به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، بارانی که با ارغوانی شدن دریای بیکران نبوت و مروارید نشان عرش الهی عالمیان را در طوفان سهمگین شیاطین و ابلیس زمانه تا روز رستاخیز می سوزاند.

هنوز از رویش مروارید نشان عرش الهی در دامن دریای بیکران نبوت نگذشته بود که غروبی ارغوانی و طلوعی جنتی در بوستان عرش الهی ارزانی شد.

نواختن آوا و زمزمه لالایی و حکایت عرش الهی گوش‌های مروارید نشان عرش الهی را می نوازد. چند ماهی است انس زیبا و عجیبی میان دریای بیکران نبوت و مروارید نشان عرش الهی عالمیان را منور کرده است.

او می گوید و مروارید نشان عرش الهی می درخشد . او می نوازد و آوای جنتی عالمیان را ارزانی می دارد، او می درخشد و نور تابانش عالمیان را جنتی می سازد.

او می شکفد و فضای دلنشینی زمین و آسمان را منور می کند.

چند ماهی است بهشت و آسمان و زمین در هم آویخته شده است.

تابش خورشید نبوت و ولایت و آوای دلنشین دریای بیکران نبوت و درخشش مروارید نشان عرش الهی عالمیان را رضوانی کرده است.

به یکباره طوفانی ابلیس و شیاطین دریای بیکران نبوت و مروارید نشان عرش الهی را در بر می گیرد .

بارش باران ارغوانی مروارید نشان عرش الهی و ارغوانی شدن دریای بیکران نبوت عالمیان را در آتشی سهمگین می سوزاند.

غروب مروارید نشان عرش الهی دریای بیکران نبوت کابوسی است که عالمیان را تا روز رستاخیز ارغوانی می سازد.

آری امروز نخستین شهید ولایت، نخستین شهید آل محمد(ص)، پیشتاز اهل بیت(ع)، نخستین شهید راه ولایت و غدیر، نخستین قربانی سقیفه، نخستین شهید که جنگ ندیده شهید شد، نخستین شهیدی که ولات و شهادتش با هم به وقوع پیوست، نخستین شهید که در کنار مادر به شهادت رسید، شهیدی که بدون شمشیر خصم زبون را از پا درآورد، شهیدی که با بی زبانی با حجت‌مظلومیت دشمن را مغلوب کرد. 

شهیدی که در کنار مادر، نه مادر را دید و نه مادر او را، شهید بی شمشیر که فقط با مجروح شدن مادر شهید شد.

شهیدی که شهادتش قبل از ولادتش بود.

جنین شش ماهه‌ای که عرصه محشر را زیر و رو می کند.

شهید مظلومی که در روز جزا نخستین محاکمه درباره او آغاز می شود. شهید مظلومی که قبرش مانند مادرش نامعلوم است.

به آغوش پروردگار عالمیان می رود...

آری امروز سالروز شهادت حضرت محسن (ع) است. درود  و سلام پروردگار بر حضرت محسن(ع) باد.

حضرت محسن(ع) پنجمین فرزند و سومین پسر امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) نخستین شهید ولایت روز هفتم ربیع‌الاول سال 11 هجری قمری به شهادت رسید.

آنچه در هفتم ربیع‌الاول گذشت؛

پس از خیانت سقیفه و تعیین خلیفه شاخص مسلمانان عده‌ای از اصحاب که مخالف با خیانت سقیفه بودند در منزل دخت گرامی رسول خدا تحصن کردند.

ابوبکر، قنفذ را نزد امیر‌المومنان(ع) به همراه عده‌ای کمک فرستاد. قنفذ از امیر‌المومنان(ع) اجازه ورود خواست ولی ایشان به آنان اجازه نداد. پس از اصرار بسیار قنفذ و جواب منفی امام علی(ع) و به دستور عمر وابوبکر فرستادگان آنها با قرار دادن هیزم در اطراف خانه امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) خانه این بزرگواران را آتش زدند.

این واقعه با مخالفت حضرت زهرا(س) مواجه شد . عمر شمشیرش را در حالیکه در غلاف بود بلند کرد و به پهلوی حضرت زهرا(س) زد.

امام علی (ع) ناگهان از جا برخاست وگریبان عمر را گرفت واو را به شدت کشید و برزمین زد و گردنش را کوبید و خواست او را بکشد ولی سخنان پیامبر(ص) را بیاد آورد و فرمود: ای پسر ضهاک، قسم به آنکه محمد(ص) را پیامبری مبعوث کرد اگر نبود مقدری کهاز طرف خداوند گذاشته و عهدی که پیامبر(ص) با من نموده می دانستی که نمی توانی به خانه من داخل شود.

پس از گستاخی قنفذ، ابوبکر و عمر وهجوم سپاهیان آنها به منزل امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) درخانه ، بین مردم و امیر‌المؤمنان(ع) مانع شد.
قنفذ ملعون با تازیانه به آن حضرت(س) زد به طوری که وقتی حضرت فاطمه(س) از دنیا رفت در بازویش اثر دیده می شد که مانند دستبند بر جای مانده بود.

آن معلون حضرت زهرا(س) را با تازیانه زد و سپس با غلاف شمشیر به آن حضرت (س) حمله کرد و ضربه‌ای به او زد، حضرت فاطمه(س) را به سمت چارچوب در خانه‌اش کشانید و در را فشار داد به طوریکه استخوانی از پهلویش شکست و فرزندش را از دست داد.

در این هنگام حضرت محسن(ع) نخستین شهید ولایت و پنجمین فرزند و سومین پسر امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) به شهادت رسید.
یادش گرامی باد...
 

گزارش از زهره کلهر

انتهای پیام/