هر شب با قرآن/ بهترین راه خداشناسی
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به تفسیر نور، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
وخداوند در زمین کوههایی استوار افکند تا زمین شما را نلرزاند ونهرهایی و راههایی (قرار داد) تا راه یابید.
کوهها مایه تعادل و آرامش زمین هستند. «مَیْد» به معنای حرکت به راست و چپ و اضطراب است. جملهٔ «أن تمید بکم» یعنی کوهها سبب آرامش شما و جلوگیری از لرزش زمین هستند.
حضرت علی‌علیه السلام درباره کوهها می‌فرماید: خداوند، جنبش زمین را با سنگ‌های بزرگ و کوههای استوار، پایدار نمود. (نهج‌البلاغه، خطبه 91) بُن کوهها در جای‌جای آن فرو رفته و در سوراخ‌های آن خزیده است.
همان‌گونه که اضطرابِ زمین، نیاز به کوههای عمیق واستوار دارد، اضطرابِ ساکنان زمین نیز، نیاز به انسان‌های استوار وخدایی دارد، تا مایه آرامش جامعه شوند. چنانکه در روایات آمده: «جعلهم اللَّه ارکان الارض ان تمید باهلها»(تفسیر نورالثقلین) خداوند اهل‌بیت پیامبرعلیهم السلام را ارکانِ زمین قرار داد تا اهل زمین را از اضطراب نجات دهند.
کوهها، در زندگی انسان نقش عمده‌ای دارند. با ذخیره‌کردن برف‌های زمستانی در دامنه‌های خود، سرچشمهٔ نهرها وجویبارهای بهاری می‌شوند وبا شکل‌های مختلفی که دارند همچون علامتِ راه، راهنمای مسافران قرار می‌گیرند و این نکته را وقتی می‌فهمیم که فرض کنیم کلّ زمین، مسطّح و صاف بود.
کوهها، محصول یک تصادف کور نیست، بلکه بر اساس تدبیر حکیمانه است. «اَلقی فی الارض رواسی»
کوهها چون ثابت و استوار هستند، می‌توانند مانع اضطراب و مایه آرامش زمین و ساکنانِ آن شوند. «رواسی ان تمید بکم» (آری کسی می‌تواند جلوی ناآرامی و اضطرابِ جامعه را بگیرد که خود ثابت‌قدم و استوار باشد.)
کوهها با سراشیبی دامنه‌های آن، سبب جریان آب در نهرها می‌شوند. «انهاراً»
کوهها، بر خلاف آنچه به نظر می‌رسد، مانع راه نیستند، بلکه راهنمای راه هستند. «سبلاً لعلّکم تهتدون»
کوهها هم مایهٔ هدایت ظاهری‌اند وهم معنوی. «لعلّکم تهتدون»
(کوهها بهترین علامت راه در بیابان است و همچنین بهترین راه خداشناسی و توجّه به عظمت و قدرتِ خالق‌اند.)
سوره 16. نحل آیه 15
وَأَلْقَی فِی الْأَرْضِ رَوَسِی أَن تَمِیدَ بِکمْ وَأَنْهَراً وَسُبُلاً لَّعَلَّکمْ تَهْتَدُونَوخداوند در زمین کوههایی استوار افکند تا زمین شما را نلرزاند ونهرهایی و راههایی (قرار داد) تا راه یابید.
کوهها مایه تعادل و آرامش زمین هستند. «مَیْد» به معنای حرکت به راست و چپ و اضطراب است. جملهٔ «أن تمید بکم» یعنی کوهها سبب آرامش شما و جلوگیری از لرزش زمین هستند.
حضرت علی‌علیه السلام درباره کوهها می‌فرماید: خداوند، جنبش زمین را با سنگ‌های بزرگ و کوههای استوار، پایدار نمود. (نهج‌البلاغه، خطبه 91) بُن کوهها در جای‌جای آن فرو رفته و در سوراخ‌های آن خزیده است.
همان‌گونه که اضطرابِ زمین، نیاز به کوههای عمیق واستوار دارد، اضطرابِ ساکنان زمین نیز، نیاز به انسان‌های استوار وخدایی دارد، تا مایه آرامش جامعه شوند. چنانکه در روایات آمده: «جعلهم اللَّه ارکان الارض ان تمید باهلها»(تفسیر نورالثقلین) خداوند اهل‌بیت پیامبرعلیهم السلام را ارکانِ زمین قرار داد تا اهل زمین را از اضطراب نجات دهند.
کوهها، در زندگی انسان نقش عمده‌ای دارند. با ذخیره‌کردن برف‌های زمستانی در دامنه‌های خود، سرچشمهٔ نهرها وجویبارهای بهاری می‌شوند وبا شکل‌های مختلفی که دارند همچون علامتِ راه، راهنمای مسافران قرار می‌گیرند و این نکته را وقتی می‌فهمیم که فرض کنیم کلّ زمین، مسطّح و صاف بود.
کوهها، محصول یک تصادف کور نیست، بلکه بر اساس تدبیر حکیمانه است. «اَلقی فی الارض رواسی»
کوهها چون ثابت و استوار هستند، می‌توانند مانع اضطراب و مایه آرامش زمین و ساکنانِ آن شوند. «رواسی ان تمید بکم» (آری کسی می‌تواند جلوی ناآرامی و اضطرابِ جامعه را بگیرد که خود ثابت‌قدم و استوار باشد.)
کوهها با سراشیبی دامنه‌های آن، سبب جریان آب در نهرها می‌شوند. «انهاراً»
کوهها، بر خلاف آنچه به نظر می‌رسد، مانع راه نیستند، بلکه راهنمای راه هستند. «سبلاً لعلّکم تهتدون»
کوهها هم مایهٔ هدایت ظاهری‌اند وهم معنوی. «لعلّکم تهتدون»
(کوهها بهترین علامت راه در بیابان است و همچنین بهترین راه خداشناسی و توجّه به عظمت و قدرتِ خالق‌اند.)
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
