محسن ذاکری نیا درخصوص وجه تسمیه بنا اظهار داشت: باتوجه به نوع معماری بنا متعلق به دوره متاخر اسلامی (قاجاریه)  می باشد و در قدیم به خانه عرب شهرت داشته است.

این مقام مسئول خاطرنشان کرد: خانه شکری (عرب) با پلان به شکل منظم با مساحت 1628مترمربع در ابعاد 58*34 و به صورت حیاط مرکزی بنا گردیده است. ورودی آن در جهت شرق قرار گرفته و سردری در ارتفاع 8/6 متر و پیرنشین هایی در دو طرف درب ورودی به تعریف ورودی خانه کمک می کند. درب چوبی ورودی این خانه نیز شامل دو کوبه آهنی می باشد. نمای ورودی کوچه کاهگل بوده و مصالح غالب بنا خشت می باشد که با آجر و خشت نماسازی شده است.

وی افزود: پس از ورودی مذکور به هشتی می رسیم که دو درب در داخل آن وجود دارد؛ یکی به سمت پشت بام و دیگری که افراد را با عبور از یک دالان به حیاط مرکزی خانه هدایت می کند. تزئینات گچ بری موجود در سقف هشتی بسیار زیبا و چشم نوازند. در مرکز حیاط حوضی بزرگ قرار گرفته که از یک سمت به باغچه ختم می شود و از طرف دیگر به حوضچه ای کوچک متصل است. در چهار جبهه حیاط عناصر معماری به چشم می خورد و درجبهه جنوبی یک اتاق پنج دری وجود دارد و در ضلع روبروی آن (شمالی) یک ایوان بزرگ مشاهده می شود که دارای پوشش سقف هلالی است و در یک طرف آن ایوانچه هایی قرار گرفته که کاربری انباردارند. در پایین این ایوانچه ها ورودی زیرزمین مشاهده می شود. همچنین فضای داخل ایوان نیز دارای سه طاقچه با طاق هلالی است. دو اتا ق سه دری نیز در جبهه های شرقی و غربی قرار دارند.

ذاکری نیا در ادامه گفت: دیوارهای حیاط گچ بری های زیبایی دارند. پوشش سقف داخل اتاقها نیز هلالی است و دارای طاقچه هایی جهت قرار دادن اشیا داخل آن می باشد.

سرپرست معاونت میراث فرهنگی گچبری های نما و سقف های اتاق ها را از ویژگی های این بنای تاریخی دانست و اظهارداشت: سقف هشتی خانه از زیباترین و پرکارترین سقف های خانه های سنتی می باشد که با گچ‌کاری و طرح خاص خود زیبایی خاصی را به آن بخشیده است. وجود زیرزمین های دور تا دوری خانه و دید بسیار زیبای خانه به بناهای با ارزشی چون زندان اسکندر، بقعه دوازده امام و مسجدجامع یزد از دیگر ویژگی های این بنا به شمار می آید.

 این اثر تاریخی در اردیبهشت ماه سال جاری به شماره 31217 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.