به گزارش حوزه موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ خشایار پارسا، نوازندهء سنتور و سرپرست گروه موسیقی «همنوازان فاخته» با اعلام این خبر گفت: «طی سه شب و تاریخ های ۶، ۷ و ۸ خرداد ماه سال جاری، در سالن «پارک مادر» تنکابن به اجرای کنسرت خواهیم پرداخت که در این برنامه هدایت کلاری (عود و سه تار)، مهدی کاردگر (خواننده)، آرمان حیدریان (کمانچه)، هامون بهرامی مقدم (سنتور)، حسین گازر (تنبک)، رویا نیو (بندیر)، علیرضا رسولی (کمانچه آلتو)، نیما داغمه چی ( تار و بم تار) و بنده به عنوان نوازنده بم سنتور مجموعه قطعاتی را تقدیم مخاطبان خواهند کرد.»

پارسا در خصوص ویژگی هایی از اجراهای پیشِ رو افزود : «گروه همنوازان فاخته قصد دارد با نگاهی معاصر، به موسیقی قرن هشتم و نهم هجری قمری ایران بپردازد که مقارن با دورهء تیموریان است؛ دوره ­ای که در آن، مکتب هنری ای با نام منتظمیه (تئوری سیستماتیک) توسط اندیشمندانی مانند «صفی­ الدین ارموی» و« عبدالقادر مراغه­ ای» به وجود آمد. در زیباشناسی این موسیقی از مقام ­ها به صورت مستقل استفاده شده و با تکنیک­ های خاص آهنگسازی این مقام­ ها با هم ترکیب می­ شوند. قطعات از پیش ساخته­ شده ای همچون «کار»، «نقش»، «قول»، «نشید»، «پیشرو» و ...که دارای فرم می­ باشند از مشخصه­ های دیگر این موسیقی است.»

این نوازنده در مختصر توضیحی از مکتب منتظمیّه ادامه داد: «از نشانه­ های مکتب منتظمیه تلفیق شعر و موسیقی متفاوت با دوره قاجار و معاصر، یعنی ملیسماتیک بودن (استفاده چند نت برای یک هجا) و اهمیت بیشتر به موسیقی به جای شعر است. همچنین خواننده علاوه بر کلام، مانند ساز در گروه، فقط به منظور زیبایی موسیقایی با خواندن واژه­های بی­معنا نقش دارد. ضربآهنگ (ریتم) نیز در این موسیقی به صورت ادواری است، یعنی یک دور (جمله ریتمیک) نسبتا طولانی توسط ساز کوبه­ای مانند دایره تکرار می­شود و از ملودی تبعیت نمی­کند.»

خشایار پارسا در پایان خاطر نشان کرد: «گروه همنوازان فاخته با قابلیت­های موجود در موسیقی ایران، در این اجرا یک خط جدیدِ لحن (ملودی) توسط سازهای بم که نتهای «واخوان» را تداعی می­کنند ایجاد کرده است و به این شکل یک موسیقی چند صدایی (پلی­ فونیک) را اجرا می­کند. همچنین در قطعات انتخابی میزان نماهایی به کار رفته که تا به حال در موسیقی ایران تجربه نشده است. گروه همنوازان فاخته معتقد است که برای نوآوری و به­دست آوردن یک امضای هنری لازم است نسبت به فرهنگ گذشته خود و همسایگان­مان که با ما مشترکات فرهنگی دارند مطالعه و شناخت پیدا کرده و آن را با برداشت­های معاصر ترکیب کرد. نوآوری در هنر، خطی مستقیم نیست بلکه چرخشی است که در آن خوب هیچ ­وقت کهنه نشده بلکه زمان و برداشت ما از آن عوض می­شود.»

انتهای پیام/