به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران به نقل از ابتکار ، تبلیغات برای همسرگزینی، روز به روز در تمامی فضاها گسترده و گسترده تر می شود. تبلیغاتی که با توجه به وضعیت معیشتی و اجتماعی و اقتصادی، شاید دور از دسترس به نظر برسد. در این میان هستند، سایت هایی که به شکلی دلسوزانه می خواهند که برای شما یک همسر خوب بیابند و به وصل یار برسانند. 

  این سایت ها مثل قارچ سبز می شوند. رد شما زده شده است. در دام یکی از همین سایت های همسریابی افتاده اید و باید برای خود رخت و لباس نو بخرید و خود را برای یک ازدواج آماده کنید. کنجکاوی شــــاید امانت ندهد که به یکی از همین سایت ها سرنزنی. دوست داری وارد شوی و ببینی در دل این سایت های همسریابی چه می گذرد. مشخصات را باید به صورت کامل وارد کنی، مشخصات ظاهری را هم... البته می گویند حدودی و حالا باید مشخصات همسر مورد نظر خود را هم قید کنی. خب اینجا بهتر است تصورات خود را به صورت مجازی بیاوری. ایده آل ترین که همیشه دور از دسترس است. واقعیت در اینجا تلنگری به ذهنت می زند. یک مشخصات کاملا معمولی را خواستار می شوی و در آن میان البته گریزی هم به همان ایده آل ها می زنی. یا شانس و یا اقبال وارد می شوی.

خانه ای امن برای همسرگزینی؟

پنجره ای برایت باز می شود به نام خانه ای امن که می توانی همسر خود را بیابی. چت ها شروع می شود. البته در اساسنامه این سایت ها قید شده که هیچ قرار بیرونی نباید گذاشته شود. صحبت ها گل می کند. پیش می رود. واقعا همسرگزینی به این راحتی هاست؟ مهدی، 28 ساله در این مورد به خبرنگار روزنامه ابتکار می گوید: مشکل اشتغال اگر برطرف شود، مشکلات دیگر توسط خانواده ها و جوان ها حل خواهد شد. دیگر ازدواج به این سختی ها هم نخواهد بود. آرزو، 30 سال در این مورد می گوید: متاسفانه این سایت ها هنوز در جامعه ایرانی ما جا نیفتاده است. فرهنگ استفاده از این فضاها وقتی پایین باشد، همه از امکانات برای بازی و تفریح خود استفاده می کنند. کاش می شد از این موقعیت ها برای ارتقای سطح زندگی استفاده کنیم. هر چیزی که تازه وارد می شود، همه آن را به مسخره می گیرند و با آن مخالفت می کنند.

واسطه ها به میان می آیند

اما این پنجره حکایت های دیگری را در پس پرده به همراه خواهد داشت. روزانه شاهد و ناظر بسیاری از جرایم رایانه ای و اینترنتی هستیم. جرایمی که نوک پیکانش به سمت همین فضاها گرفته شده است. فضاهایی که در آنها مجال برای ابراز وجود یافته می شود. در این میان، سامانه همسان گزینی اسلامی را جایگزین سایت های همسریابی می کنند. ثبت نام از طریق واسطه ها صورت می گیرد و نه اشخاص. شاید یکی از دغدغه ها از نقطه نظر مسئولان این باشد که جوانان نمی توانند برای خود همسر مناسبی پیدا کنند. این مشکلات شاید مسیری را به سمت گسترش سایت های همسریابی باز می کند. در حال حاضر حدود 300 سایت همسریابی فعال است که نیروی انتظامی و دولت آنها را رد می کنند.

فاصله ای دور شاید نزدیک

طبق آمار موجود، در سه سال گذشته، سایت های همسریابی حدود 120-100 مورد بودند. ولی ناگهان رشد سه برابری باعث تعجب بسیاری از کارشناسان این امر شد. اما به این نتیجه رسیدند که سامانه ای دولتی با برنامه ریزی های درست انجام شود که در آن دختران و پسران بر خلاف سایت های همسریابی نتوانند شخصا ثبت نام کنند. واسطه ها در این میان نقش خود را بهتر بازی می کنند. زمــــانی بود که به سختی وارد اینترنت می شدیم، شروع می کردیم به جستجو کردن و گشتن و رسیدن به چهره هایی که هرگز نمی شناختیمشان و برای مان جذابیت داشت و ... الان به راحتی با دست گرفتن یک موبایل در فاصله ای بسیار نزدیک تر از همان Dialup connection- ها می توان به حداقل یکی از همان سایت ها سر زد. اما این چاره کار همسرگزینی است؟ روشـــی که به نظر بسیاری، شکل و شمایلی ایرانی و سنتی ندارد. اینجا مرحله گـــذار از جـامعه سنتی به مـدرنیته شکل می گیرد که پذیرش آن از طرف بسیاری از خانواده های ایرانی قابل قبول نیست.

هولناک یا هراسناک؟

از نظر بسیاری جامعه شناسان، ازدواج هایی که از طریق اینترنت صورت می گیرد، به نوعی ازدواج هوسناک است. از عشق و عاشقی های یواشکی اینترنتی که به ازدواج هم کشیده می شود. جوانان می خواهند زوج مورد علاقه خود را پیدا کرده و ازدواج کنند. این ایده آل یک جوان است. اما به واقع چند درصد ازدواج ها از این طریق، ازدواج موفقی بوده است؟ اطمینان بالایی را نمی توان به این ازدواج ها داشت. شناخت واقعی و تجربی در میان دختران و پسران در این فضا صورت نمی گیرد. خلقیات و خصوصیات اخلاقی نهان می ماند. تفاوت های فرهنگی، اقتصادی و خانوادگی در کجا بروز پیدا می کند؟ روانشناسان معتقدند که حجب و حیا در ابراز علاقه کردن ها از بین می رود. دلبستگی مجازی به ظاهر افراد به وجود می آید و باطن در هاله ای از غفلت باقی می ماند. دروغ های رنگ و وارنگ خود را از همان هاله ها بیرون می کشند. وقتی بحران های زندگی آغاز شود، چشم روی واقعیت ها گشوده خواهد شد و تازه واژه ازدواج هولناک یا هراسناک، نمایان می شود.

شایدها...

فضاهـــایی که جلوه پیدا می کنند و مجالی برای نشان دادن خود، هنوز به درستی جای خود را نتوانسته اند در جامعه ما باز کنند. این فضاها به مانند نقابی می ماند که به روی صورت افراد کشیده می شود. راهی که آزمون و خطاهای بسیاری را باید پشت سر بگذارند تا موج آرامی را به دنبال خود ایجاد کند. سبک و سیاق ازدواج در جامعه ما با جوامعی که این فضاها برای شان شناخته شده است، فرق دارد. باید به انتظار نشست تا مهلت تمامی این امتحانات تمام شود بلکه راهش را به درستی پیدا کرده و به سرانجام برساند. شاید هم هرگز این مسیر، پایانی نداشته باشد.

 انتهای پیام /