به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ سميرا ارم توانست محدودیت هایش را تبدیل به فرصت کندو با فعاليت در رشته تيراندازي به يكي از پديده هاي اين رشته تبديل و از اميد هاي ايران براي كسب مقام در پارالمپيك شود.

سین :خودتان را برای ما معرفی کنید، بفرماييد متولد چه سالی هستید و در چه رشته ای تحصیل کردید؟

جیم :سمیرا ارم هستم متولد سال 1364 شهر شیراز و کارشناسی ارشد رشته شيمي است.

سین: در کودکی دوست داشتید چه کاره شوید؟

جیم: نمی شود گفت انسان در كودكي به آن مرحله از بلوغ فکری رسيده که بتواند شغل خود را انتخاب کند ولی در دوران نوجوانی دوست داشتم همیشه به یک مرحله ای برسم که بتوانم از لحاظ تحصیلاتی، فرهنگی و اجتماعی باعث افتخار خانواده ام باشم.

سین: از کی متوجه معلولیت خودتون شدید و چطور با این قضیه کنار اومدید؟

جیم: من از زمانی که متوجه شدم یک نقص خیلی کوچکی در جسمم وجود دارد تلاش کردم که با یک سری کارهامثل ادامه تحصیل، فعاليت هاي فر هنگی و اجتماعی ثابت کنم که هستم، میتوانم و باید به بهترین ها برسم و هیچ وقت فکر نکردم که این مورد بتواند سد راه من شود و تا الان به هرچیزي که خواستم رسیدم.

سین: از چه سالی به ورزش روی آوردید و در چه رشته های ورزشی فعالیت داشتید؟

جیم: از سال 91 در هیئت ورزش های جانبازان و معلولین ثبت نام کردم و از رشته والیبال نشسته شروع کردم و خدا را شکر در این رشته موفق بودم و بعد از حدود 4 ماه توانستم در لیگ کشوری والیبال نشسته کار کنم. بعد از این که سالن تیراندازی ولایت در هیئت جانبازان و معلولان افتتاح شد به این رشته روی آوردم و حدود 3 سال طول کشید تا به این مرحله از موفقیت در زندگی برسم.

سین: چی شد که رشته تیر اندازی رو انتخاب کردید؟

جیم: رشته تیر اندازی، یکی از رشته های فوق العاده آرامش بخش برای من است، خیلی این رشته را دوست دارم. تيراندازي باعث شده تمرکزم روی درسهایم بهتر شود و دوره تحصیلی خودم را با موفقیت ادامه دهم.

سین: از موفقیت هاتتان بفرماييد و این که تاکنون به چه مقام هایی دست یافتید؟

جیم: سال 91 که رشته تیر اندازی را شروع کردم در مسابقات آزاد انتخابی تیم ملی شرکت کردم و مقام سوم را کسب کردم ، در مسابقات لیگ کشوری هم مقام سوم تیمی را بدست آوردم ، در سال 93 توانستم مقام دوم مسابقات آزاد کشوری و در مسابقات لیگ کشوری مقام اول را کسب کردم. خوشبختانه سال 94 سال خوبی برای من بود و توانستم در دومین حضورم در مسابقات بین المللی مقام اول تیمی و انفرادی را کسب کنم و سهمیه مستقیم پارالمپیک ریو را بدست آوردم.

سین: عامل موفقیت سمیرا ارم چه بوده؟

جیم: اول توکل به خدا و حمایت فوق العاده پدر و مادرم که در هر حالتی و با هر مشکلی که من داشتم همه جوره من را حمایت کردند.

سین: مشکلات شما در مسیر رسیدن به این جایگاه چه بوده؟ و چطور بر آنها غلبه کردید؟

جیم: مسلما هر فردی برای رسیدن به هدف یک سری مشکلات پیش رو دارد و من هم با داشتن شرایط خاص مشکلاتی دارم مثل مسافت زیاد خانه تا محل تمرین که خدا را شکر پدرم همه جوره مرا حمایت می کند. در ابتدای شروع به فعالیتم در رشته تیر اندازی سلاح شخصی نداشتم ولی از وقتی كه وارد تیم ملی شدم فدراسیون سلاح در اختیارم قرار داد و در حال حاضر امکاناتی که بتوانم در پارالمپیک موفق شوم در اختیار دارم.

سین: روزی چند ساعت تمرین می کنید؟

جیم: روزهایی که در اردو هستم حدود 6 تا 7 ساعت تمرین می کنم اما بین دو اردو که به شیراز می آیم و یکی، دو روز استراحت دارم باید حتما 3 تا 4 ساعت در روز تمرین داشته باشم.

سین: با توجه به نیاز رشته تیراندازی به تمرکز، شما برای افزایش تمرکز چه تمرینی انجام می دهید؟

جیم: تمرکز نیاز به یک سری اولویت هایی دارد که منشا آن ها در خانه است. آرامشی که در خانه دارم باعث شده که روی کارم تاثیر مثبت داشته باشد و تمرکزم را در تکنیکم افزايش دهد. مرحله بعد شاید به محیط باشگاه و محیط فدراسیونی که تمرین میکنم برمي گردد و در آنجا خدا را شکر از لحاظ روانی و روحی ، آرامش دارم.

سين: بهترين و بدترين خاطره خانم سميرا ارم چه هست؟

جيم: تا الان خدا را شكر خاطره بد ورزشي نداشتم اما بهترين و شيرين لحظه اي را كه قلبا دوست داشتم و آرزو داشتم برايم اتفاق بيفتد بالا بردن پرچم ايران بوده كه در پارآسيايي اين اتفاق افتاد، واقعا لحظه شيريني بود اشك در چشمانم جمع شد زماني كه سه ايراني، سه پرچم خوش رنگ كشورمان را بالا بردند اين بهترين لحظه زندگي من بود.

سين: بزرگترين آرزوتون در زندگي ؟

جيم: پدر و مادرم را خوشحال ببينم و شادشان كنم.

سين: چه برنامه اي براي آينده داريد؟

جيم: تمام تلاشم را مي كنم كه سال آينده در بالاترين مسابقات كه پارالمپيك هست با كمك مربي و تكنيك ها و تمريناتي كه برايم در نظر گرفتند بهترين نتيجه را برای کشورم كسب كنم.

سين: تا حالا شده نااميد شويد؟در اين مواقع چكار مي كنيد؟

جيم:نمي شود گفت كه انسان نااميد نمي شود، در هر شرايطي ممكن است نااميدي بوجود بيايد من در اين مواقع سعي مي كنم با آن مقابله كنم، به خودم آرامش دهم، به خدا توكل كنم و از خداي خودم بخواهم كه بهترين مسير را نشانم دهد در اين شرايط اميدواري در هر مرحله از زندگيم بيشتر مي شود.

سين: چه صحبتي با كساني داريد كه در زندگي نا اميد هستند؟

جيم: دوست دارم به آنها بگويم از تمام فرصت هايشان در زندگي استفاده كنند، از كوچكترين لحظات شادي كه برايشان اتفاق مي افتد بهترين استفاده را ببرند و هميشه در زندگي به خدا اميد داشته باشند تا به هرچه كه مي خواهند برسند.

سين: پدر و مادر و خانواده چقدر در موفقيت شما نقش داشتند؟

جيم: پدر و مادرم بهترين هاي زندگي من و به عنوان دو فرشته هميشه در كنار من هستند و اميدوارم كه بتوانم با تلاش و رسيدن به موفقيت هاي بيشتر زحمات آنها را جبران كنم.

سين: چه صحبتي با والدینتان دارید؟

جيم: فقط مي توانم بگويم كه عاشقانه دوستشان دارم و دستشان را مي بوسم.

گزارشی از: لیلا رنجبر

انتهای پیام/ ا