پژوهشگران برای بررسی رابطه بین کم خوابی و حجم مغز به بررسی 147 فرد بین 20 تا 84 ساله پرداختند. در این مطالعه که سه سال و نیم به طول انجامید، از این افراد تصویربرداری MRI به عمل آمد. همچنین از این افراد خواسته شده بود تا پرسشنامه هایی که مربوط به کیفیت خواب بود را کامل کنند. در این پرسشنامه، برخی ویژگی ها نظیر طول مدت خواب، زمان لازم برای به خواب رفتن، مصرف داروهای خواب آور و نیز عواملی دیگر مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مشخص شد که 35 درصد از این شرکت کننگان از کیفیت خواب نامطلوبی برخوردار بودند.

اما مهم ترین یافته این مطالعه این بود که سرعت پیری مغز در بخش های مختلف آن نظیر بخشهای جلویی، گیجگاهی و جداری به مراتب سریع تر از سایر افراد بود. همچنین این پدیده در میان افراد بالای 60 سال بیشتر نمود داشت.

تاکنون پژوهش های مختلفی در مورد اثرات کمبود خواب بر روی سلامتی انسان به انجام رسیده است و ثابت شده که این مشکل می تواند موجب افزایش وزن، افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت، افزایش احتمال بروز برخی اختلالات ذهنی نظیر افسردگی و نیز کاهش بازه تمرکز و توانایی واکنش به محرکها و یادآوری اطلاعات جدید شود.