علی سرتیپی تهیه کننده سینما، در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران، درخصوص ضعف فیلم‌نامه‌ها در سینمای ایران گفت: بزرگترین ضعف سینمای ما در حال حاضر، اهمیت ندادن به فیلم‌نامه‌هاست، دلیل موفقیت سینمای ایران در دهه‌های 60 و 70 بکر بودن سوژه و قصه‌ها بود به انضمام اینکه برای نگارش یک فیلم‌نامه 20 درصد زمان گذاشته‌ می‌شد و همچنین مبلغ دریافتی فیلم‌نامه‌ها 20 درصد از مبلغ تولید یک فیلم بود در حالی که شاید این مبلغ هم‌اکنون به 2 درصد هم نرسد.

وی تصریح کرد: متاسفانه اهمیت فیلم‌نامه، کاملاً از بین رفته و ما چند فیلم‌نام‌نویس شاخص بیشتر نداریم و تمام افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کردند بدلیل عدم حمایت مالی حاضر به فعالیت در این رشته نیستند با توجه به اینکه زمان و تلاشی برای تولیدات سینمایی خیلی عجولانه شده است.

تهیه کننده مدرسه‌ موش‌ها، عنوان کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد سینمایی فارابی به عنوان متولیان سینمای ایران باید نقدینگی برای فیلم‌نامه‌های خوب تزریق کنند چرا که در صورت داشتن فیلم‌نامه‌ی خوب، چهارچوب کلی یک اثر درست بوده بنابراین یک اثر خوب تولید خواهد شد در حالی که هم‌اکنون بیشتر بازیگر محور شدیم، اما مردم با آگاهی و دانشی که پیدا کردند قصه داستان برایشان از اهمیت خاصی برخوردار است متولیان سینما باید به این نکته توجه کنند.

وی با اشاره به اینکه آنچه ما با پوست و استخوان خود لمس می‌کنیم نبود فیلم‌نامه خوب است، افزود: ما به عنوان تهیه کننده تشنه‌ی ساخت فیلم‌های خوب هستیم ولی فیلم‌نامه‌ی خوب وجود ندارد امیدواریم این اهمیت برای سیاستگذاران سینما هم مشخص شود که قطعاً برای آن‌ها هم تفهیم شده که امیدواریم با حل این مشکل امسال سال خوبی برای سینمای ایران باشد.

سرتیپی در ادامه اظهار داشت: مشکل سینمای امروزی عوام‌زدگی است چرا که سینمای ما به سمت گیشه،ظاهر بازیگر  و ساخت قصه‌های خاص رفته و فیلم‌نامه بی‌اهمیت شده علاوه بر آن ورود پول‌های دولتی و شرایطی که این پول‌ها بر سر تولید آورند.

وی در باره ورود پول‌های دولتی متذکر شد: به طور مثال با هزینه 8 میلیارد برای ساخت یک فیلم، تولید اثر بدون قصه شروع می‌شد چون تنها هدفشان ساخت یک اثر و جذب پول بود که این مسئله در این سال‌ها سینمای ما را خیلی رنج داده چرا که پروانه ساخت به فیلم‌نامه‌های خوب و با اهمیت داده می‌شود .

وی با اشاره به اینکه همه به اهمیت صنف فیلم‌نامه‌ها در این سال‌ها پی‌برده‌اند، ادامه داد: برای همه مشخص شده که سینمای بدون مخاطب مفهوم و معنی ندارد و نبض سینمای ما با مخاطب می‌تپد ما امروزه شاهد سالن‌های خالی هستیم سینما بدون مخاطب هیچ ارزشی ندارد امیدوارم با اهمیت دادن به فیلم‌نامه و ساخت فیلم‌های  استاندارد به شعور مردم توهین نشود فروش فیلم‌های خوب نشان از این دارد که شعور مخاطب بالا رفته و انتخاب آن‌ها برای تماشای یک فیلم تنها بر اساس بازیگر نیست و به ویژگی‌های دیگری اهمیت می‌دهند که این شرایط فیلم‌سازان ما را مجبور به ساخت فیلم‌های بهتر می‌کند. 

انتهای پیام/