دکتر ابراهیم احمدی استادیار گروه شیمی به همراه همکارانش؛ نعمت اله دهقان نژاد دانش آموخته کارشناسی ارشد شیمی آلی دانشگاه زنجان، سمانه هاشمی دانشجوی دوره دکتری و هاشم تابع بردبار دانشجوی کارشناسی ارشد از نانوذرات سیلیکا در ساخت نانوحامل دارو استفاده کردهاند.
این محققان دانشگاهی به منظور کنترل سرعت و میزان رهاسازی دارو، اقدام به سنتز نانوحاملهایی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار نمودند. این نانوحامل از مواد اولیهی کم هزینه و به روشی ساده تهیه شده است.
در دارورسانی سنتی، مصرف متناوب دارو سبب ایجاد افت و خیز غلظت دارو در جریان خون، بین دو حد زیانبار و بیاثر میشود. برای رفع مشکلات دارورسانی سنتی فعلی، میتوان از سامانههای رهایسازی نوین استفاده کرد.
دکتر احمدی، با اشاره به فواید این سیستمهای دارورسانی گفت : «رهاسازی کنترل شدهی دارو، امکان انتقال مواد فعال شیمیایی به بافت هدف در سرعت و مدت زمان لازم در دسترس قرار میدهد.
وی ادامه داد:بدین ترتیب میتوان سرعت رهاسازی و سطح غلظت دارو را در حد دلخواه کنترل نمود. از طرفی هنگامی که داروی مورد نظر به مقدار لازم برروی یک بستر زیست سازگار و زیست تخریبپذیر بارگذاری شود، تعداد دفعات مصرف دارو نیز کاهش خواهد یافت.
این محقق دانشگاه ادامه داد:نانوحامل سنتز شده در این طرح از جنس نانوذرات سیلیکای متخلخل است که سطح آن اصلاح شده است واین نانوحامل به منظور بارگذاری داروی ایبوپروفن، که یک داروی ضدالتهاب و مسکن است، طراحی شده است.
احمدی، اضافه کرد : نتایج آزمایشها نشان داده که اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا توسط گروههای آمینی به طرز قابل توجهی سبب افزایش بارگذاری دارو شده و نرخ رهاسازی دارو را نیز کاهش میدهد.
وی تصریح کرد:لذا با رهاسازی آهستهی دارو، میتوان از بروز اثرات ناخواسته و زیانبار و افراط در استفاده از مواد دارویی جلوگیری به عمل آورد.
احمدی در ادامه به روش سنتز و بررسی این نانوحامل پرداخت و افزود: « سطح نانو ذرات سیلیکای هگزاگونال SBA-15 توسط ترکیب 3-آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان اصلاح شده است.
این محقق دانشگاه می افزاید:سپس فرایند بارگذاری به منظور حصول بیشترین مقدار بارگذاری دارو بهینهسازی شد ذرات سنتز شده توسط روشهای دستگاهی XRD، SEM، TGA و FTIR مشخصهیابی و بهینهسازی بارگذاری دارو نیز توسط تغییر عوامل مؤثر نظیر دما، زمان، سرعت همزدن و نسبت دارو به سیلیکا انجام شد.
احمدی خاطر نشان کرد:نتایج این تحقیقات در مجلهی( DRUG DELIVERYجلد 21، شماره 3، سال 2014، صفحات 164 تا 172) منتشر شده و حاصل تلاشهای محققان گروه شیمی دانشگاه زنجان است.
انتهای پیام/ز