند خودآگاهی است، بخشیدن لذتی ابدی است که هیچگاه از بین نخواهد رفت.

برای بخشش باید وسیع بود، وسعت بخشش به بزرگی دنیا است و برای بخشیدن باید قلبی به وسعت دنیا داشت، بی‌نیاز از هر زبانی که به تشکر باز شود. بخشش ایثار است، فداکاری است و در این مسیر تنها با خدا می‌توان معامله کرد.

پدر مقتول هم آرام است، تسبیح می‌گرداند و می‌گوید: ما با خدا معامله کردیم. ما می‌دانیم و خدای خودمان.

"حبیب حبیبی" که رنج از دست دادن جوان، هر روزش را در هفت سال گذشته، پر از درد و رنج کرده بود، حالا از آرام شدن قلبش می‌گوید، از آرامشی که در خانه هست، از نوری که در دل او و همسرش تجلی دارد.

باید ایستاد، تمام قامت، به احترام تمام بزرگی این زن و مرد، آنان که با عمل خود درس بزرگ اخلاق را به همه دادند، باید ایستاد به احترام روح بلند پدر و مادری که در قبال خون فرزندشان، خون‌خواهی نکردند، بخشیدند تا بخشیدن را درس بدهند، تا از لذت بخشش بگویند.

به گذشته که نقب می‌زنی، پشت هفت سال پر از اندوه و التهاب که به‌دنبال دعوای دو جوان بر روستای دهیاگاه سایه افکند، این روزها شاهد روشن‌ترین روزها هستیم، روزهایی که همه مردم با غرور به همسایه‌ای می‌نگرند که بخشید...

فرماندار شهرستان کازرون هم با تحسین از خانواده حبیبی یاد کرد و با قدردانی از آنان، گفت: کاری که انجام شد خیلی بزرگ بود، بخشیدن کار دشواری است، گذشت شایسته تکریم است، یکی از بالاترین صفات انسانی است که آدم را به خداوند متصل می‌کند.

حمید‌رضا گرامی افزود: این عفو گذشت مادر و پدر امید حبیبی، مصداق بارز اجرای فرمان خداوند و تاکیدات رسول مکرم اسلام(ص) است، این بهترین امر به معروف و نهی از منکر بود و ماندگارترین درس اخلاق را به همه داد.

امام جمعه بالاده کازرون نیز گفت: دنیا محل آزمون است، محل فراگیری کرامت انسانی و پروردگار عامل اولین و بزرگترین بخشندگان.

حجت‌الاسلام حسینعلی بهرامی تاکید کرد: حفظ بنیان خانواده براساس ایمان و عمل صالح مهمترین رکن داشتن جامعه‌ای پاک و فاقد جرم و بزه است.

بیش از 6 سال قبل و براثر یک درگیری در روستای دهیاگاه، یکی از طرفین درگیری به ضرب چاقوی طرف دیگر کشته شد.

دادگاه کیفری استان فارس قاتل را پس از محاکمه، به قصاص محکوم کرد،‌ اگرچه در روند دادرسی قاتل مدعی بود که ناخواسته مرتکب قتل شده است.

طی این سال‌ها اولیای دم همواره خواستار قصاص بودند و با توجه به فضای حاکم بر روستا، علی‌رغم تلاش‌های مسئولان و ریش‌سفیدان محلی، حاضر به بخشش نشدند.

در نهایت حکم اعدام اجرا شد اما مادر مقتول پس از آنکه طناب دار را بر گردن قاتل انداخت، به‌ ناگاه او را بخشید و قاتل از یک‌قدمی مرگ به زندگی بازگشت.