محققان به بررسی تغییرات شیمیایی دی‌ان‌ای پرداختند که در طول عمر رخ داده و می‌تواند به پیش‌بینی سن فرد کمک کند؛ آن‌ها با مقایسه سن واقعی افراد با سن ساعت زیستی پیش‌بینی شده توانستند یک الگوی جدید را مشاهده کنند.

افرادی که سن زیستی آن‌ها بزرگتر از سن واقعی‌شان بود، بیشتر احتمال داشت که زودتر از افرادی که دارای سن زیستی و واقعی مشابه بودند، بمیرند.

چهار پژوهش جداگانه به بررسی حیات حدود 5000 نفر برای 14 سال پرداختند. سن زیستی هر فرد در آغاز از روی نمونه خون وی اندازه‌گیری شد و سپس داوطلبان در طول پژوهش مورد پیگیری قرار گرفتند.

محققان دریافتند که بین برخورداری از یک ساعت زیستی سریعتر و مرگ زودرس حتی با در نظر گرفتن عواملی مانند استعمال دخانیات، دیابت و بیماری‌های قلبی‌عروقی ارتباط مستقیم وجود داشت.

آن‌ها ساعت زیستی هر فرد را با بررسی یک اصلاح شیمیایی در DNA موسوم به متیلاسیون اندازه‌گیری کردند.

این اصلاح هیچ نوع تغییری در توالی دی‌ان‌ای ایجاد نمی‌کند، اما نقش مهمی در فرآیندهای زیستی ایفا کرده و می‌تواند بر چگونگی فعال و غیرفعال شدن ژنها تاثیر بگذارد.

تغییرات متیلاسیون می‌تواند بر ژنهای زیادی تاثیر بگذارد و در طول زندگی انسان رخ می‌دهد.

به گفته محققان، در حال حاضر مشخص نیست که چه شیوه زندگی یا عوامل ژنتیکی بر سن زیستی انسان تاثیر می‌گذاردغ آن‌ها پژوهش‌های بیشتری را برای بررسی دقیق این امر دنبال می‌کنند.