گزارشی از مصائب کار محیط بانان،
اسلحه‌ای که بلای جان محیط بانان شده است
محیط بانان حامیان اصلی محیط زیست هستند که بر سر دو راهی استفاده کردن یا نکردن از اسلحه قرار دارند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، حفاظت از اراضی حفاظت شده و گونه‌های در معرض خطر کاری دشوار است که بر عهده محیط‌بانان قرار دارد محیط بانان افرادی هستند که بر اساس شرح وظایف قانونی مسئولیت اجرای قوانین و مقررات صید، شکار، حفاظت و بهسازی محیط‌زیست را در سطح حوزه استحفاظی خویش به عهده دارند.
حوزه استحفاظی محیط بانان پارک‌های ملی مانند پارک ملی لار در تهران با 788/27 هکتار و مناطق شکار ممنوع، پناهگاه‌های حیات‌وحش مانند پناهگاه بختگان در استان فارس با 671/537/1 هکتار وسعت و تالاب‌های بین‌المللی است، با توجه به وسعت زیاد کشور و اراضی حفاظت شده و در مقابل آن وجود فقط 2700 محیط‌بان، برای نگهداری از آن عرصه حیات‌وحش را به مکانی برای جولان شکارچیان غیرمجاز تبدیل کرده است.
محیط بانانی که اگر چه دارای اسلحه هستند اما جرأت استفاده از آن را ندارند و اسلحه را فقط باری اضافه‌بر روی دوش خود می‌دانند.
محیط بانان برای حفاظت از محیط‌زیست روانه مجبور به پیمایش کیلومترها راه از مناطق صعب‌العبور هستند که بار اضافه اسلحه نیز بیشتر به وسیله‌ای دست و پاگیر برای آنها تبدیل شده است اگر زمانی با شکارچیان غیرمجاز روبه‌رو شوند، حاضرند خود زخمی شوند تا دست به اسلحه شود شاهد این قضیه هم وجود 113 محیط‌بان شهید و تعداد زیادی جانباز است و اگر روزی هم دست به اسلحه شوند عاقبتی مانند ماشاءالله مهنایی محیط‌بان منطقه خاییز پیش روی آنها است.
محیط بانی که در فروردین سال 1389 در مواجهه با شکارچیان غیرمجاز دست به اسلحه می‌شود و طی درگیری یکی از شکارچیان فوت می‌کند.
وی بعد از 5 سال تحمل زندان هفته گذشته از زندان آزاد شد.
اما سؤال اینجا پیش می‌آید که اگر محیط زیست خود اسلحه به محیط‌بانان می‌دهد آیا مجوز شلیک گلوله هم داده است؟
محیط بانان کسانی هستند که با توجه به محیط کاری پرخطر و سختی کار اگر به وضعیت معیشتی و تغییر قوانین حمل اسلحه نسبت به آنان تغییر صورت نگیرد باید منتظر افزایش بیشتر تعداد شکارچیان غیرمجاز و نابودی گونه‌های حیوانی باشیم زیرا با این وضعیت دیگر کسی شغل محیط بانی را انتخاب نمی‌کند.
گزارش از شیما جعفرزاده
انتهای پیام/
