به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، شب گذشته پیشنویس قطعنامه پایان مسالمت آمیز اشغال سرزمین فلسطینی توسط اسرائیل به رای گذاشته شد که با رای مخالف آمریکا به عنوان عضو دایم شورای امنیت از دستور کار خارج شد.

بررسی تاریخچه فعالیت شورای امنیت سازمان ملل و میزان استفاده های اعضای دایم شورای امنیت از حق وتو نشان می دهد که اسرائیل در صدر وتوی قطعنامه های شورای امنیت در دوران معاصر است.

شورای امنیت ملل متحد یکی از ارکان سازمان ملل متحد است که وظیفهٔ پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی را به عهده دارد.

علاوه بر کشورهای چین،روسیه،آمریکا،انگلیس و فرانسه که طبق اساسنامه سازمان ملل دارای حق وتو و عضو دایم شورای امنیت هستند ده کشور دیگر نیز به صورت دوره ای و به مدت دو سال و با رای اعضای مجمع عمومی در شورای امنیت عضو هستند که هم اکنون آذربایجان،پاکستان،توگو، گواتمالا ، مراکش ، آرژانتین،استرالیا،لوکزامبورگ،کره جنوبی و روآندا
به عنوان عضو غیر دایم در شورای امنیت حضور دارند.

ایران در سال ۱۹۵۵ برای مدت ۲ سال عضو غیر دائم شورای امنیت بوده است.

از سال 1946 تا کنون 274 بار قطعنامه های شورای امنیت وتو شده است که سهم روسیه 130 بار،سهم آمریکا 80،انگلیس 32،فرانسه 18 و چین 10 وتو است.

این در حالی است که وتوی دیشب آمریکا چهل و یکمین رای مخالف این کشور به قطعنامه های پیشنهادی فلسطین (14 مورد) و یا محکومیت اسرائیل بود.

از طرفی روسیه نیز تا کنون 4مرتبه از حق وتو برای مخالفت با قطعنامه های مختلف علیه سوریه استفاده کرده در حالی که هیچگاه قطعنامه ای را در حمایت از ایران وتو نکرده هرچند یک بار شوروی سابق قطعنامه پیشنهادی آمریکا را برای تحریم‌های اقتصادی علیه ایران در ١٢ژانویه ١٩٨٠ وتو کرده است.

آمریکا در سال های 2014،2011 دو بار،2006 دو مرتبه، 2004 دومرتبه، 2003 دوبار،2002،  دومرتبه در سال  2001 ، به قطعنامه های ضد اسرائیلی رای منفی داده است و فهرست برخی دیگر از وتو های آمریکا علیه فلسطین به این شرح است:

1972؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر کشتار صدها نفر در جریان حملات هوایی به سوریه و لبنان محکوم می‌کند.

1973؛ قطعنامه‌ای که حقوق فلسطینی‌ها را مورد تصریح قرار می‌دهد و از اسرائیل می‌خواهد تا از اراضی اشغالی خارج شود.

1976؛ قطع نامه‌ای که اسرائیل را به خاطر حمله به شهروندان غیر نظامی لبنان تقبیح می‌کند.

1976؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر احدات شهرک‌های یهودی نشین در مناطق اشغالی محکوم می‌کند.
 
1978؛ قطعنامه‌ای که شرایط زندگی فلسطینیان را قابل قبول نمی داند.

1978؛ قطعنامه‌ای که از نظر حقوق بشر عملکرد اسرائیل در مناطق اشغالی را محکوم می‌کند.

1979؛ قطعنامه‌ای که از اسرائیل می‌خواهد تا به نقض حقوق بشر پایان دهد.

1979؛ قطعنامه‌ای که خواهان کمک به مردم فلسطین است.

1979؛ قطعنامه‌ای که خواهان تهیه گزارشی در مورد شرایط زیستی فلسطینی‌ها در مناطق اشغالی است.

1979؛ قطعنامه‌ای که خواهان بازگشت تمام آوارگان فلسطینی به سرزمینشان است.

1979؛ قطعنامه‌ای که در مورد مالکیت بر منابع ملی درمناطق اشغالی اعراب صادر شده است.

1980؛ قطعنامه‌ای که از اسرائیل می‌خواهد تا آوارگان را به ماوای اصلیشان بازگرداند.

1980؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر شرایط زندگی مردم فلسطین تقبیح می‌کند.

1980؛ قطعنامه‌ای که تعیین حقوق مردم فلسطین را به خودشان وا می‌گذارد.

1980؛ قطعنامه‌ای که عملکرد اسرائیل در مورد حقوق بشر تقبیح می‌کند. 1981؛ قطعنامه‌ای که رفتار اسرائیل با مردم فلسطین را تقبیح و بمباران عراق را محکوم می‌کند.

1982؛ قطعنامه‌ای که تهاجم اسرائیل را به لبنان محکوم می‌کند.

1982؛ قطعنامه‌ای که اقدام یک سرباز اسرائیلی را در تیراندازی به یازده مسلمان در مسجدی در بیت المقدس را محکوم می‌کند.

1982؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر تهاجم و اشغال جنوب لبنان محکوم می‌کند.

1985؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر استفاده از قدرت نظامی بیش از حد خود در مناطق اشغالی مورد سرزنش قرار می‌دهد.

1986؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر رفتارش با شهروندان غیر نظامی لبنان تقبیح می‌کند.

1986؛ قطعنامه‌ای که از اسرائیل می‌خواهد تا به اماکن مذهبی مسلمانان احترام بگذارد.

1986؛ قطعنامه‌ای که اسرائیل را به خاطر ربودن یک هواپیمای لیبیایی محکوم می‌کند.

1987؛ قطعنامه‌ای که از اسرائیل می‌خواهد تا مردم فلسطین را از منازل خود بیرون نکند.

1987؛ قطعنامه‌ای که اقدامات اسرائیل را در لبنان محکوم می‌کند.

1987؛ قطعنامه‌ای که از اسرائیل می‌خواهد نیروهای خود را از لبنان خارج کند.

1988؛ قطعنامه‌ای که رفتار اسرائیل را با فلسطینی‌ها در مناطق اشغالی را محکوم می‌کند.

1995؛ قطعنامه‌ای که تایید می‌کند اراضی شرق بیت المقدس که اسرائیل را به تصرف در آورده به این کشور تعلق ندارد و اشغالی است.