به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل‌های باشگاه خبرنگاران، تاریخ نگار 4 و 5 بهمن ماه 57 حوادث مهمی را در حافظه خود ثبت کرده و وظیفه ما تنها بازگویی آن حوادث مهم و نقاط عطف تاریخی است، در واقع می‌توان گفت سیر زمان را می‌توان در حافظه تاریخ به نظاره نشست.
 
خبر ورود امام(ره) به ایران در روزهای بهمن 57  قوام یافت و پیام امام خمینی(ره) در (57/10/30) که خطاب به ملت ایران، نوشتند: "من با توفیق خداوند تعالى پس از چند روزى در خدمت شما خواهم بود و در پشت سر شما به سربازى خود ادامه خواهم داد"  از یکسو و  تشکیل کمیته استقبال از امام خمینی در تاریخ 1 بهمن 57 با ریاست شهید مرتضی مطهری و تدارک مسیر ورود امام در 4 بهمن همین سال که حساس‌ترین بخش آن حفظ امنیت جانی امام در فرودگاه و در طول مسیر حرکت ایشان بود،  از سوی دیگر،  رژیم مخلوع پهلوی را بر آن داشت تا فرودگاه مهر آباد در 4 بهمن ماه توسط تانک ها محاصره گردد.

بنابراین فرماندارى نظامى تهران در نخستین ساعات بامداد همانروز مکرراً اعلام داشت که فرودگاه مهرآباد به روى کلیه پروازهاى داخلى و خارجى بسته است.

مطبوعات نوشتند: «فرودگاه مهرآباد، تا شعاع 3 کیلومتر، با استقرار تانک و مأموران فرماندارى نظامى محاصره شده است».
 
دربارۀ این تصمیم که ستاد مشترک ارتش و دولت بختیار، با رایزنى یکدیگر گرفته بودند، در یادداشت‌هاى ژنرال هایزر مى‌ خوانیم: «وقتى در مورد اعتصاب خلبانان هواپیمایى ایران (ایران ایر) صحبت کردیم، گفته شد که بعضى از آنها گفته‏‌اند که به پاریس خواهند رفت و خمینى را با یک هواپیماى 707 به تهران خواهند آورد، همۀ ما از این نظر ناراحت شدیم.
 
در واقع پیشنهاد بستن فرودگاه مهرآباد توسط ربیعى آخرین فرمانده نیروی هوایی شاهنشاهی ایران، این بود که یک سرى اقداماتى به عمل آوریم که از ورود هواپیما در تهران جلوگیرى کنند. او 3 راه پیشنهاد کرد: 1)جلوى هواپیما را در هوا بگیریم و آن را از مسیرش منحرف کنیم، 2)سعى کنیم کشور سومى جلوى مسیر هواپیما را سد کرده و آن را نابود کند و  راه سوم بلوکه کردن باند فرودگاه خواهد بود.

ربیعی اعتراف کرد:  برایم مشکل بود که با تمام وجود به این تاکتیک هاى جنگى دل بسپارم و آن را قبول کنم اما به نظر مى رسید که بلوکه کردن باند فرودگاه، کار عاقلانه‏ ترى باشد.
 
 و سرانجام در 5 بهمن ماه، دولت بختیار فرودگاه ها رابه مدت سه روز بسته اعلام كرد، و هواپيمايي كه توسط كاركنان اعتصابي «هما»‌ براي پرواز انقلاب آماده شده بود تا آيت‌الله طالقاني وتعدادي از خبرنگاران ، صبح روز بعد با آن به پاريس رفته وامام خميني (ره ) رابه ايران بازگردانند، درفرودگاه متوقف شد. پس از آن‌که بستن فرودگاه مطرح شد، جمع زیادى از شخصیتهاى برجستۀ روحانى در مسجد دانشگاه تهران متحصن شده، اعلام داشتند که تا باز شدن فرودگاه و بازگشت امام به تحصن خود ادامه خواهند داد.
 
نکته قابل توجه در این رابطه گزارش "رابرت هایزر" پس از فرار محمد رضا پهلوی بود، وی در گزارش هاى خود به وزیر دفاع آمریکا، مصرانه خواستار اقدامات همه جانبه براى پیشگیرى از سفر امام و یا  دست کم تأخیر در مراجعت ایشان تا زمان آمادگى براى کودتا بوده است.

از دیگر اتفاقات مهم و قابل توجه که در 4 بهمن ماه اتفاق افتاد، تقدیم لایحه انحلال ساواک توسط بختیار در مجلس شورای ملی بود.

این سازمان امنیتی پهلوی که در سال 1335 تشکیل شده بود ، در واقع نه برای نیازهای کشور بلکه در راستای منافع خارجی تشکیل شده بود، بطوری که "حسین فردوست"  تشکیل ساواک رت به سیا و آمریکا نسبت می دهد و"ویلیام سولیوان" آخرین سفیر آمریکا در تهران تشکیل آن را از ابتکارات سیا می داند.

اما "لایحه انحلال ساواک" توسط بختیار را عده‌ای اقدام عجولانه می‌پنداشتند، بختیار در پاسخ به قضیه لایحه انحلال ساواک گفت: یکی از خواسته های مصرانه مردم ایران انحلال ساواک بود، من قبول دارم که هیچ دولتی بدون پلیس سیاسی در تمام کره زمین وجود  ندارد اما  این مسئله با یکی از خواسته های تمام گروهه ا از چپ و راست و میانه رو ارتباط مستقیم داشت  .

در واقع مسئله انحلال ساواک نه طبق میل باطنی دولت بختیار، بلکه برای کاهش اهرم نارضایتی مردم بود.

 با مرو اتفاقات این روزها می‌توان فهمید که تمامی عوامل داخلی و خارجی برای جلوگیری از فروپاشی کاخ رویاهای استکباریشان دست به یکی شده بودند تا از ورود معمار انقلاب به موطن جلوگیری بعمل آورده و از این راه سدی برای خروش مردم  شوند که با  سکاندار انقلابشان همنوا شده بودند، چرا که یقین داشتند حضور فیزیکی رهبر انقلاب توام با حضور معنویش طوفان انقلاب را به سونامی تبدیل خواهد کرد.



اننهای پیام/