به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛جلسه هفتگی حسینیه جلوه به مناسبت ایام شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها با سخنرانی حجت السلام علوی تهرانی و مداحی حاج حسن خلج،  برگزار شد.در ادامه متن گزیده ای از سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:

به استناد دو روایت از ساحت مقدس  حضرت محمد صلوات الله علیه که در منابع اهل سنت است، ملاک غضب خداوند، خشم و غضب حضرت زهرا سلام الله علیها است. اگر بخواهیم بدانیم که کجا خداوند غضبناک می شود مصداقش در جایی تطبیق میکند که ببینیم فاطمه الزهرا سلام الله علیها از چه کسی غضبناک است.

در منابع تاریخی اهل سنت مواردی وجود دارد که اولا؛ حضرت زهرا سلام الله علیها بر دستگاه خلافت سقیفه غضبناک بودند و ثانیا؛ غضبشان تا آخرین روز زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها به طول انجامید و صلح و آشتی بین حضرت سلام الله علیه و آن گروه غاصب اتفاق نیفتاد و بعد به استناد دو آیه از آیات قرآن اهمیت این غضب را بیان کرده اند که نتایج غضب حضرت زهرا سلام الله چیست؟ در سوره طه آیه 81 می فرماید: هر کسی که مستوجب خشم من گردید همانا خوار و هلاک خواهد شد. رئیسان سقیفه خوار و ذلیل خواهند شد و کسانی که نسبت به آن گروه تمایل دارند و زعامت و رهبری آن گروه را پذیرفتند.

باز بر اساس قرآن کریم در سوره ممتحنه آیه 13 میفرماید: ای کسانی که ایمان آوردید هرگز قومی را که خداوند بر آنها غضب کرده است به رهبری و سرپرستی نپذیرید. پس دستور داده است خداوند و نهی کرده است که رهبری کسی که خداوند او را مورد خشم قرار داده است را نپذیرید و به گروهی که طرفداران سقیفه بودند هشدار می دهد که شما اگر ملاکتان نیز قرآن باشد باید بر اساس قرآن عمل کنید و آیاتی را که روشن و مشخص است را مدنظر قرار دهید. بنابراین حضرت زهرا سلام الله علیها از آنها غضبناک بودند.

یکی از شروحی که نهج البلاغه دارد شرحی است که یک عالم سنی در قرن هفتم نوشته است. عالم سنی ابن ابی الحدید از نظر مکتب عقلی و کلامی معتزلی است و به پاس قدردانی از خواجه نصیرالدین طوسی که عامل حیات و زنده نگه داشتن او شد، او نیز گفت منم یک کاری برای شیعه می کنم. یک شرحی زده است به نام شرح حدیدی 20 جلد است. در شرح حدیدی در جلد ششم آورده است: نزد من ابی الحدید آنچه که صحیح است از نظر تاریخی که فاطمه از دنیا رفت در حالی از دنیا رفت که خشمگین بر اهل سقیفه بود و فاطمه وصیت کرد که این دونفر بر او نماز نخوانند. روایات متواتره برای من تصدیق میکند که فاطمه سلام الله علیها خودش وصیت کرده است که شبانه دفن شود که اهل سقیفه بر او نماز نخوانند  بر این امر تصریح کرد و از امیر المومنین برای این امر عهد گرفتند.

حضرت زهرا سلام الله علیها بر اهالی سقیفه خشمگین است و نتیجه این خشم خواری و هلاکت برای آن اهل است و این بر اساس این آیه است که اگر ایمان دارید رهبری کسانی که ما بر آنها غضبناک هستیم را نپذیرید.

اهل سنت آمده اند و میگویند بین حضرت زهرا سلام الله و آنها هیچی نبوده است و اگر چیزی هم بوده است کسانی پیدا شده اند و بین آنها را آشتی داده است. ما هم می گو ییم شاهد شما برای این صلح چه کسی است؟ می گویند: در همین کتاب نهج البلاغه شما خطبه ای است که این خطبه را علی بن ابیطالب علیه السلام بیان کرده است و در این خطبه از نفر دوم کمال دفاع را داشته است. مگر می شود یک نفر قاتل همسر آدم باشد و همسر از او خشمگین باشد و شوهر بیاید از او دفاع کند. پس وقتی علی بن ابیطالب دفاع کرده است یعنی دیگر خشمی وجود ندارد.

می گویند خطبه ای است در نهج الیلاغه که براساس نسخه فیض الاسلام می شود خطبه 219 بر مبنای سایر نسخ می شود خطبه 256. این خطبه 4 خط است، حضرت علیه السلام می فرمایند: خدا آبادانی شهرهای فلانی راحفظ کند، کژی ها را راست کرد، دردها را درمان کرد، سنت پیغمبر صلوات الله علیه را به پا داشت و فتنه ها را پشت سر گذاشت(یعنی از همه فتنه ها به سلامت گذشت) ولی در عین حال پاکدامن و بی عیب از دار دنیا رفت. خیر و خوبی حکومت را درک کرد و خداوند به او لطف کرد و شر حکومت از سر او برداشته شد. شرور حکوکت را پشت سر گذاشت اما خیرات حکومت به او رسید. طاعت خدا را خوب بجا آورد و حق توای الهی را بجه آورد.

انصافاً 4 خط حرف زده است و تعریف کرده است اما از چه کسی؟ این " فلان" چه کسی است. حضرت علی علیه السلام اسم شخص مشخصی را نبرده اند که! فلان در لغت عرب واژه کنایه است و حضرت علیه السلام در اینجا تصریح نکرده اند امام قرینه سخنشان چیست؟ میان فقها امامیه که شیعیان هستند و کسانی از اهل سنت که بر نهج البلاغه شرح زده اند اختلاف است بر این مسئله. فقها امامیه همه به اتفاق و یقین می گویند منظور از " فلان" قطعا اولی نیست. اینها می گویند بین سه نفر این احتمال وجود دارد. یا سلمان فارسی است که حاکم مدائن بود یا تطبیقش میدهند به جناب محمدبن ابی بکر که حاکم مصر بود یا تطبیقش می دهند به جناب مالک اشتر که حکم امارت مصر را گرفت امام در مسیر به شهادت رسید. محمد بن ابی بکر حاکم مصر بود و به شهادت رسید که حضرت امیر علیه السلام فرمودند: نگویید محمد بن ابی بکر، بگویید محمد بن علی.

منبع:وارث