به گزارش خبرنگار دنیای ورزش گروه ورزشی گروه ورزش باشگاه خبرنگاران، کارشناسان بسکتبال NBA پیش از شروع مرحله فینال و در جریان مسابقات به ابعاد فنی بازی تیم گلدن استیت پرداختند.

نوع حمله گلدن استیت در تحلیل های مختلف مورد تمجید قرار می گیرد. هر چند تکیه بر شوت های راه دور این تیم با حضور بازیکنان شوتزن با استعداد، محل بحث زیادی بود.

در مقابل دفاع این تیم کمتر موشکافی می شود. 

سوئیچ های بی پایان

اگر بررسی عمیقی انجام دهید، سوئیچ های همیشگی گلدن استیت در دفاع می تواند ویرانگرتر از نوع حمله مدرن آنها باشد. اینکه در جریان بازی وظایف دفاعی بازیکنان تغییر کند به این معنی است در گلدن استیت که توجهی به تعریف پست ها نمی شود که بیش از نیم قرن به آن عادت کرده ایم.
 
یعنی مقابله با سیستم سنتی که گارد رأس ها هم پستی های خود را دفاع می کنند، گاردهای شوتزن مقابل گاردهای حریف قرار می گیرند و به همین ترتیب هر پستی از پست مقابل خود در تیم حریف دفاع می کند. 

اگر تیم میامی قهرمان دو فصل پیش NBA، در حمله بدون تعاریف پست ها کار می کرد، تیم گلدن استیت همین کار را در دفاع انجام می دهد.

موقعیت دفاعی گلدن استیت گاهی شبیه به یک بافت 3 نفره است که به راحتی و آسانی نقش خود را تغییر می دهند. 

بازیکنان هم سایز

تیم وریرز به این خاطر قادر به انعطاف در دفاع است که بازیکنان زیادی با سایز مشابه در آن پیدا می شوند. دریموند گرین، هریسون بارنز، آندره ایگودالا، کلی تامپسون و شان لیوینگستون همگی در دسته ورزشکارانی با سایز فوروارد کوچک قرار می گیرند که از دسته بندی های ابتدایی بسکتبال در مورد سایز بازیکنان خارجند.

دریموند گرین 196 سانتی متری از مارک گسول سنتر غول پیکر ممفیس در دور دوم پلی آف دفاع کرد. در دور قبلی نیز دفاع بازیکن بسیار بلند قدی مثل آنتونی دیویس بود. بارنز در طرف دیگر دفاع از بازیکنی مثل زک رندالف را برعهده داشت. در مرحله بعد او مدافع جیمز هاردن بود. جالب است که در همان بازی ایگودالا هم به دفاع مقابل هاردن پرداخت.

تامپسون در سری پلی آف مقابل ممفیس جلوی شروع حملات به وسیله مایک کانلی را می گرفت و لیوینگستون در تمام مرحله پلی آف به کار دفاع از گارد رأس هایی کوچکتر از خود با فشار روی توپ می پرداخت. 

بازیکنان گلدن استیت  در تمام این مراحل هر زمانی که لازم بود، جای خود را با دیگری عوض می کردند.

سد مستحکم استرالیایی

حتی اندرو بوگات بازیکنی که به طور سنتی به محافظت از حلقه می پردازد، امسال با انعطاف بیشتری به بازی گرفته شد.

در جریان پرواز پیش از شروع سری پلی آف مقابل ممفیس گریزلیز، ران آدامز مربی دفاعی و کمک استیو کر پیشنهاد کرد که بوگات مقابل تونی آلن دفاع کند. بازیکن 213 سانتی متر به دفاع از یک بازیکن بیرونی بپردازد؟ بعد از اینکه گلدن استیت با نتیجه 2 بر یک در سری مقابل ممفیس عقب افتاد، کادرفنی به این نتیجه رسید که روی این ایده کار کند.

نتیجه کاملا رضایتبخش بود. سری پلی آف به نفع گلدن استیت برگشت. آلن نمی توانست مانند همیشه خوب شوت بزند و به همین دلیل در زمین باقی نمی ماند. دفاع گریزلیز هم بدون آلن ضربه می خورد. 

بوگات حتی در نقش دفاع سنتی خود هم مانند یک هیولا عمل می کرد. با حضور او در این فصل درصد شوت های حریفان در محوطه رنگی هم کاهش چشمگیری داشت.

ارتباط بین بوگات و گرین هم بدون حرف و فوق العاده است. تیم های زیادی به طور متناوب با حضور سنترهای خود در اسکرین ها تغییر ایجاد می کنند. بوگات و گرین این کار را با روشی شبیه به تله پاتی انجام می دهند.

بازی شطرنج ایگودالا

آندره ایگودالا مدافع دیگری است که به اندازه بوگات باهوش عمل می کند. هر چند که در طول فصل جای خود را به بارنز در ترکیب اولیه داد اما در نهایت تغییری در شرایط تیم در فینال ایجاد کرد که عنوان MVP (ارزشمندترین بازیکن) فینال را به او هدیه کرد.
 
ایگودالا دفاع را بازی شطرنج می داند، جایی که همیشه در حال محاسبه و تخمین است. گلدن استیت ترجیح می دهد او را دور از توپ نگه دارد. 

بازی پنجم فینال کنفرانس غرب نمونه ای از قابلیت های ایگودالا را نشان داد. گلدن استیت در دفاع از جیمز هاردن به مشکل خورده بود. بازیکنان وریرز زمانی که هاردن رقص دریبل خود را انجام می داد، عقب می کشیدند از ترس اینکه مقابل نابغه گرفتن خطا، مرتکب خطایی شوند. ایگودالا روش دیگری را پیش گرفت و با آرامش به سمت دریبل های هاردن می رفت، مانند یک خنثی کننده بمب که به شدت مواظب انفجار است و با ظرافت کار خود را انجام می دهد. 

نابغه پشت دفاع گلدن استیت

ران آدامز در نهایت پشت تمام نبوغ دفاعی گلدن استیت قرار دارد. یکی از حلقه های گروه منسجم مربیگری وریرز که فصلی 67 بردی را رقم زدند. گروهی که در نهایت با تفکر لحظه به لحظه لیگ سال 2014-2015 را فتح کرد.

فراتر رفتن از فصلی 67 بردی کار سختی به نظر می رسد اما آدامز و سایز اعضا کادرفنی از حالا به فکر کار روی جنبه هایی از بازی تیم هستند که همچنان جای پیشرفت دارد. چیزی که گلدن استیت را در فصل بعد خطرناکتر از این می کند.

انتهای پیام/