به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از جام جم آنلاین ،هفت سال پیش در تابستانی مانند تابستان امسال و دقیقا در روز اول جولای دیوید بکهام با قراردادی آزاد به تیم لس‌آنجلس گالکسی پیوست تا اولین بازیکن سرشناسی باشد که بار دیگر پس از سال‌ها وقفه، راهی لیگ فوتبال آمریکا موسوم به MLS می‌شود. در 32 سالگی، بکهام آخرین کلمات داستان زندگی فوتبالی‌اش را می‌نوشت و با پایان قرارداد 5 ساله 32 میلیون پوندی‌اش با رئال‌مادرید، راه لس‌آنجلس را در پیش گرفته بود. با این اوصاف او این شانس را داشت تا بار دیگر در ورزش رشد کند و یک‌بار دیگر در لیگی متفاوت چهره‌ای شناخته شده شود.

تا چند سال انتقال بکهام به لیگ آمریکا تنها مورد اینچنینی بود، اما در سال‌های اخیر باردیگر MLS به داشتن چنین نقل و انتقالاتی روی خوش نشان داد و تیم‌های باشگاهی این لیگ، خرید ستاره‌هایی در حد و اندازه بکهام را در میان اهداف باشگاه خود جای دادند. اما آیا خرید بازیکنان سرشناسی که بیش از 30 سال سن دارند، می‌تواند برای این لیگ مفید باشد؟

تکامل MLS

کلاینت دمپسی و مایکل بردلی، ستاره‌های تیم ملی آمریکا پس از سپری کردن چند فصل موفقیت آمیز در فوتبال اروپا بار دیگر به MLS بازگشتند. تنها چند ماه پس از این که دمپسی با قراردادی 8/6 میلیون دلاری از تاتنهام به سیاتل ساندرز پیوست، بردلی با قراردادی 4/7 میلیون پوندی رکورد نقل و انتقالات فوتبال آمریکا را به خودش اختصاص داد. اگرچه این دو بازیکن یکی از بهترین نقل و انتقالات تاریخ MLS بودند، اما هیچ یک از آنها برای فوتبال آمریکا کشف جدیدی به حساب نمی‌آمدند، چراکه هر دو بازیکنانی متولد همین کشور بودند. هواداران به دنبال آن بودند تا نام‌هایی از سری آ، لیگ برتر و لالیگا را در تیم‌های خود ببینند. در جولای 2010 بهترین گلزن تمام تاریخ آرسنال، تیری هانری پس از پایان دوران حضورش در بارسلونا، قراردادی با تیم نیویورک ردبولز امضا کرد. این مهاجم فرانسوی در فصل‌های 2011 و 2012 در تیم منتخب فصل جای گرفت. او در آخرین سال حضورش در آمریکا بدترین سال را هم پشت سر گذاشت و تنها در 12 بازی به میدان رفت و سه گل برای نیویورک به ثمر رساند.به دنبال حضور بردلی و رکوردشکنی وی در آمریکا، جرمین دفوئه از تاتنهام به تورنتو وایتکپس پیوست. دفوئه تا این مقطع از فصل هفت گل به ثمر رسانده است. حضور این بازیکنان و چهره شناخته شده دیگری چون ریکاردو کاکا که خیلی زودتر حضورشان در MLS را قطعی کرده بودند، زمینه انتقال بازیکنانی مانند فرانک لمپارد و دیوید ویا را فراهم کرد؛ انتقالاتی که ابتدا در حد یک شایعه بود اما خیلی زود به واقعیت نزدیک شد. این دو بازیکن باردیگر برای تیم‌های خود موثر و برای تیم جدید خود، نیویورک سیتی برای موفقیت در MLS به اندازه کافی خوب بودند.

تازه‌واردهای نیویورک سیتی

لمپارد که در ویترین افتخاراتش جایزه بهترین بازیکن فصل لیگ برتر را دارد و روزی بازوبند کاپیتانی چلسی را بر بازو داشت، در فصل 2015 ـ‌ 2014 با پیشنهاد تمدید قرارداد آبی‌پوشان لندن مواجه نشد و این باشگاه را به مقصد سیتی ترک کرد. او پس از یک فصل حضور قرضی در سیتی راهی آمریکا شد و تاکنون برای آبی‌های نیویورک در 35 سالگی شش گل زده است. دیگر ستاره سرشناس نیویورکی‌ها دیوید ویاست که بیشترین گل ملی را در تاریخ فوتبال اسپانیا به ثمر رسانده است. این مهاجم 31 ساله در فصل گذشته 13 گل برای اتلتیکومادرید به ثمر رساند و کمک کرد تا این تیم برای اولین بار از سال 1996 به قهرمانی لالیگا دست پیدا کند. در حال حاضر باشگاه نیویورک سیتی توسط مالکان منچسرسیتی اداره می‌شود و به همین دلیل این امید برای هواداران فوتبال در آمریکا وجود دارد تا از استعداد بازیکنان شناخته شده بیشتری که در اواخر عمل فوتبالی‌شان قرار دارند، استفاده کند. این اتفاق کمک می‌کند تا بسیاری از بازیکنان جوان آمریکایی از استعداد این بازیکنان استفاده کنند. همچنین طبق توافق صورت گرفته میان دو باشگاه امکان دارد طی فصول آینده سیتی بازیکنان جوان خود را هم برای کسب تجربه راهی MLS کند.

لیگ فوتبال MLS در همان راهی قرار دارد که چند سال قبل لیگ بیسبال ژاپن در آن قرار داشت؛ لیگی که در آن بازیکنان می‌توانستند دستمزدهای زیادی دریافت کنند و در بالاترین سطح کیفیت، با رقبایی سرشناس بجنگند. در آمریکا تعداد اندکی از بازیکنان این کشور توانسته‌اند راهی لیگ‌های فوتبال اروپا شوند، اما باید بدانیم MLS تهدیدی برای فوتبال اروپا به حساب نمی‌آید چراکه باشگاه‌های این کشور در خود آمریکا بازارشان را دارند.

فرانک لمپارد

او در فصل 2015 ـ 2014 در مجموع همه رقابت‌ها 38 بار برای سیتی به میدان رفت و هشت گل به ثمر رساند. این مرد انگلیسی 35 ساله اگرچه در چند بازی به عنوان بازیکن جانشین به میدان رفت، اما آن‌قدر در لیگ برتر تجربه داشت که در آخرین بازی فصل بازوبند کاپیتانی این تیم را هم بر دست ببندد. با این حال او در میان نیم‌فصل با مصدومیت مواجه شد و به همین دلیل نمی‌تواند از همان ابتدای نیم‌فصل دوم برای نیویورک به میدان برود. این که او چه زمانی برای حضور مجدد در ترکیب تیمش آماده شود مشخص نیست و معلوم نیست آیا بازهم بتواند آمادگی گذشته را به دست آورد یا نه؟ با این حال به نظر می‌رسد او بزودی در ترکیب اولیه تیمش جای بگیرد و در بازی مقابل تورنتو که بسیاری از بازیکنانش را به دلیل حضورشان در مسابقات گلدکاپ در اختیار ندارد، به میدان برود. او یکی از هافبک‌های گلزن لیگ محسوب می‌شود و به همین دلیل برای هر تیمی حضورش در میدان خطرناک است.

آندره پیرلو

او جدیدترین هم تیمی لمپارد محسوب می‌شود اگرچه برای بازی این هفته نیویورک آماده نیست. به نظر می‌رسد باشگاه برای استفاده «ال مسترو» روی هفته بیست و ششم حساب باز کرده است؛ هفته‌ای که در آن نیویورک به مصاف اورلاندوسیتی می‌رود. پیرلو قرار است در پستی عقب تر از لمپارد در ترکیب تیمش قرار بگیرد و از خطی عقب‌تر، زمینه گلزنی و گلسازی خودش و هم‌تیمی‌هایش را فراهم کند. او فصل گذشته در 33 بازی پنج بار برای یوونتوس گلزنی کرد و همچنان می‌تواند از روی ضربات ایستگاهی خطرناک باشد. او یک منبع نامتناهی از پاس است و همچنان این منبع برای بازیکنان در دسترس است.

استیون جرارد

آیا برای شما شوک آور است که بدانید جرارد با تعداد گل‌هایی که در لیورپول در آخرین فصل حضورش در آنفیلد زد، بهترین گلزن تیم کنونی‌اش محسوب می‌شود؟ اسطوره آنفیلد با زدن 13 گل در همه رقابت‌ها و به ثمر رساندن دو گل بیشتر از رحیم استرلینگ، یکی از بهترین گلزنان لیورپول بود. حالا سوال اینجاست که او چگونه می‌تواند در MLS توانایی گلزنی خود را بروز دهد. با جدایی استفن ایشیزاکی و رفتن او به سوئد، فضا برای حضور جرارد در ترکیب اولیه لس‌آنجلس گالکسی باز شده است. بر خلاف لمپارد و پیرلو، انتظار می‌رود جرارد در لس‌آنجلس بیشتر در کارهای تدافعی دیده شود تا تهاجمی. به نظر می‌رسد جرارد برای اولین بار در بازی خانگی این تیم مقابل سن خوزه در مقابل هواداران گالکسی به میدان برود. تیمی که در سه بازی آخر خانگی‌اش 14 گل وارد دروازه حریفان کرده و در تلاش است با آمدن جرارد وظیفه پنالتی‌زنی را از روی دوش رابی کین بردارد.