اگر منتقد کی روش باشید و ماجرا ها را از زاویه نژادی یا شغلی و حسادت همکاری بررسی کنید و موبور و چشم آبی بودن سرمربی تیم ملی را دوست نداشته باشید، می توانید به نیمه خالی لیوان نگاه کنید اما اگر پیرو تئوری «دهکده جهانی» باشید و فراتر از مرزها زندگی کنید و فوتبال را برای فوتبال دوست داشته باشید آمار مثبت تیم کی روش را پررنگ می کنید.

به هر حال آمار استثنایی و مثبت تیم ملی با کی‌روش این است: سه بازی، سه برد، بدون گل خورده و با چهار گل زده، بدون فرصت خلق موقعیت دادن به تمامی رقبا. این وجه مثبت ماجرا است اما اگر خاکستری نگاه کنید، انتقاداتی هم براین تیم وجود دارد:

اول: فاجعه در حفظ توپ
مالکیت توپ توسط ایران چیزی شبیه به فاجعه است. و این آمار در بازی با امارات به بدترین وضعیت خود درآمد که مقابل امارات توپ را به حریف داده بودیم و خودمان بدون توپ بازی می کردیم این آمار را ببینید:
بالاترين درصد مالکيت توپ به کره جنوبي با ۶۷.۱ درصد زمان تعلق گرفت. ضمن اين که کره‌اي‌ها با ۵۹۶ پاس که ۸۶.۴ آن صحيح بود آمار خوبي از خود بر جاي گذاشتند. در مقابل تعداد پاس‌هاي تيم‌ملي در بازي مقابل بحرين ۳۲۵ پاس بود که ۷۷.۸ آن صحيح بود. ملي‌پوشان ما از نظر تعداد پاس در رده چهاردهم و از نظر دقت در پاس در رده دهم ايستادند!

دوم: بازی به بازی بدتر
تیم ملی فوتبال ایران در جام ملتهای آسیا درحال افت شدید است تا جایی که از منظر تعداد پاس صحیح و مالکیت توپ در بازی با بحرین بهتر بودیم. در بازی با قطر کمی بدتر شدیم و در بازی با امارات نزدیک به فاجعه بودیم!

سقوط تیم ملی را می توان با اعداد محاسبه کرد و به چشم دید. به نظر می رسد کی روش می کوشد بدن بازیکنان را با چرخاندن آنها در مسابقات بالا نگه دارد، اما از نظر بدنی در حال افت هستیم اگرچه در بازی با امارات در دقیقه نود گل زدیم اما افت بدنی تیم ملی مشهود است، باید دید کی روش چه نقشه ثانوی برای بالا نگه داشتن بدنها به جز سیستم چرخشی بازیکنان دارد؟

سوم: دفاع اتوبوسی
فوتبال تدافعی کی روش را می توانید ببینید. البته این نقد نیست چون هستند بسیاری که این شیوه را کاملا می پسندند و آن را هدفدار و مکارانه می پندارند، اما به هر حال این روش مخالفانی هم دارد و در مجموع فوتبال دفاعی آنهم با این شیوه اتوبوسی که فقط ضد حمله دارد در دنیا چندان محبوب نیست.

جمع بندی:
فراموش نکنید که کی روش هم جوانگرایی کرده و هم دیدار های تدارکاتی کافی نداشته است اما به هر حال این نقد ها وجود دارد، دلیلش هر چه که می خواهد باشد. ضمن اینکه با وجود این نقد‌ها به نظر می رسد، مردم بازیکنان بی ادعا و کی روش را که با تمام قلبشان بازی می کنند، دوست دارند و بعد از مدتها تیم ملی محبوبی داریم که در آن از بازیکنان پرادعا هم خبری نیست.