عمرانی متخصص گوش و حلق و بینی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران بیان کرد: پیشرفت دانش پزشکی و کشف آنتی بیوتیک‌ها کمک کرده که عفونت‌های حاد گوش بهتر شوند، در عین‌ حال و متاسفانه در برخی مطالعات مشخص شده بیماری تجمع مایع پس از بهبود عفونت ها در گوش باقی می‌ماند که شایع‌ترین علتش از کار افتادن یا خوب کار نکردن راه میان گوش و بینی است که اصطلاحا به شیپور استاش معروف است. 

وی گفت: کارکرد نامناسب شیپور استاش سبب می‌شود که فشار گوش میانی در سوی پرده یکسان شده یا خلط و میکروب‌های درون بینی راه را پیدا کنند و به فضای ستروند گوش میانی وارد شوند. وقتی میکروب‌ها به این محیط دسترسی پیدا کنند سبب ایجاد عفونت‌ شده و البته در موارد کمی هم عفونت‌ فعال نیست و به تجمع مایع می‌انجامد وقتی استخوانچه‌های گوش در محیطی که آب نباشد تکان بخورند، طبیعتا تکان‌های استخوانچه و پرده گوش کمتر از هنگامی است که هوا در گوش باشد. در نتیجه بیمار دچار کم شنوایی می‌شود. 

وی در ادامه اذعان کرد: متاسفانه تجمع مایع گوش‌ میانی بی‌علامت است و ممکن است در بررسی‌ها، مطالعات و کنترل های پزشکی مشخص شوند. اگر والدین کودکی متوجه کم شنوایی فرزند خود شوند باید توجه ویژه داشته باشند در کودکان شایع‌ترین عامل تجمع مایع ماندگار می‌تواند بزرگی لوزه سوم باشد که در عملکرد راه میانی گوش و بینی اختلال ایجاد می کند. 

وی افزود: اگر تجمع مایع بسیار غلیظ شده و مانند چسب عمل کرده، باعث کاهش شنوایی کودک و ماندگاری بیش از چند ماه نیازمند تخلیه گوش می‌شود. 

وی اذعان کرد: در افراد بزرگسال اگر تجمع مایع به صورت یک سویه پیش آید ممکن است باعث ایجاد توده شده و راه میانی بینی و گوش را تخریب کند که این تخریب عوارض و مشکلاتی را بوجود می‌آورد. بنابراین افراد باید به پزشک مراجعه کرده و خود را درمان کنند. 

شایان ذکر است در برخی کودکان مجبور به برداشتن لوزه سوم هستیم که البته پس از آن هم باید گاهی گوش را چک کنند در موارد دیگری نیز پزشک لوله‌های سیلیکونی را در گوش بیمار کار گذاشته که ممکن است این کار چند ماه تا چند سال به طول بینجامد، البته در مواردی که گوش آسیب جدی ندیده باشد از این لوله‌ها استفاده نمی‌کنیم.

انتهای پیام/