به گزارش حوزه پارلمانی باشگاه خبرنگاران، به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات بنیادین حکومتی این مرکز اعلام کرد: این گزارش اصطلاحاتی از قبیل «آینده‌شناسی» و «آینده نگری» را بررسی می‌کند و اعتقاد دارد تاکید بر تنوع و تعدد مطالعه آینده می‌تواند بهتر تحت عنوان «مطالعات آینده» به کار گرفته شود. لذا پیشنهاد می‌دهد که یادآوری تاریخچه گفتمان آینده برای رفع بحران هویت و معنا و بازتجدید این حوزه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

همچنین در این گزارش، قوانین چهارگانه‌ای در خصوص مطالعات آینده ارائه شده‌اند. مطالعات آینده حوزه‌ای دشوار است (که تا حدود بسیاری به مسائل پیچیده و مرتبط می‌پردازند)،‌ام. آی. دی (تاکید بر تنوع مطمئن متقابل)، شکاکانه (طرح فرضیه و گزاره‌های غالب) و قلمرو باز و بی‌انتهاست (تا حد بسیاری برای حال مفید و مناسب است).

گزارش مذکور می‌افزاید: تغییر دادن نام‌ها و برچسب‌ها در واقع بحران هویت و معنا را حل نمی‌کند. مطالعات آینده نیز از یکسری بحران‌های هویتی و ارتباطی رنج برده است. بیان این مطلب جالب توجه است که گذشته یک بخش منسجم از وجود ماست و هیچ آینده‌ای بدون گذشته نمی‌تواند وجود داشته باشد. گذشته و حال با هم ترکیب می‌شوند تا آینده را خلق کنند.

یک نام شامل چه مواردی می‌شود که فقط مسئله نامگذاری امر مهمی نیست؟ اغلب مطالعات آِینده و آینده‌شناسان مسائلی مربوط به پیامد نامگذاری را مشخص می‌کنند.

 آینده‌شناسان انرژی و وقت بیشتری را روی مسائل نامگذاری صرف می‌کنند. زیرا آنان دائما با مسائلی در ارتباطند و در حوزه مطالعاتیشان به طور فعال مشارکت دارند. بر اساس قوانین چهارگانه درباره مطالعات آینده، ادعا می‌شود که مسئله یک نامگذاری نیست، بلکه اقدامات و تلاش‌ها و مسئله انجام پژوهش است.

بر اساس‌‌ همان قوانین چهارگانه این نتیجه به دست می‌آید که تاریخ‌ها (مطالعات آینده) با تمام حذفیات، تناقضات و مشکلات، منبع اطمینان «در گفتمان و برای گفتمان‌اند». لازم است از تجارب و خرد و همچنین از اشتباهات کسانی درس بگیریم که با سوالات و موضوعات آینده‌های بدیل در تاریخ دست و پنجه نرم می‌کنند، نه اینکه به طور مداوم اشتباهاتشان را به وسیله تعویض چرخ‌های آن تکرار سازند.

انتهای پیام/