در هفته اول این سفر که در ایالت نیویورک سپری شد برنامه بسیار فشرده ای از ملاقات ها و بازدیدها را همراه برادر عزیز آقای دکتر اصغری داشتیم که برای هر دو طرف هم آگاهی بخش و هم مفید بود. به‌عنوان نمونه در مورد ادغام خدمات سلامت با آموزش پزشکی و ارائه خدمات سلامت اولیه روستایی تجربه ایران برای ایشان جالب و گاهی باورنکردنی است همان‌طور که توجه ایشان به طب پیشگیری همزمان با خدمات درمانی پیشرفته برای ما آموزنده است. همچنین ظرفیت‌های آموزشی و پژوهشی ایران برای برخی از افراد دانشگاهی این قاره غیرقابل باور است چنانچه میزان تجهیزات مورد استفاده ایشان برای ما قابل تصور نیست. به هرحال از آنجا که این سفر چند روزی ادامه دارد و من به شدت مشغول مذاکره با افراد مختلف آکادمیک برای معرفی ظرفیت های دانشگاه و باز کردن راه های نو برای تعامل دوجانبه به دانشگاه های معتبر این کشور هستم، اصل و حواشی گزارش این سفر را به ماه آینده موکول می کنم که اگر عمر باقی بود تقدیم همکاران خواهم کرد.

در این گزارش به یک نکته اشاره می‌کنم و آن اینکه دانش موضوعی جهانی است و کسانی می‌توانند در مرزهای دانش حرکت کنند که به این حرکت جهانی متصل باشند. هیچ کشوری در دنیا نیست که ادعا کند می تواند بدون مشارکت دیگران به بالاترین سطوح دانش دست پیدا کند. از این رو حفظ ارتباطات بین المللی با کشورهای مختلف و در زمینه های مختلف برای محیط آکادمیک کشور ما یک ضرورت انکارناپذیر است و این صدالبته به معنی واردات دانش نیست بلکه «تبادل دانش» است.

اکثر افرادی که در ٨ روز گذشته ملاقات کردم به وضوح ابراز می‌کردند که ما باید از هم بیاموزیم و تجربیات خود را به اشتراک بگذاریم و این اظهارنظر پس از شنیدن گزارش ها و مطالب ما تشدید می شد. علاوه بر این برقراری ارتباط با سایر مراکز پیشرفته دنیا باعث تقویت حس خودباوری در همکاران ما نیزخواهد شد؛ کم کم این تصور که آنجا خبرهای عجیبی است از ذهن‌ها خارج می‌شود و افراد در می‌یابند که ما هم‌اکنون در حال انجام کارهایی هستیم که برای همکاران ورای اقیانوس غیرقابل‌تصور است».

انتهای پیام