نسخه ای که انسان را از گناه منزجر می کند!
خدای سبحان در قرآن کریم نه تنها با ما سخن می‌گوید بلکه خود را در آینه قرآن به ما نشان می دهد.
به گزارش گروه باشگاه شبانه، قرآن مظهر تجلی اسماء حسنای الهی است، اگر ما قرآن بخوانیم و نورانیت قرآن در قلب ما پیدا شد معلوم می‌شود «نور السماوت و الارض» را با قلب خود مشاهده کرده‌ایم.
تأثیر قرائت قرآن در دوری انسان از گناه
قرآن بارزترین منبع عظیم ذخایر الهی، معجزه آخرین فرستاده خداوند و کتاب زندگی، کتابی که زمینه ساز حیات طیبه برای بشریت است.
قطعاً با توکل به صاحب قرآن، خداوند به او ایمان و تقوا اعطا می کند و از آلودگی مصون می دارد.
اگر کسی با قرائت قرآن و تفکر در آن به مرحله‌ای برسد که از گناه منزجر شود معلوم می شود این فرد قرآن را خوب درک کرده است.
مهمترین و بالاترین ثمره نزدیکی و انس با قرآن، حس معنویت و قرب به خدا و دوری از آلودگی های نفسانی و شیطانی است.
در قرآن بسیار از تقوا و دوری از گناه، سخن به میان آمده، و گاهی با بیان مجازات سخت مجرمان و اهل گناه، و زمانی با بیان آثار درخشان دوری از گناه، با تعبیرهای گوناگون انسان ها را به سوی تنفّر از گناه فراخوانده است، از جمله در سوره شمس نود و یکمین سوره قرآن، یازده سوگند یاد نموده برای این مطلب که: «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ـ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (سوره شمس، آیه 9 ـ 10) که قطعاً هر کس روح و روانش را با دوری از گناه، پاک نموده رستگار شده است، و آن کس که روح و روانش را با گناه آلوده نموده، نومید و محروم و تیره بخت گشته است.»
قابل توجه این که واژه معصیت در اصل به معنی عصیان و سرپیچی و خروج از فرمان خدا است که انسان را از مرز بندگی خدا خارج می سازد، و تحت سیطره شیطان قرار داده و عامل گناهان می شود.
این واژه با تعبیرات گوناگون 33 بار در قرآن آمده است. از جمله می فرماید: « وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِینًا(سوره احزاب، آیه 36) و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند، دچار گمراهی آشکاری شده است.»
در مورد دیگر می فرماید: «وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فیها؛ (سوره جن، آیه 23) و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن او است و جاودانه در آن می ماند.»
و در مورد کیفر در ذلّت و خواری یهودیان می فرماید: «ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ یَعْتَدُونَ؛ (سوره بقره، آیه 61) این کیفرهای شدید برای یهودیان از آن جهت است که معصیت خدا نموده و به حدود قوانین الهی تجاوز نمودند.»
این تعبیرات بیانگر آن است که قرآن با هشدارهای مکرر، پیروان خود را به دوری از گناه و پرهیز از سرپیچی از فرمان خدا، و نجات از بازتاب شوم و سخت گناه فرا می خواند، و گناه را آفت ویرانگر و عامل بلاها و عذاب های دنیا و آخرت می داند.
استغفار
هر گناهی آثاری دارد که اگر چشم برزخی و بصیرت داشتیم، آثار آن را می دیدیم.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را می‌برد، ما با آبرو زنده‌ایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی ما برود، ما نمی توانیم زندگی کنیم.
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
البته حتی مومنان عادی یک نوع اشمئزاز و بیزاری را در خود نسبت به گناهکار می یابند هر چند که علت آن را نمی فهمند.
درمان بوی بد گناه با ....
امیرمومنان علی (علیه السلام) از پیامبر گرامی (صلی الله و علیه وآله) نقل می فرماید که آن حضرت فرمود: تعطروا بالاستغفار لا تفضحنکم روائح الذنوب؛ با استغفار، خود را معطر و خوشبو کنید تا بوی متعفن گناهان شما را رسوا نسازد. (وسائل الشیعه، ج 16، ص 70؛ نیز بحارالانوار، ج 6، ص 22؛ أمالی، شیخ طوسی، ج 1، ص 382)
اگر بخواهیم خودمان را از بوی گناه در امان نگه داریم باید پس از هر کاری که گمان می کنیم در آن خطا و گناهی مرتکب شده‌ایم، استغفار کنیم؛ زیرا استغفار موجب می شود که انسان در دنیا گرفتار عذاب الهی نشود.
خداوند به صراحت در آیه 33 سوره انفال می فرماید که دو عامل بازدارنده استغفار و وجود پیامبر (صلی الله و علیه وآله)، در اختیار امت است که بدان می توانند از عذاب الهی در امان بمانند.
امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: پیامبر (صلی الله و علیه وآله) از مجلسی برنمی خواست مگر این که بیست و پنج بار استغفار می‌کرد. (کافی، کلینی، ج 2، ص 504؛ و نیز عده الداعی، 250) این استغفار برای آن است که آثار سوء سخنان و رفتارهای دیگران در شخص باقی نماند و یا اگر کاری بیهوده و لغو باشد تاثیری نداشته باشد.
استغفار موجب می شود تا وضعیت انسان بهبود یابد و آثار وضعی گناه و خطا به شکل عذاب دنیوی و بوی ناخوش جلوه‌گر نشود.
براساس آیات و روایات استغفار کارکردهای سه‌گانه‌ای چون دفع عذاب، رفع عذاب و جلب منفعت دارد. پیامبر (صلی الله و علیه وآله) می فرماید: کسی که گرفتار سختی، بیچارگی و فشار در زندگی می باشد، سی هزار مرتبه بگوید: استغفرالله ربی و اتوب الیه، پس قبل از اینکه از جایش حرکت کند، گشایش و رحمت خداوند شامل حالش می‌شود. (مستدرک الوسائل، نوری، ج 12، ص 143)
امام علی (علیه السلام) نیز فرمودند: استغفار، روزی را زیاد می‌کند. (غررالحکم، ج 2، ص 252) و پیامبر (صلی الله و علیه وآله) نیز می فرماید: کسی که زیاد استغفار کند خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر تنگنایی راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد. (تحف‌العقول، ص 250)
ورودی قرآن را پاک کنیم
باید دهان خود را پاک کنیم، دهان وقتی پاک است که هیچ غذای شبهه‌ناک وارد آن نشود و هیچ حرف بدی از آن بیرون نیاید.
این دهان را پاک کنیم برای اینکه قرآن می خواهد از آن عبور کند.
گاهی شما می بینید شخصی یک حرف می زند و شنونده را منقلب می کند، چون آن سخن از دهان طیّب و طاهر بیرون آمده است.
عاملی که لذت تلاوت قرآن را چند برابر می کند
توجه و حضور قلب در هنگام قرائت قرآن موجب لذت و بهره بیشتر از معارف قرآنی است.
سعی کنیم به گونه‌ای قرآن بخوانیم که اسمای الهی را در قرآن ببینیم، آن وقت انسان کم کم به جایی می رسد که گویا کلام خدا را می شنود.
انتهای پیام/
تأثیر قرائت قرآن در دوری انسان از گناه
قرآن بارزترین منبع عظیم ذخایر الهی، معجزه آخرین فرستاده خداوند و کتاب زندگی، کتابی که زمینه ساز حیات طیبه برای بشریت است.
قطعاً با توکل به صاحب قرآن، خداوند به او ایمان و تقوا اعطا می کند و از آلودگی مصون می دارد.
اگر کسی با قرائت قرآن و تفکر در آن به مرحله‌ای برسد که از گناه منزجر شود معلوم می شود این فرد قرآن را خوب درک کرده است.
مهمترین و بالاترین ثمره نزدیکی و انس با قرآن، حس معنویت و قرب به خدا و دوری از آلودگی های نفسانی و شیطانی است.
در قرآن بسیار از تقوا و دوری از گناه، سخن به میان آمده، و گاهی با بیان مجازات سخت مجرمان و اهل گناه، و زمانی با بیان آثار درخشان دوری از گناه، با تعبیرهای گوناگون انسان ها را به سوی تنفّر از گناه فراخوانده است، از جمله در سوره شمس نود و یکمین سوره قرآن، یازده سوگند یاد نموده برای این مطلب که: «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ـ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (سوره شمس، آیه 9 ـ 10) که قطعاً هر کس روح و روانش را با دوری از گناه، پاک نموده رستگار شده است، و آن کس که روح و روانش را با گناه آلوده نموده، نومید و محروم و تیره بخت گشته است.»
قابل توجه این که واژه معصیت در اصل به معنی عصیان و سرپیچی و خروج از فرمان خدا است که انسان را از مرز بندگی خدا خارج می سازد، و تحت سیطره شیطان قرار داده و عامل گناهان می شود.
این واژه با تعبیرات گوناگون 33 بار در قرآن آمده است. از جمله می فرماید: « وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِینًا(سوره احزاب، آیه 36) و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند، دچار گمراهی آشکاری شده است.»
در مورد دیگر می فرماید: «وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فیها؛ (سوره جن، آیه 23) و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن او است و جاودانه در آن می ماند.»
و در مورد کیفر در ذلّت و خواری یهودیان می فرماید: «ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ یَعْتَدُونَ؛ (سوره بقره، آیه 61) این کیفرهای شدید برای یهودیان از آن جهت است که معصیت خدا نموده و به حدود قوانین الهی تجاوز نمودند.»
این تعبیرات بیانگر آن است که قرآن با هشدارهای مکرر، پیروان خود را به دوری از گناه و پرهیز از سرپیچی از فرمان خدا، و نجات از بازتاب شوم و سخت گناه فرا می خواند، و گناه را آفت ویرانگر و عامل بلاها و عذاب های دنیا و آخرت می داند.
استغفار
هر گناهی آثاری دارد که اگر چشم برزخی و بصیرت داشتیم، آثار آن را می دیدیم.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را می‌برد، ما با آبرو زنده‌ایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی ما برود، ما نمی توانیم زندگی کنیم.
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
البته حتی مومنان عادی یک نوع اشمئزاز و بیزاری را در خود نسبت به گناهکار می یابند هر چند که علت آن را نمی فهمند.
درمان بوی بد گناه با ....
امیرمومنان علی (علیه السلام) از پیامبر گرامی (صلی الله و علیه وآله) نقل می فرماید که آن حضرت فرمود: تعطروا بالاستغفار لا تفضحنکم روائح الذنوب؛ با استغفار، خود را معطر و خوشبو کنید تا بوی متعفن گناهان شما را رسوا نسازد. (وسائل الشیعه، ج 16، ص 70؛ نیز بحارالانوار، ج 6، ص 22؛ أمالی، شیخ طوسی، ج 1، ص 382)
اگر بخواهیم خودمان را از بوی گناه در امان نگه داریم باید پس از هر کاری که گمان می کنیم در آن خطا و گناهی مرتکب شده‌ایم، استغفار کنیم؛ زیرا استغفار موجب می شود که انسان در دنیا گرفتار عذاب الهی نشود.
خداوند به صراحت در آیه 33 سوره انفال می فرماید که دو عامل بازدارنده استغفار و وجود پیامبر (صلی الله و علیه وآله)، در اختیار امت است که بدان می توانند از عذاب الهی در امان بمانند.
امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: پیامبر (صلی الله و علیه وآله) از مجلسی برنمی خواست مگر این که بیست و پنج بار استغفار می‌کرد. (کافی، کلینی، ج 2، ص 504؛ و نیز عده الداعی، 250) این استغفار برای آن است که آثار سوء سخنان و رفتارهای دیگران در شخص باقی نماند و یا اگر کاری بیهوده و لغو باشد تاثیری نداشته باشد.
استغفار موجب می شود تا وضعیت انسان بهبود یابد و آثار وضعی گناه و خطا به شکل عذاب دنیوی و بوی ناخوش جلوه‌گر نشود.
براساس آیات و روایات استغفار کارکردهای سه‌گانه‌ای چون دفع عذاب، رفع عذاب و جلب منفعت دارد. پیامبر (صلی الله و علیه وآله) می فرماید: کسی که گرفتار سختی، بیچارگی و فشار در زندگی می باشد، سی هزار مرتبه بگوید: استغفرالله ربی و اتوب الیه، پس قبل از اینکه از جایش حرکت کند، گشایش و رحمت خداوند شامل حالش می‌شود. (مستدرک الوسائل، نوری، ج 12، ص 143)
امام علی (علیه السلام) نیز فرمودند: استغفار، روزی را زیاد می‌کند. (غررالحکم، ج 2، ص 252) و پیامبر (صلی الله و علیه وآله) نیز می فرماید: کسی که زیاد استغفار کند خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر تنگنایی راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد. (تحف‌العقول، ص 250)
ورودی قرآن را پاک کنیم
باید دهان خود را پاک کنیم، دهان وقتی پاک است که هیچ غذای شبهه‌ناک وارد آن نشود و هیچ حرف بدی از آن بیرون نیاید.
این دهان را پاک کنیم برای اینکه قرآن می خواهد از آن عبور کند.
گاهی شما می بینید شخصی یک حرف می زند و شنونده را منقلب می کند، چون آن سخن از دهان طیّب و طاهر بیرون آمده است.
عاملی که لذت تلاوت قرآن را چند برابر می کند
توجه و حضور قلب در هنگام قرائت قرآن موجب لذت و بهره بیشتر از معارف قرآنی است.
سعی کنیم به گونه‌ای قرآن بخوانیم که اسمای الهی را در قرآن ببینیم، آن وقت انسان کم کم به جایی می رسد که گویا کلام خدا را می شنود.
انتهای پیام/
