به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ پایگاه اینترنتی کمیته ی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا به نقل از اد رویس نوشت: تمدید این مذاکرات فقط در صورتی ارزش دارد که به سمت محدودیت های بیشتر روی بلند پروازی های هسته ای خطرناک ایران حرکت کنیم.

رويس روز گذشته به دنبال انتشار خبرهايي درباره اينکه مذاکرات هسته اي با ايران احتمالا پس از ضرب الاجل 30 ژوئن ادامه خواهد يافت و اينکه مذاکره کننده ارشد ايران به تهران بازگشته است، اين بيانيه را صادر کرد:

«تمديد اين مذاکرات فقط در صورتي ارزش دارد که ما در مسير رسيدن به مهار بيشتر بلندپروازي هاي هسته اي خطرناک ايران و مسدود کردن کامل مسيرهاي آن به سمت بمب باشيم، نه در مسير امتياز دادن بيشتر آمريکا؛ 

اما به جاي اينکه مذاکره کنندگان ما قوي ظاهر شوند، خطوط قرمزي که ما بيشتر مي شنويم. من نيز از جمله افراد زيادي در کنگره هستم که به سمت و سوي اين مذاکرات به شدت نگران هستند. 

لايحه اي که اخيرا تصويب شد و کنگره را ملزم به بازبيني هر توافق نهايي مي کند، بايد دست دولت را در مذاکره تقويت کند. وزير خارجه بايد بداند که کنگره خطوط قرمز خود را دارد: بازرسي هاي هر زمان، هر نقطه، نبود کاهش قابل توجه تحريم ها ، تضمين بازگشت پذير بودن تحريم ها و محدوديتهاي معنادار براي برنامه هسته اي ايران که چند دهه پابرجا باشد. دولت بايد اين موضوع را براي ايراني ها روشن کند که توافقي که اين شروط در بين شرط هاي ديگر نداشته باشد، راي موافق کنگره را کسب نخواهد کرد. 

به نظر مي رسد ما در آستانه توافقي هستيم که -حتي اگر ايران به طور کامل به آن پايبند باشد- مي پذيرد پس از ده سال يا بيشتر،‌تهران قادر خواهد بود تسليحات هسته اي را در زماني کوتاه -شايد ظرف چند هفته- توليد کند. اين معامله سياست چند ده ساله آمريکا در منعتوليد و تکثير تسليحات هسته اي را از بين مي برد و با پذيرفتن برنامه هسته اي ايران، پيروزي بزرگي را به اين کشور مي دهد. اين معامله ايران را حتي در منطقه پرآشوبي که در آن قرار دارد، قوي تر مي کند: يک دولت تروريست با سرمايه هاي بيشتر که از برداشته شدن تحريم ها حاصل شده است. با اين شرايط امنيت آمريکا چطور تقويت مي شود؟

ما از رئيس جمهور و مشاوران ارشدش، در 18 ماه گذشته، بي شمار شنيده ايم که «نبود معامله بهتر از معامله بد است». با اين حال زمان به سرعت سپري مي شود و با توجه به امتيازات بيش از حد آمريکا، معامله بد، تقريبا قطعي به نظر مي رسد. آقاي رئيس جمهور، اگر شما ميز مذاکره را ترک کنيد، من آخرين نفري خواهم بود که از آن انتقاد خواهم کرد.»