حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ «قندون جهزیه» داستان زندگی زن و شوهر جوانی از طبقه فرودست جامعه به نام عطا و معصومه است که مهلت قرارداد خانه اجارهای آنها تمام شده و بدون اینکه پولی داشته باشند درصدد پرداخت اجارهبها هستند.
صابر ابر و نگار جواهریان در «قندون جهیزیه» ایفای نقش میکنند که دیدن نام جواهریان بر پرده سینما با در نظر گرفتن کارنامه هنری وی، حضورش در فیلمهای تلخ و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی و یا جسمی مخاطب را از انتظار دیدن یک بازی متفاوت ناامید میکند.
«قندون جهیزیه» در کل یک فیلم اجتماعی تلخ با رگههای طنز است که با ایجاد موقعیتهای کمدی بجا، تماشاگر را به درستی جذب کرده و موجب رضایت وی میشود.
فیلمبرداری خوب در لوکیشن بسیار کوچک آپارتمان و خلق تصاویری متنوع که به لحاظ بصری مخاطب را خسته نمیکند، از نقاط قوت «قندون جهیزیه» است، همچنین خلاقیت نویسنده را هم در طراحی دیالوگهایی که بازیگران به خوبی از پس آن بر آمدند، نمیتوان نادیده گرفت.
برای نمونه تعریف «عطا» از همسرش «معصومه» که به سادگی میگوید: «مثل این ماشینهایی که کش دارند و اگر کشش را بکشی دور خودش میچرخد، دورت بچرخم» و این سادگی به زیبایی در دل مخاطب مینشیند.
علی ملاقلیپور کارگردان فیلم اولی «قندون جهیزیه» در کنار به تصویر کشیدن شرایط سخت زندگی «عطا» و «معصومه»، گریزی هم به شرایط اقتصادی سینما میزند و زیرکانه از وضعیت نابسامان آن میگوید.
«قندون جهیزیه» به درستی از مشکلات اقتصادی طبقه پایین جامعه میگوید و با متهم نکردن صرف مسئولان، نهیبی به خود آدمها میزند. چنان که در ابتدای فیلم میبینیم معصومه بعد از خرابی لوله آب ظرفشویی به عطا که کارش لولهکشی است میگوید:«اگر آب نمیبستی به کار مردم لوله خانه خودمان خراب نمیشد.»
در نهایت میتوان گفت نتیجه اعتماد به فیلمسازان جوان میتواند بسیار درخشان باشد و حتی میشود چنین گفت که فیلمسازی در خون ملاقلیپورهاست.
انتهای پیام/