پیشگیری از بیماری های فضای مجازی به رویکرد منبری نیاز دارد
چگونه یک روحانی به منبر می رود و مسیری که آموزه های دینی مشخص کرده است را توضیح می دهد و تبیین می کند، باید در فضای مجازی نیز همان طور فرزندانمان را به مسیر صحیح هدایت کنیم.
به گزارش خبرنگار اخبار
داغ گروه
فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان،حجت الاسلام محمد کاویانی، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که والدین چگونه می توانند بر نحوه استفاده و عملکرد فرزندان خود از فضای مجازی نظارت داشته و آنها را از آلودگی های این فضا مصون نگاه دارند، گفت: در جامعه ما و به طور کلی جامعه امروز به تعبیر صریح شرایط به گونه ای است که نمی توان از این فضا و ورود به آن راه مفری داشت.
وی ادامه داد: بنابراین، باید ابتدا فضای مجازی را به رسمیت بشناسیم، به عبارت دیگر امکانات مثبت و در عین حال مضراتی که این فضا دارد یا ممکن است داشته باشد را به رسمیت بشناسیم اگر به این مساله توجه کرده و از آن عبور کردیم، حال باید به کیفیت حضور و مقدماتی که باید انجام شود، اهمیت دهیم.
حجت الاسلام کاویانی تصریح کرد: در این راستا والدین و اولیای مدرسه و همه افرادی که با بچه ها، جوان ها و نوجوان ها سر و کار دارند، بخشی از مهم ترین وظیفه خود را باید شناخت این فضا و مسیر بدانند و پدران و مادرانی که نمی دانند شبکه های اجتماعی چیست یا در آن حضور ندارند و این شبکه ها را در زندگی خود غایب بدانند، نمی توانند فرزندان خود را به درستی هدایت کرده و از آسیب های احتمالی آنها را در امان نگاه دارند.
سردبیر مجله علمی پژوهشی «مطالعات اسلامی و روانشناسی» با تاکید بر اینکه آشنایی افراد یادشده به عنوان جهت دهنده و هادی فرزندان در فضای مجازی یکی از ضرورت ها است، عنوان کرد: چگونه یک روحانی به روی منبر می رود و مسیری که آموزه های دینی مشخص کرده است را توضیح می دهد و تبیین می کند، همان طور نیز در فضای مجازی باید فرزندان را به مسیر صحیح هدایت کرد و اخلاق حقوقی، سیاسی و سیاستمداری را در این فضا تشریح کرد و این که اصولا مرزها و نوع ارتباط ها در این فضا به چه صورت باید باشد و ارتباط و تفاوت این فضا با فضای واقعی چگونه لحاظ می شود.
وی در ادامه با بیان این که این مساله نگاه تخصصی را می طلبد، اذعان کرد: در فضای واقعی افراد با حالت های متفاوت اعم از ناراحتی، عصبانیت، شادی و ... قابل رویت و برقراری ارتباط مستقیم هستند اما در فضای مجازی نه خبری از اخم و ناراحتی چهره طرف مقابل است و نه شادی و خوشحالی او مشخص است و ارتباط تنها از مسیر نوشتار و احتمالا صدا برقرار است لذا دریافت ها نیز متفاوت خواهد شد و درصد خطا و اشتباه بالا می رود و گاه شاید گمان شود در این فضا که مجازی است، دیگر اخلاق و رعایت حقوق دیگران جایگاهی ندارد و هر کاری می توان در این محیط انجام داد و هر چیزی گفت.
حجت الاسلام کاویانی تاکید کرد: ضروری است دست اندرکاران و مهندسان فرهنگی و جهت دهندگان مسیر جامعه، اگر به این مساله رسیدند که راهی برای فرار از این فضا نیست، خود نیز در این محیط حضور فعال داشته باشند و اگر برخی از این افراد بتوانند وقت صرف کنند و در گروه های متفاوتی از شبکه های اجتماعی فعالیت داشته باشند و مطلبی بنویسند و سخنی بگویند که به جای ده نفر، میلیون ها نفر آن را رصد کنند، می توان تا حد قابل توجهی این فضا را سالم سازی کرد.
وی بیان کرد: نباید این واقعیت را انکار کرد که امروز رشد تغییرات به حدی سریع بوده است که شرایط با ۱۰ سال گذشته به هیچ وجه قابل مقایسه نیست؛ در ۱۰ سال گذشته صحبت بر سر این بود که آیا ویدئو یک وسیله خوب است یا نه؛ آیا باید این ابزار در خانه باشد یا خیر؟، اما امروز تغییرات و پیشرفت و فناوری اطلاعات به گونه ای رشد سریع داشته است که صحبت از ویدئو داشتن یا نداشتن امری منتفی است و بود و نبود آن جایگاهی ندارد و ابزارهای دیگر جای آن را گرفته است و راه فرار نیز از ورود آنها به زندگی نیست.
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه یادآور شد: باید همان طور که کتاب اخلاقی می نویسیم و چاپ می کنیم، در فضای مجازی نیز برنامه های تبلیغی اخلاقی داشته باشیم و منتشر کرده و این کار را ارزش تلقی کنیم و همه مسوولان فرهنگی راهبردهای فرهنگی را در این راستا تبیین کرده و خود نیز به صورت فعال و تمام قد در این عرصه حضور داشته باشند.
منبع : شبستان
انتهای پیام/
وی ادامه داد: بنابراین، باید ابتدا فضای مجازی را به رسمیت بشناسیم، به عبارت دیگر امکانات مثبت و در عین حال مضراتی که این فضا دارد یا ممکن است داشته باشد را به رسمیت بشناسیم اگر به این مساله توجه کرده و از آن عبور کردیم، حال باید به کیفیت حضور و مقدماتی که باید انجام شود، اهمیت دهیم.
حجت الاسلام کاویانی تصریح کرد: در این راستا والدین و اولیای مدرسه و همه افرادی که با بچه ها، جوان ها و نوجوان ها سر و کار دارند، بخشی از مهم ترین وظیفه خود را باید شناخت این فضا و مسیر بدانند و پدران و مادرانی که نمی دانند شبکه های اجتماعی چیست یا در آن حضور ندارند و این شبکه ها را در زندگی خود غایب بدانند، نمی توانند فرزندان خود را به درستی هدایت کرده و از آسیب های احتمالی آنها را در امان نگاه دارند.
سردبیر مجله علمی پژوهشی «مطالعات اسلامی و روانشناسی» با تاکید بر اینکه آشنایی افراد یادشده به عنوان جهت دهنده و هادی فرزندان در فضای مجازی یکی از ضرورت ها است، عنوان کرد: چگونه یک روحانی به روی منبر می رود و مسیری که آموزه های دینی مشخص کرده است را توضیح می دهد و تبیین می کند، همان طور نیز در فضای مجازی باید فرزندان را به مسیر صحیح هدایت کرد و اخلاق حقوقی، سیاسی و سیاستمداری را در این فضا تشریح کرد و این که اصولا مرزها و نوع ارتباط ها در این فضا به چه صورت باید باشد و ارتباط و تفاوت این فضا با فضای واقعی چگونه لحاظ می شود.
وی در ادامه با بیان این که این مساله نگاه تخصصی را می طلبد، اذعان کرد: در فضای واقعی افراد با حالت های متفاوت اعم از ناراحتی، عصبانیت، شادی و ... قابل رویت و برقراری ارتباط مستقیم هستند اما در فضای مجازی نه خبری از اخم و ناراحتی چهره طرف مقابل است و نه شادی و خوشحالی او مشخص است و ارتباط تنها از مسیر نوشتار و احتمالا صدا برقرار است لذا دریافت ها نیز متفاوت خواهد شد و درصد خطا و اشتباه بالا می رود و گاه شاید گمان شود در این فضا که مجازی است، دیگر اخلاق و رعایت حقوق دیگران جایگاهی ندارد و هر کاری می توان در این محیط انجام داد و هر چیزی گفت.
حجت الاسلام کاویانی تاکید کرد: ضروری است دست اندرکاران و مهندسان فرهنگی و جهت دهندگان مسیر جامعه، اگر به این مساله رسیدند که راهی برای فرار از این فضا نیست، خود نیز در این محیط حضور فعال داشته باشند و اگر برخی از این افراد بتوانند وقت صرف کنند و در گروه های متفاوتی از شبکه های اجتماعی فعالیت داشته باشند و مطلبی بنویسند و سخنی بگویند که به جای ده نفر، میلیون ها نفر آن را رصد کنند، می توان تا حد قابل توجهی این فضا را سالم سازی کرد.
وی بیان کرد: نباید این واقعیت را انکار کرد که امروز رشد تغییرات به حدی سریع بوده است که شرایط با ۱۰ سال گذشته به هیچ وجه قابل مقایسه نیست؛ در ۱۰ سال گذشته صحبت بر سر این بود که آیا ویدئو یک وسیله خوب است یا نه؛ آیا باید این ابزار در خانه باشد یا خیر؟، اما امروز تغییرات و پیشرفت و فناوری اطلاعات به گونه ای رشد سریع داشته است که صحبت از ویدئو داشتن یا نداشتن امری منتفی است و بود و نبود آن جایگاهی ندارد و ابزارهای دیگر جای آن را گرفته است و راه فرار نیز از ورود آنها به زندگی نیست.
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه یادآور شد: باید همان طور که کتاب اخلاقی می نویسیم و چاپ می کنیم، در فضای مجازی نیز برنامه های تبلیغی اخلاقی داشته باشیم و منتشر کرده و این کار را ارزش تلقی کنیم و همه مسوولان فرهنگی راهبردهای فرهنگی را در این راستا تبیین کرده و خود نیز به صورت فعال و تمام قد در این عرصه حضور داشته باشند.
منبع : شبستان
انتهای پیام/
