اکبر فاضل دندانپزشک در گفتگو با خبرنگار کلینیک باشگاه خبرنگاران، گفت: پیوره بیماری مزمن لثه است که عموم مردم به آن پیوره می‌گویند. بیماری یا عفونت‌سنج پریودونشیون را پیوره می‌گوییم. عفونت نسوج اطراف ریشه‌ی دندان که ریشه دندان را در برگرفته اصطلاحا این جور نامیده می‌شود این نسوج شامل یک سری نسج نرم و یک سری استخوان‌های آلبوئال که دور تا دور دندان را فرا گرفته است و ریشه درون آن قرار دارد.

وی ادامه داد: حال اگر این نسج نرم دچار عفونت شود و میکروب‌ها وارد این نسج نرم شود در همان پاکت شیار لثه‌ای دندان قرار بگیرند و باعث التهاب لثه می‌شود. ابتدای کار را به آن ژیویت می‌گوییم حال اگر  این عفونت پیشرفت کند و علاوه بر نسج نرم و پاکت لثه‌ای را عمیق کند و استخوان را هم دربربگیرد (یعنی استخوان‌های اطراف ریشه را آلوده کند) آن وقت به آن پریودونیت گفته می‌شود.

فاضل بیان کرد: ژن ژیویت مرحله سبک‌تر عفونت لثه‌ای است ولی پریودونیت مرحله پیشرفته‌تر است عوامل ایجادکننده‌ی آن میکروب ارگانیزم است. میکروب‌ها پای دندان می‌نشیند و ما رعایت بهداشت را نمی‌کنیم مسواک نمی‌زنیم و این میکروب‌های ارگانیزم در آن پاکت تحلیل پیدا می‌کنند. توکسین میکروبی روی نسج نرم اثر می‌گذارد و آن الیافی که به اصلاح پریودنشون را شکل داده دست خوش تغییر می‌کند و شروع به درنوردیدن و پایین‌تر رفتن عمق شیار لثه‌ها می‌کند و در نتیجه عفونت شدت گرفته و تخریب سریع‌تر انجام می‌شود.

این دندانپزشک اظهار داشت: عامل جلوگیری از این مراحل تمیز کردن دندان، مسواک زدن، استفاده از نخ دندان و دهان‌ شویه و مراقبت دائمی از لثه‌ها و دندان‌ها است که دچار عفونت‌های لثه‌ای نشویم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: معمولا بیشتر در دهه‌ی 30 تا 40 سالگی این عفونت‌های لثه‌ای بیشتر است تخریب دندان‌ها در اثر پوسیدگی در سنین پایین‌تر است و در سنین بالاتر عفونت‌های لثه‌ای باعث از دست رفتن دندان‌ها می‌شود ولی ممکن است عفونت‌های لثه‌ای ژن ژیویت و پریودونیت را داشته باشیم ولی متداول در سنین نوجوانی و جوانی کمتر است.

انتهای پیام/