به گزارش خبرنگار حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان_پریسا ضیابخش: افراد بد بین، خیال و اندیشه بد در مورد دیگران دارند، به طوری که در آموزه‌‌های دینی به شخصی که دیگران را زشت می‌پندارند بد گمان می‌گویند.

شکاکیت نیز همانند دیگر اختلالات روانی سبب ساز تاثیراتی منفی در زندگی فردی و اجتماعی افراد است، تاجایی که زندگی برای فرد و اطرافیانش تبدیل به جهنم می‌شود، چون این افراد بدون داشتن دلیل منطقی به متهم کردن دیگران می‌پردازند و همیشه حسی توام با اینکه مورد خیانت قرار گرفته‌اند، آنان را آزار می‌دهد.

*شکاکیت خیالی نابجا

افراد بد گمان درباره رفتار دیگران خیال‌های نا روا می کنند و آن خیال را برای خود به صورت یک واقعیت در می‌آورند.

بد گمانی به سه دسته تقسیم می‌شود، دسته اول بد گمانی به خدا، که به گفته پیامبر اکرم (ص) بزرگترین گناهان است، افرادی که به خدا بد گمان می‌شوند، اغلب از جهت او ناامیدند و همین باعث می‌شود نسبت به رحمان و رحیم بودن پروردگارشان دچار شک شوند. دسته دوم بد گمان‌ها نسبت به مردم هستند، که اغلب به دلیل افکار بیهوده نسبت به رفتار اطرافیان دچار بدبینی می‌شوند. شخص شکاک بدون آنکه طرف مقابلش کار ناشایستی انجام دهد، در مورد او فکر و خیال بد می‌کند.

گروه سوم، افرادی هستند که نسبت به خود بد بینند، این افراد همیشه خود را در مقابل دیگران مقصر و مجرم می‌دانند و همیشه در حال توبیخ کردن خویشتن هستند.

*تیرگی روابط با بدبینی

بدگمانی یکی از بیماری‌های خطرناک اخلاقی است که پیامد‌های بدی را در پی دارد. بد بینی موجب تیرگی در روابط دوستان و کاری می‌شود. اعتماد را از افراد سلب می‌کند و اشخاص بد با دید خیانتکار به یکدیگر نگاه می‌کنند. این اشخاص همیشه در حال کنترل کردن اطرافیان و آزمایش کردن لحظه به لحظه آن‌ها هستند. در وجود افراد شکاک غالبا نشانی از بخشش و مهربانی وجود ندارد، آن‌ها حتی نسبت به رفتار خوب دیگران دچار سوء برداشت می‌شوند. هر موضوع ساده‌ای در نظر آن‌ها توطئه‌ای بزرگ است و فکر می‌کنند که همه مقصرند و از پشت به آن‌ها خنجر می‌زنند.

این افراد به دلیل شک بیش از حد خود تمام دوستان خود را آزرده کرده و حس شادمانی خود را از دست می‌دهند و به دلیل بد بینی که دارند، در هیچ کار گروهی و شراکتی موفق نیستند، چون نمی‌توانند اعتماد لازم را در این مورد کسب کنند.

*همسران ترسو شکاکند

شکایت عموما مشخصه افراد ضعیف و بد اندیش است. هرکس در وجود خود دو عنصر حسادت و خود کم بینی را داشته باشد، دچار شکاکیت می‌شود.

 محسن راز افشار، روانپزشک ، در خصوص افراد شکاک می‌گوید: افراد بدبین اغلب عزت نفس و خود باوری ندارند، به همین دلیل تصور می‌کنند نسبت به دیگران در جایگاه پایین تری هستند و به دلیل کمبودی که در خود حس می‌کنند، خود را در معرض خیانت می‌بینند، به همین دلیل نسبت به دیگران دچار شک می‌شوند. فرد شکاک اعم از زن یا مرد به اندازه میزان تسلطی که دارد، طرف مقابل خود را محدود و محدودتر می‌کند. این افراد حتی اگر دلیلی برای شک کرده هم پیدا نکنند، بافرض مشکلات در آینده، به همسرانشان شک می‌کنند، زیرا تصور می‌کنند شاید در زمان وقع آن اتفاق نتوانند آن مشکل را حل کنند و با محدود کردن همسرشان سعی در جلوگیری از وقوع اتفاق فرضی ذهنشان دارند. در زندگی زناشویی ترس از دست دادن همسر مهمترین دلیل برای شک است.

*شک معقول لازمه زندگی

بد گمانی همیشه بد نیست، گاهی لازم است فرد و جامعه نسبت به موضوعی نگاهی توأم با پرسش و شک داشته باشند.

دکتر راز افشار ، درباره شک معقول می‌گوید: انسان نه باید آنقدر ساده لوح باشد که بدون دلیل و منطق و از روی زودباوری به همه چیز و همه کس اعتماد کند و نه اندازه‌ای شکاک و بد بین باشد که با بی اعتمادی شدیدش موجب رنج و آزاد خود و دیگران شود.

شک کردن در مواقعی که در یک محیط بیشتر افراد گرفتار فساد و آلودگی هستند، نه تنها بد نیست، بلکه مناسب و بجاست، زیرا ممکن است با خوش بین بودن و دیر اقدام کردن امید به بهبودی هرچند اندک تعدادی از آن‌ها از بین برود.

*غلبه بر شک با اصلاح نفس

افراد بدبین خودشان بیشتر از هرکس دیگر در معرض آسیب‌های روحی و روانی هستند و درمانشان نه تنها به خود بلکه به دیگران و جامعه بسیار کمک می‌کند.

این افراد باید با اصلاح نفس و درون خود، حس بی اعتمادی خود را تا حد ممکن کم کنند و نسبت به رفتار و گفتار دیگران قضاوت سریع و عجولانه نداشته باشند.

درمان افراد شکاک، مستلزم یک درمان تخصصی و روان درمانی است تا ریشه‌های بد بینی، حقارت و ناامنی‌‌ای که در این اشخاص وجود دارد، از بین برود و به مرور زمان آرامش از دست رفته آنان بازگردد.

انتهای پیام/