این اثر تاریخی مربوط به دوران اشکانیان در تاریخ 26 اسفند ماه سال 1386 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است.

این مجموعه تاریخی در داخل پناهگاه نسبتا عمیقی به وسعت تقریبی40 کیلومتر مربع قرار دارد که از سمت جنوب و غرب با پرتگاه تندی به جلگه ذهاب و از طرف شمال و شرق به صخره‌های پلکانی دالاهو و از طرف جنوب شرقی به تپه ماهورهای منطقه بان زرده محدود می‌شود.

در دل مجموعه بی نظیر قلعه یزدگرد آثار تاریخی بسیار همچون «برج آشیاب»، «برج نقاره خانه»، «آشپزخانه»، «دیوار دفاعی»، «دروازه»، «زندان»، «قلعه داور»، «گچ گنبد»، «جای دار»، «هشته» و «تپه رش» و بنای معروف «کاکاکشیا» قرار دارد.

با توجه به گذشت بیش از یکهزار سال از احداث این برج و به علت گذشت زمان و احیانا وقوع زمین لرزه هایی، پلان آن بهم ریخته و امکان بررسی مساحت آن برای باستان شناسان باقی نمانده است.