به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اکونومیست؛ بهانی جهانی نفت در ماه مارس (اسفند) به پایین ترین حد خود در سالهای اخیر رسید؛ اما حالا با 40 درصد رشد به روزهای اوج خود بازگشته است. افزایش درگیریها در خاورمیانه، بالا رفتن حجم تقاضای چین برای خرید نفت، گرایش بیشتر مردم آمریکا برای استفاده از خودروهای بنزین‌سوز- به دلیل قیمت پایین آن- ، کم شدن موجودی نفت خام در بازارهای جهانی برای سومین هفته متوالی و کاهش تولیدات نفتی آمریکا، همگی از عوامل موثر افزایش بهای جهانی نفت بوده‌اند.

کارشناسان نشریه انگلیسی اکونومیست پیش بینی کردند روند صعودی بهای جهانی نفت نمی‌تواند دوام چندانی داشته باشد و نباید به ثبات قیمت آن امیدوار بود. دلیل اصلی این پیش بینی، تولیدات نفتی بیش از حد نیاز بازار است. سازمان کشورهای صادرکننده نفت – اوپک – تغییری در مازاد تولید خود بوجود نیاورده است. عربستان در ماه آوریل (فروردین) حجم تولیدات نفتی خود را به 10.3 میلیون بشکه در روز اضافه کرد. مشابه همین اقدام در نوامبر گذشته (آبان 93) موجب سقوط چشمگیر بهای نفت تولید شده بوسیله اوپک شد. از سوی دیگر آمریکایی ها در حال افزایش ظرفیت استخراج نفت از میدان "داکوتای شمالی" هستند و احتمالا تا اواسط سال میلادی جاری حجم نفت استخراج شده از آن به 2 میلیون بشکه در روز خواهد رسید.

در کنار عوامل کوتاه مدت یاد شده، برخی عوامل بلند مدت نیز بر کاهش جهانی بهای نفت تاثیر می‌گذارد. یکی از این عوامل هزینه بالای جایگزین کردن چاههای نفتی جدید در یک میدان نفتی است. شرکت های فعال در حوزه استخراج نفت مجبور هستند پس از اتمام بهره‌برداری از یک چاه نفتی، برای دسترسی به منابع جدید، چاه قبلی را مسدود و چاه جدیدی احداث کنند. این کار با هزینه‌های گزافی همراه است و کشف یک میدان نفتی جدید به تنهایی نمی‌تواند خبر خوشحال‌کننده‌ای محسوب شود. به عنوان مثال کانادا در محدوده قطب شمال موفق به کشف میدان نفتی پهناوری شده است؛ اما هزینه‌های استخراج از این میدان نفتی به اندازه‌ای زیاد است که حتی مقرون به صرفه بودن آغاز عملیات استخراج از آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

البته هنوز هزینه کشف و توسعه یک میدان نفتی - به لطف ماشین‌آلات استخراج نفت - پایین است؛ اما باید فکری برای استخراج از آن کرد. کشورهایی مانند عربستان، عراق و لیبی رقابتی برای تصاحب هر چه بیشتر بازارهای جهانی آغاز کرده‌اند. این کشورها بدون توجه به بهای هر بشکه نفت، فقط به افزایش حجم تولیدات نفتی و قبضه کردن بازار فکر می‌کنند. هرچند در کشورهای ثروتمند و توسعه یافته جهان گرایش به استفاده از سوخت‌های فسیلی به طرز چشمگیری کاهش یافته است؛ کشورهای نو‌ظهور اقتصادی هنوز با اشتهای سیری ناپذیری در‌حال بهره‌برداری از این منابع محدود انرژی هستند.

کارشناسان پیش بینی می‌کنند آمریکا خیلی زود به فهرست صادرکنندگان بزرگ نفت در جهان اضافه می شود و حتی ممکن است بیشتر از کشورهای عضو اوپک، نفت به دیگر نقاط جهان صادر کند. این موضوع می‌تواند به دیگر شرکتهای صادر‌کننده به ویژه در اروپا خسارات اقتصادی زیادی وارد کند. 

آنچه واضح است، صنعت نفت باید خود را آماده تغییرات اساسی در آینده‌ای نه چندان دور کند. کسی نمی‌داند بهای جهانی نفت در سال 2020 چقدر خواهد بود؛ اما قطعا انرژی خورشیدی به مراتب ارزانتر از آن است.